در نوامبر ۱۹۳۷، بچه های دبیرستانی و ریچارد ساموئل مشتاقانه به نیویورک سفر می کنند. ریچارد در آنجا به طور اتفاقی با "گرتا آدلر" آشنا می شود. دوستی آنها بر اساس عشق مشترک شروع می شود، اما ریچارد وقتی که از کنار سینمای Mercury به طور اتفاقی رد می شده با "اورسن ولز" آشنا می شود و به وی پیشنهاد بازیگری می دهد تا اینکه...
دانلود فیلم Me and Orson Welles 2008 (من و اورسن ولز) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
معجزه کوچکی است که اورسون شگفت انگیز، آن تایتان بی پروا و نوسان، به تولیدکنندگان فیلم آزاد مانند تیم رابینز (که مدیریت ولز را در فیلم Me and Orson Welles عالی پشتیبانی خواهد کرد) و ریچارد لینکلیتر انرژی و تحریک می کند. ولز که در طی یک دوره کنترل کامل استودیو، به شدت فردگرا بود، در جایی نزدیک به مخالفان حسود، حسابداران چشمک زن و نوعی خودمانی مضر که او را از بازی در بازی هالیوود جلوگیری می کرد، بریده شد. مانند رابینز که داستان مهم ملودی ولز در سال 1937 را با نامی مشابه ترسیم کرد، لینکلیتر حول کار دراماتیک مرد خارق‌العاده تمرکز می‌کند - برای این موقعیت به‌روزرسانی ژولیوس سزار که آثار شکسپیر را به ایتالیای بنیادگرا منتقل کرد و خلق کارگردان آن را نشان داد.
هنگامی که کار دیگری برای مدیریت افسانه ولز بوجود می آید، مهمترین چیزی که باید بدانید این است: "چه کسی اورسون را بازی می کند؟" چه کسی می تواند انتظار داشته باشد که شخص را با آن ویژگی های به سرعت آشکار، طرح های گفتمان استثنایی، آن دماغ تحقیرآمیز، آن صدای خروشان تسخیر کند؟ حدود 31 سرگرم کننده در تلویزیون و سینما این آزمون را انجام داده اند و آنگوس مک فادین را برای حمایت از ویل شاک، ژان گورین در گرند انیمالز و وینسنت دونوفریو (به نام موریس لامارچ) در اد وود تیم برتون را به یاد می آورند. در اینجا کریستین مک‌کی فارغ‌التحصیل RSC است، در اولین کار خود. مک کی پس از بازی در نمایش رزباد در ادینبورگ و خارج از برادوی، اورسون را در نقش اورسون زمان زیادی داشته است تا شخصیت پردازی را تیز کند، از تقلید و کارتون بالاتر برود و به ذات واقعی مرد بپردازد. گفتن کلمات عسلی یا حفظ خصومت بر روی آنها، باز کردن بخش های محترم سریال The Superb Ambersons به مزمن رادیویی یا ابراز تأسف از طبیعت نامشخص و کم عمق او، McKay IS Welles. برق می زند، فریاد می زند، می خندد، موضع می گیرد و رعد می زند. علاوه بر این، در آن یک تصویر لحظه ای از ذهن آگاهی تاسف بار، ولز او نیاز تکانشی به بازی آفتاب پرست را آشکار می کند و می گوید: "اگر افراد نتوانند شما را پیدا کنند، نمی توانند شما را تحقیر کنند." این یک شخصیت پردازی استثنایی است - و در هر نقطه ای که مک کی روی پرده باشد، فیلم انرژی می گیرد. متأسفانه، این تمام داستان نیست.
من و اورسن ولز به عنوان یک داستان در حال گذار ثابت شده است و در برابر مناظر سزار باورنکردنی ولز آشکار می شود. اتفاقی که برای سن ما رخ می دهد زک افرون است، مستقیماً از فیلم های ملودیک دبیرستان. او به عنوان یک جوان 17 ساله که کارش را انجام می‌دهد انتخاب شده است که به جدیدترین نمایش اورسون راه پیدا می‌کند، جایی که او احساسات خود را با همکار آفرینش پرخاشگر کلیر دینز دنبال می‌کند. همزمان، او تا حدودی به نویسنده‌ی امیدوار، زوئی کازان، نگاه می‌کند که در نزدیکی سالن نمایشگاه محله می‌ماند و به کوزه‌ای خیره می‌شود. با این حال افرون بسیار عالی است، این اجزای معمولی، غیرقابل قبول و اساساً خسته کننده، با مواد ولز شارژ می شوند و باعث کاهش کیفیت می شوند و در هر نقطه ای که اورسون - متاسفم، کریستین - خارج از صفحه نمایش باشد، باعث کاهش کیفیت می شود. با در نظر گرفتن همه چیز، صحنه‌هایی که تأثیر ولز به رفتار افرون مستعد نفوذ می‌کند، سرگرم‌کننده و خوب هستند.
عکس‌برداری شده در تئاتر نشاط، داگلاس، در جزیره من، من و اورسون ولز واقعا سخت کار می کند تا هم فشار و هم شادی زندگی را روی صحنه بفرستد. فیلیپ فرنچ، کارشناس تماشاگر، درباره سزار من و اورسن ولز گفت: «تا به حال ندیده بودم که اثری دراماتیک به این زیبایی بازآفرینی شده باشد». در هر صورت، در حالی که فیلم هیجان شب اکران و تدبیر حیرت انگیز سازماندهی ولز را به خود جلب می کند، بازی در آن فیلم درون بازی به آن عالی نیست - با استثناء قابل توجه ولز انجام بروتوس مک کی. در من و اورسن ولز نیز، بقیه بازیگران هنگام مواجهه با مک‌کی کسل‌کننده ظاهر می‌شوند. بن چاپلین در نقش جورج کولوریس (که نقش تاچر را در رزیدنت کین بازی کرد)، عکس‌های فوری از احساسات و حقیقت ارائه می‌کند، با این حال نمایشگاه او اغلب فقط خاص است، در حالی که به نظر می‌رسد ادی مارسان در نقش جان هاوسمن، حامی مرسوم ولز، نادرست است، و لئو بیل نیز یکی از آثار لمسی است. -توجه داشته باشید. اساساً جیمز تاپر حدس منصفانه‌ای از جوزف کاتن جوان می‌دهد و او را در نقش یک تعقیب‌کننده دامن غیرقابل جبران بازی می‌کند.
فیلم محیط دوره خوبی دارد، موسیقی پرشور آن مملو از آهنگ‌های دوره طبیعی است. علاوه بر این، هر چند در 10 دقیقه ابتدایی، سیلابی از ارجاعات نامناسب و منحرف کننده جامعه در دهه 30 وجود دارد، محققان از آن نقطه به طور جدی جدایی و تخیلی دارند و ژست تند و تیز را به مرد سوم تثبیت می کنند - با شخصیت کاتن که از آن برمی خیزد. سایه‌ها - و صحنه‌ای بی‌تردید متحرک با ولز که نابودی اثر بزرگ بعدی او، The Radiant Ambersons را به تصویر می‌کشد.
من و اورسن ولز کاملاً از عالی بودن فاصله دارد، و با یک دل‌خواه سنتی مانع از ارزشش شده است. طرح فرعی که زمان زیادی از صفحه نمایش را می خورد. با این حال، در بهترین حالت خود شگفت‌انگیز است و در اورسون ولز کریستین مک‌کی، یکی از بهترین نمایشگاه‌های 10 سال اخیر را به خود می‌بالد.
دانلود فیلم Me and Orson Welles 2008 (من و اورسن ولز) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
در سال 1937 دانش آموزی به نام ریچارد (زک افرون) در مدرسه روی شکسپیر تمرکز می کند. در حالی که در خارج از تئاتر مرکوری، سازمان سالن دیگری که در حال آماده شدن برای افتتاح است، باقی می ماند، صاحب آن اورسون ولز (کریستین مک کی) او را با استعداد دید. او ریچارد را در محل استخدام می‌کند تا در بخش برتر خود از «ژولیوس سزار» بخواند. ریچارد به سرعت درمی‌یابد که ولز با این حال به نظر می‌رسد که ماهر است، خود را جذب می‌کند. او در آمادگی خود محتاط است اما با وجود بازیگرانش به طرز وحشتناکی خود مهم و وحشی است. او تقریباً برای هیچ کس تحمل چندانی ندارد، از تعداد زیادی از خانم هایی که به طور ماهرانه با آنها روابط نامشروع برقرار می کند. احتمالاً یکی از محبوب‌ترین بانوی بازیگران، سونجا (کلر دینز) است، اما او بدون اینکه اورسون بداند به طور پنهانی با ریچارد بسیار جوان‌تر کنار می‌آید.
تغییر رمان رابرت کاپلو توسط ریچارد لینکلیتر در بالا لازم بود. و بیش از نیم سال در استرالیا تحویل داده شود. تعویق آن را واقعاً می‌توان به پراکندگی و پیشرفت محدود آن در ایالات متحده نسبت داد. ناامیدکننده است به این دلیل که من و اورسن ولز فوق‌العاده الهام‌بخش و شامل فیلمی است که نه تنها به بررسی مغز گیج‌کننده ولز می‌پردازد، کسی که وقتی تئاتر مرکوری را افتتاح کرد فقط 22 سال داشت، بلکه به ظرافت خود خلاقیت‌های صحنه نیز می‌پردازد. آرزوی ولز هرگز درون فیلم متزلزل نمی شود. یکی از شیوه هایی که او مطالب مثال زدنی را می گیرد و آن را به یک قرار معاصر تبدیل می کند، طراوت بخشیدن به لباس های نمایشنامه است و به همین ترتیب موفق می شود. علاوه بر این، دست‌های متفاوتی را در خلق واقعی مشاهده می‌کنیم، از مبتکر مجموعه که احساس می‌کند در تیتراژ نادیده گرفته می‌شود، تا شخصیت‌های جانبی و گروه. نفس تنگی قدم های اولیه ریچارد را هنگام قدم زدن روی صحنه به طرز جالبی احساس می کنیم. حس تماشای تک تک افراد جمعیت برای آن چند ثانیه با ارزش عملاً وحشتناک است. در نتیجه، احساس خارق‌العاده‌ای از افراد سازمان تئاتر در اینجا و نحوه ارتباط آنها با نمایش و یکدیگر از طریق موفقیت و تردید وجود دارد.
از همه خیره‌کننده‌تر، فیلم به طرز ماهرانه‌ای شور و شوق ریچارد را متمایز می‌کند. و انرژی در چیدمان نمایشنامه با سنگینی قاعده اورسون که بر کل خلقت پیش می رود. ولز در اینجا به شیوه ای که با افراد رفتار می کند، نفرت انگیز است. او می تواند تا جایی که می تواند سرگرم کننده هایش را جایگزین کند و به طور مداوم آن را تمرین کند. با این حال، ما هرگز نمی توانیم دقیقاً ماهر بودن او را زیر سوال ببریم. او به طرز شگفت‌انگیزی در همه جا خوانده می‌شود و برای ارائه شکسپیر در هر نقطه‌ای که لازم باشد، مناسب است. در یک صحنه دیگر، او شرکای خود را با انجام یک نمایش رادیویی به جای مطالعه از محتوا، شگفت زده می کند. او با کنترل تقریباً همه دیدگاه‌ها، از موقعیت بازیگران گرفته تا تصاویر صحنه‌ها و ساختارهای موسیقی، درک درستی از خلقت خود دارد. به جای مناسب، بی حد و حصر ارائه مک کی بر هر فرد دیگری در فیلم Me and Orson Welles غلبه می کند. مسیح مک‌کی از طریق شخصیت‌پردازی فشرده محتوا، هر ذره خودخواهی و تکبر اورسون، و در عین حال بیش از هر چیز، بینش او را منتشر می‌کند. این یک پانتومیم تکان دهنده است نه تنها به دلیل دقت صدا، بلکه به دلیل ترکیب پیچیده بین دیوانگی و توانایی. مشاغل پشتیبان بسیار خوبی وجود دارد، مانند زک افرون که دارای جذابیت و انرژی فراوانی است، در نقش یک همکار جوان که واقعاً از نظر تجارت و عشق بر سر اوست. کلر دینز و جیمز تاپر در نقش جوزف کاتن، مجری سرگرم کننده نیز کمک قابل قبولی هستند و به احساس ما نسبت به داشتن جایگاهی در گروه تئاتر می افزایند.
من و اورسن ولز سرزنده و پرانرژی هستیم، زیرا به ما کمک می کند. احساس فوق العاده ای از عملکردهای یک سازمان مرکز عملکرد. این نشان دهنده رفتارهای برپایی هر قسمت از یک خلقت و پیوندهایی است که در داخل و خارج از مجموعه ساخته شده است. با این حال، این مغز ناقص و در عین حال ماهر ولز است که ما را نیز به طور معمول نگه می دارد. بسیار شبیه ریچارد، ما از شور و شوق و هدایای او شگفت زده شده ایم، اما به طور مشابه از نحوه ارتباط او با بازیگرانش وحشت زده شده ایم. ما به همین ترتیب به یاد داریم که او در حال حاضر فقط 22 سال داشت و بدون معطلی به برجسته ترین دستاورد خود ادامه می داد. این نمایش هیجان‌انگیز و در عین حال تعدیل‌شده مک‌کی است که باعث می‌شود این شخصیت منفورکننده هر چند که ممکن است وحشیانه باشد، جذاب باشد.
دانلود فیلم Me and Orson Welles 2008 (من و اورسن ولز) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
بازنمایی که دیدم: اجاره دی وی دی LoveFilm سرگرمی ها: 7/10 طرح/فیلمنامه: 6/10 عکاسی/سبک بصری: 7/10 موسیقی/امتیاز: 7/10 عموما: 7/10
در ساعت در آهنگسازی، یکی از فیلم‌هایی که در سال 2021 برای دریافت کمک هزینه رقابت می‌کند، Mank است، فیلمی درباره مردمی که در اطراف شخصیت ظالم یکی از اورسن ولز برای قدردانی مبارزه کردند. در سال 2008، ریچارد لینکلیتر فیلم دیگری از این دست ساخت.
من و اورسون ولز با بازی زک افرون (مستقیم از شهرت ملودیک مدرسه متوسطه)، کلر دینز (رومئو + ژولیت، پرنسس مونونوکه) بازیگر قلب جوان ) و زوئی کازان، اما جایگاه اصلی به یک تازه کار، کریستین مک کی داده شد.
لینکلیتر یکی از پر نوسان ترین روسای اطراف است. مرکز او مجموعه‌ای از فیلم‌های معمولی و روزمره است که موقعیت‌هایی را توصیف می‌کنند که تجربیات مرسوم از آنها ساخته می‌شود. مجموعه سه تایی قبل از آماده‌سازی (برای من) به دوران کودکی پایان داد، و ظاهراً Bums نیز در این طبقه‌بندی قرار دارد. با این حال، او دست خود را به علمی تخیلی، تقلید، موسیقی، نمایش اشتباه، سرزندگی روتوسکوپی... مجموعه ای غیرقابل تصور از انواع و رسانه ها روی آورده است. لینکلیتر فیلم را می‌شناسد، پس بدیهی است که ولز را می‌شناسد.
اورسن ولز بر روی جای پایی ویژه در تواریخ تاریخ فیلم ایستاده است. رزیدنت کین اغلب توسط صاحب نظران و تهیه‌کنندگان فیلم به عنوان بهترین فیلم تاریخ انتخاب می‌شود، اما این تنها یکی از مجموعه‌ای از آثار هنری ولز است که این رسانه را مجدداً طبقه‌بندی کرده است. اما، من و اورسن ولز از آن «فیلم‌هایی درباره فیلم‌ها» نیست که هالیوود دوستش دارد. یا از طرف دیگر، نه دقیقاً.
من و اورسن ولز ما را به روزهای تئاتر ولز بازمی گرداند. او اسطوره صحنه و همچنین صفحه نمایش بود. زک افرون نقش ریچارد ساموئلز را بازی می‌کند، جوانی که اعتماد به نفس داشت در طوفان ولز به سرعت بالا آمد. اورسن او را پرورش می دهد، در نمایشنامه ای که در حال خلقش است به او شغل قابل توجهی می دهد... در هر صورت، همه در حالی که دیگران را زیر و رو می کند و آنها را کم رنگ می کند، بنابراین به نظر می رسد که افسانه ما ریچارد به دلیل سقوط به پایان رسیده است.
من من خیلی کمی از طرح را در آنجا کشف می کنم، زیرا مقدار زیادی از آن همانطور که شما پیش بینی می کنید کار می کند. همه چیز به دور خود می چرخد، و در نهایت توسط تصویر گردباد ولز مصرف می شود. علاوه بر این، بخش قابل توجهی از زمان باید بگذرد تا اتفاق بیفتد. به هر حال، وقتی ریچارد با سرنوشتی مشابه با دیگران روبرو می‌شود، دلسوزی کمی نسبت به او احساس می‌کردم، اما به نحوی از پیش‌بینی زمانی که ما، جمعیت، آن را در فاصله یک مایلی دیدیم، غافل شدم.
این بدان معنا نیست که فیلم وحشتناک است. دهه 1930 یک دوره پر جنب و جوش برای نیویورک بود، و من و اورسن ولز به طور موثری برای جوان کردن این کیفیت پویا، در پیکربندی گروه، پلان، موسیقی و این تازه شروع کار است. لیدها دارای بسته های مغناطیسی نیز هستند و قطعات خود را به خوبی می فروشند. ما می دانیم (و درک می کنیم) که افرون و دینز چه کاری می توانند انجام دهند، و آنها ناامید نمی شوند.
مک کی همچنین دارای تمام ویژگی های لازم است. ولز معمولاً بر روی صفحه نمایش به تصویر کشیده شده است، با این حال اغلب آنها فقط تأثیر می گذارند. انتقال مک کی از فیلمنامه اول هالی جنت و وینسنت پالمو جونیور یکی دیگر از اجزای من و اورسن ولز است. در این فیلم، ولز خودخواه، کنترل کننده منحنی است. تسلط او بر عبارات بازیگر با این هدف است که بتواند هر کسی را وادار کند به هر چیزی اعتماد کند و از آن به طرز وحشیانه ای برای منافع بالقوه خود استفاده کند. در هر صورت، وقتی به نظر می‌رسد که او در ستایش یا قضاوت صادق است، می‌تواند به سادگی از جانب متخصص دروغ‌پردازی ناسازگار باشد.
من در فیلم Me and Orson Welles شرکت کردم. به احتمال زیاد یک قطعه سبک وزن است، تا حدودی نور مثبتی دارد و از آن بخش مرکزی که در آن چیز زیادی رخ نمی دهد، می گذرد. شروعی جذاب و هوشمندانه دارد و با شتابی تیز و عمیق پیش می رود که به من کمک کرد تا کارهای آرون سورکین را به یاد بیاورم.
من احساس می کنم من و اورسن ولز یکی از آن فیلم هایی است که تعریف می کند. کلاهبرداری کردن Linklater به عنوان سازنده و همچنین رئیس، یک خلاقیت صاف را با عظمت در بسیاری از دفاتر مونتاژ کرده است. یک نکته قطعی مسلماً ساده نیست که همه چیز در نظر گرفته شود: تئاتر به عنوان مدلی از انبوه شرکت‌های مخترع تعاونی در نظر گرفته می‌شود، هر چند که به نظر می‌رسد تمایل دارند توسط یک دیوا کنترل شوند. من به سادگی مطمئن نیستم که فیلم چیزی بگوید که شما تا به حال نمی توانستید برای خودتان به دست بیاورید...
برای بررسی کامل من، به ممیزی مستقل من در Blogspot، Film Fiery blaze مراجعه کنید.
دانلود فیلم Me and Orson Welles 2008 (من و اورسن ولز) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
لینکلیتر در مقابل اورسون ولز قرار می گیرد؟ من را ثبت نام کن نکته اصلی واقعاً غم انگیز در مورد من و اورسن ولز عنوان است، دفاع اصلی که می توانم بگویم این است که شخصیت اصلی آنقدر جوان و بی پروا است که خود را قبل از اورسن ولز می داند و در عین حال به طرز سرگرم کننده ای با عبارات اشتباه زبانی چنین فکر می کند. با این وجود، این که با یک توضیح تأیید نشده است، ممکن است اساساً یک عنوان از نظر زبانی وحشتناک باشد. من هیچ ایده ای ندارم، باید واضح باشد که این مایه تاسف است.
به هر حال، به خود فیلم واقعی بپردازیم. اورسون ولز به عنوان یک چهره به خصوص مشهور، برای رزیدنت کین و همچنین برای دنیای سرگرمی آزاد به عنوان یک فرد مغرور بی پروا، جوان و با بصیرت که آماده رویارویی با بزرگترین نهادها است، انتظار نمی رود که تولیدکنندگان مستقل دوست داشته باشند. او در در اینجا داستان چیزی شبیه به ملاقات اورسن با اورسون است، جایی که یک فرد جوان تر، بی پروا، و تا حدودی کمتر مشتاق بیهوده، تمایز ده ثانیه ای خود را در کنار هم با ولز روی صحنه کار می کند، و در این روند یک گیج کننده و فوق العاده می سازد. سواری تحریک آمیز آن، تا زمانی که ترمزها به شدت ضربه می خورند و دماغه های مضحک از چند داشبورد بیرون می آیند.
زک افرون نقش ریچارد، یک دانش آموز خسته دبیرستانی را بازی می کند که باید سرگرم کننده باشد (!). یا از طرفی مقاله نویس (!). یا از طرفی یک صنعتگر (!). یا از سوی دیگر هر چیزی که در نهایت نیاز به اعتراف دارد، به او اجازه می دهد در واقعیتی که در آن تخیل با بدنامی روبرو می شود شرکت کند. او که یک روز پس از ملاقاتی با گرتا جذاب و نجات یافته (زوئی کازان) در شهر قدم می زند، می فهمد که چگونه به عنوان یک ملکه درام زندگی کند که در واقع اورسون ولز 37 ساله متوجه او نمی شود. (کریستین مک کی)، در حال حاضر نسخه‌ای از جولیوس سزار با مضمون نازی‌ها را ارائه می‌کند. پذیرفته شد، ریچارد بازی را به دست آورد، در هر صورت اشتیاق بی بضاعت خود برای تصدیق (و بدیهی است که موضوع همیشه سرگرم کننده یک بانوی جوان (کلر دینز)) در پایان اورسن ولز و ریچارد را به مبارزه می کشاند. علاوه بر این، منظورم این است که او به سمت اورسن ولز می رود! سرگرم کننده به سرگرم کننده، بدیهی است که ریچارد فرصتی ندارد. در هر صورت، زک افرون و کریستین مک‌کی با هم هماهنگ هستند، مک‌کی به خاطر حقش در نمایش پولی ولز که غرور را گاز می‌گیرد و افرون به‌خاطر اینکه بار اصلی فیلم را بر پشت خود نگه می‌دارد، اساساً همان نوع جوانی است. مدتها پیش ریچارد بود و این روزها بیشتر به عنوان آن فاحشه همراه در فیس بوک شناخته می شود. شبیه تطابق امی آدامز با مریل استریپ در جولی و جولیا (این امپرساندها چیست؟!) که در آن یکی برای اطمینان در نقش شخصیتی قابل تایید بازی می کند و دیگری به طرز بی عیب و نقصی هزاره ناف را میخکوب می کند که همه از آن متنفرند، به جز. این به افتخار بازیگر است که بالاخره معلوم می‌شود که چنین آدم بی‌جانی در آن قفل شده است. به اعتبار افرون، او ممکن است به طرز بی‌عیب و نقصی اورسن ولز را در بر نگیرد، با این حال او به طرز بی‌عیب و نقصی در حال نمایش بخشی از ماست که باید اورسون ولز باشیم.
بقیه آن، واقعاً، همه Linklater است. بالاخره بانوی جوان متواضع و متین رویکرد درستی است، گفت‌وگوهای علمی بیشتر درباره دیدگاه‌های شخصیت‌ها بیان می‌کند تا موضوعات داستان، برنامه‌های جوانی هیجان‌انگیز پیش رو، علی‌رغم اینکه در بسیاری از موارد تحت تأثیر شرایط تحصیل‌کرده خود قرار گرفته است. اوقات فراغت. در این میان، به خوبی، روشنایی بی‌نقص، به‌خوبی منحرف می‌شود، و متوجه می‌شود که چگونه می‌تواند باعث شود که وقتی ریچارد از دست می‌دهد تا حدودی ناراحت شوید، علی‌رغم این واقعیت که شخص شایستگی آن را دارد. این بیشتر به این دلیل است که او واقعاً "مهمترین چیز" را از دست نمی دهد و در هر صورت متوجه نمی شود که به چه چیزی نیاز دارد. اجرای فوق العاده یک موضوع قابل تشخیص.
اکنون. این «اورسن ولز و من» است! - - PolarisDiB
دانلود فیلم Me and Orson Welles 2008 (من و اورسن ولز) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
زک افرون «من» است و کریستین مک‌کی اورسون ولز در «من و اورسن ولز» است، فیلمی از ریچارد لینکلیتر که به‌همین ترتیب کلر دینز، بن چاپلین، جوزف تاپر، ادی مارسان، زوئی کازان و لئو بیل در آن بازی می‌کنند. داستان که به طرز باورنکردنی در آخرین قسمت دهه 30 می گذرد، مربوط به اولین بازی ولز در تئاتر مرکوری، "ژولیوس سزار" و دانش آموز دبیرستانی، ریچارد ساموئلز (افرون) است که او در نقش لوسیوس نقش آفرینی می کند. این یک زمان آزمون شدید واقعی است، زیرا ریچارد در هر صورت با ولز متزلزل و متزلزل روبرو می شود و به یکی از خانم های متعدد ولز (کلر دینز)، یک مدیر تئاتر جوان تهاجمی دل می بندد.
این یک داستان است. فیلم جذابی که حتی با وجود نام‌ها، مشکلاتی را برای ردیابی یک تاجر تجربه کرد. خیلی خوشحالم که بالاخره تحویل داده شد. این به یک رمان بستگی دارد، بنابراین هر چند بخشی از شخصیت‌ها و مناسبت‌ها واقعی باشند، برخی دیگر ساختگی هستند. خلق ولز از جولیوس سزار بحث نیویورک و خارق العاده بود - در فیلم Me and Orson Welles، به آن لباس جدید جولیوس سزار می گویند. مطمئناً معاصر بود و در ایتالیای افراطی جریان داشت. نویسنده سینا (با بازی نورمن لوید، به تصویر کشیده شده توسط لئو بیل) در نمایشنامه توسط یک نیروی پلیس مرموز کشته شد و نمایش را متوقف کرد.
کریستین مک کی، همانطور که دیگران آهنگسازی کرده اند، توجه همه را به عنوان ولز به خود جلب می کند. . او ظاهر و صداهای ولز و همچنین جذابیت، جذابیت و پویایی را دارد. من و اورسن ولز ولز را به عنوان یک حرامزاده واقعی توصیف می کند، که من شک ندارم که او بود، و همچنین یک زن زنی و یک هنرپیشه. سرگرمی‌های مختلف نیز به‌طور استثنایی مثمر ثمر هستند: بن چاپلین در نقش جورج کولوریس، که در بسیاری از فیلم‌های دهه 40 ظاهر شد. جوزف تاپر در نقش جوزف کاتن، که به نظر شبیه به مجری است. و لئو بیل در نقش نورمن لوید. با فکر کردن به پیرمرد قبر در "St. Elsewhere" و دشمن نفرت انگیز در "خرابکار"، مطمئن نیستم که بیل تصمیم من برای بازی در نقش لوید بوده است، با این حال او را در سال 1937 نمی شناختم. او بسیار عالی است. همان.
من قطعا من و اورسن ولز را تایید نکردم. یکی زک افرون بود. من واقعاً افرون را دوست دارم - او به من کمک می کند تایرون پاور را به یاد بیاورم - و فکر می کنم او می تواند بسیار بیشتر از "موزیکال دبیرستان" انجام دهد و او این را در "17 Again" نشان داد. در اینجا، با این حال، به دلیل عدم درگیر شدن با مشاغل سنگین تر، از رئیس خود راهنمایی می خواست و به آن نمی رسید. این یک ارائه پذیرا است، با دقایق فوق العاده، مطمئنا، (و شخص خیره کننده است) اما ریچارد او از اشتیاق کوتاهی می کند و دانش آموز دبیرستانی را مجبور می کند که قلاب بازی می کند، مادرش را فریب می دهد، و فرصتی برای معامله با برادوی دارد. می داشت. اگر مک‌کی در صحنه‌هایش با افرون چیزی برای مقابله با آن داشت، فیلم به‌میزان بسیار پایه‌دارتر می‌شد. برای همه مقاصد، جمعیت با ولز و نمایشنامه درگیر می‌شوند، و وقتی کار تمام می‌شود، ما واقعاً آنقدرها مشتاق بخش Zoe Kazan-Efron نیستیم.
دومین چیزی که من تجربه کردم مشکل با صحنه بی دقتی با چارچوب آبی تئاتر بود. ما ریچارد را می‌بینیم که این ترکیب را روی پشت بام دنبال می‌کند، و بعد از آن مشخص نیست (در هر صورت تا آنجا که ممکن است به من مربوط باشد) آیا او عمدا چارچوب آتش را به راه انداخته است یا از طرف دیگر اگر این کار را نکرده است. مطمئناً بفهمید که آن چیز در پشت بام چه بود. با توجه به کل صحبتی که او با ولز در مورد اتفاق بدی که انتظار می رود قبل از خلقت رخ دهد، بسیار حیاتی است. به نظر می‌رسد که ریچارد وقتی آب شروع به فوران می‌کند، آزار می‌دهد، بنابراین تشخیص اینکه آیا او کارش را فهمیده یا نه. نه کوچکترین. با این فرض که شما مشتاق آن زمان یا ولز هستید، با انرژی پیشنهاد شد.
دانلود فیلم Me and Orson Welles 2008 (من و اورسن ولز) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
فیلم ریچارد لینکلیتر از رمان رابرت کاپلو شایستگی تماشا کردن را دارد، اگر تا حدی خوش شانس باشد برای الهام‌بخش فوق‌العاده کریستین مک‌کی از اورسن ولز جوان. مک کی دارای شکاف های صوتی، جستجو در (در نمایه آن عجیب است) و مهمتر از همه، ذهنیت دارد. بدون تلاش واضح، او به بی باکی بزرگی دست می یابد که ولز را به یکی از ترسناک ترین موجودات سینما تبدیل کرده است. من هیچ سرنخی از مدت زمان و تلاشی که این هنرمند (در به یاد ماندنی ترین فیلم جزئی اش) صرف تسلط بر پوزخند ولز کرده است، ندارم، زمانی که سرگرم کننده آماتور ریچارد ساموئلز (زک افرون) درباره "عاشق" خود صحبت می کند. صرف نظر از اینکه کار نتیجه می دهد این مانند ظاهری از هری لایم است.
من و اورسن ولز از خلقت تحسین شده جولیوس سزار توسط تئاتر مرکوری به عنوان پس‌زمینه داستان نسبتاً کوچک خود استفاده می‌کند. فیلمنامه به ما این امکان را می دهد که بدانیم ولز، هر چیزی که او داشت، ممکن است یک فرد باورنکردنی نبوده باشد - و خوب... آیا درست است که بپرسیم چقدر این مهم است؟ افرون، به عنوان جوانی با اعتماد به نفس که در نیروی گرانشی قابل توجه ولز قرار می گیرد، جذابیت خاصی دارد و توانایی مورد انتظاری دارد، هر چند ظاهر و رفتاری کاملاً مطابق زمان خودش دارد - ما هرگز به او به عنوان یک ساخته دهه 1930 اعتماد نداریم. (شاید او تعداد کافی فیلم قدیمی را مشاهده نکرده باشد.) او به سراغ کلر دینز می رود که نقش یک شخصیت تهاجمی را بازی می کند... چیزی، من دقیقاً چیزی را که شغل او بود از دست دادم. فیلمنامه خانم جوان؟ دراماتورژی؟ به هر حال، او از بازی کنار می رود. دینز در هر چیزی که هست نمایش خوبی دارد، با این حال او و افرون علم صفر را خلق می کنند. "چرا من اینقدر مشتاق تو هستم؟" او در یک نقطه خاص می پرسد. من هیچ حدس و گمانی نداشتم.
اگر لازم بود حدس بزنم، می‌توانم بگویم که این توطئه قلبی رئیس را زیاد ربوده است. او کار بزرگی را با نمایش شخصیت های واقعی انجام می دهد. ادی مارسان یک جان هاوسمن معتبر می سازد. بن چاپلین قاطعانه به عنوان جورج کولوریس اعصاب خورده استخدام می کند. و جیمز تاپر به نظر می رسد، صدا می کند و احساس می کند که مانند مرد جوان دوستانه جو کاتن است. دعواهای پشت صحنه، هر قدر هم که باشند، علاقه بیشتری نسبت به تجارت نزدیک به خانه دارند. علاوه بر این، لینکلیتر واقعاً به‌عنوان رئیسی در دستگیری اعدام آگاه است: چه در حال ترتیب دادن یک گروه رادیویی سریع باشد که در آن ولز توجه همه را به خود جلب کند و چه در حال بازتولید دقیق سزار باورنکردنی عطارد، شما این تمایل را دریافت می‌کنید که لینکلیتر به سادگی یک دقیقه مکث می‌کند و بسیار خوشحال کننده خواهد بود. تماشای نمایش علاوه بر این، اینجا فیلم در ایده‌آل خود قرار دارد - قطعاً بیشتر از حمایت صمیمانه و متورم تیم رابینز، این فیلم، با کمبود مسائل قانونی، شور مکانی واقعاً مترقی را جلب می‌کند، زمانی که چنین چیزی هنوز ممکن بود.
br/> در حقیقت، فقدان اصالت ممکن است کلید اینجا باشد. سزار یک آفرینش خارق‌العاده بود نه به این دلیل که هیتلر را برچید، بلکه به این دلیل که ولز به آن احساس اهمیت می‌داد که به اندازه کافی قادر بود هر چیزی را از بین ببرد. ولز یک صنعتگر باورنکردنی بود و شاید مهمتر از آن او یک صنعتگر فوق العاده گاو نر بود. بیایید آن را واضح تر بیان کنیم: این هنر او بود. این فیلمی است در مورد کشف این که چگونه گاو نر - - t، متوجه شوید که چه زمانی هر چیزی را که ممکن است فکر می کنید بیان نکنید، متوجه شوید که چه زمانی حقیقت را نگویید - و این حمایت کننده است. این به ما توصیه می کند که بی صداقتی، حیله گری و خود شیفتگی می تواند مسحور کننده باشد، و این که خود شیدایی با اراده برای مات کردن ما می تواند شگفت انگیزتر از هر چیزی باشد که به عنوان "استعداد" و "صداقت" به تصویر می کشیم. به همین دلیل است که وقتی مک‌کی روی پرده نمی‌رود سرعت فیلم کاهش می‌یابد - او ما را متقاعد می‌کند که او اورسون ولز است، که او مرد اصلی روی کره زمین است - و در مقاومت در برابر منطق و دیدگاه، ما متوجه می‌شویم. علاوه بر این، در پایان روز، آن دروغ سرراست و حیرت انگیز - این طرز کار است.
دانلود فیلم Me and Orson Welles 2008 (من و اورسن ولز) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
باید بگویم، این یکی از پر زرق و برق‌ترین فیلم‌های تاریکی بود که ظاهراً برای همیشه در آن یافتم. تماشای طرح نمی تواند لذت بخش تر از این باشد. این روایت یک دانش‌آموز 17 ساله به نام ریچارد (زک افرون) است که در سال 1937 در شهر نیویورک زندگی می‌کند. او تبدیل به قطعه‌ای شده است که با برنامه‌های روزمره‌اش غلبه کرده است و سعی می‌کند از آن دور شود تا به دنبال یک زندگی مادام العمر در تئاتر باشد. . او باید مانند اورسون ولز بی نظیر (کریستین مک کی) در هر نقطه ای بهترین سرگرم کننده باشد. نزدیک به این زمان، خواسته ولز این است که سازمان تئاتر مرکوری خود را با خلق نمایشنامه "ژولیوس سزار" اثر ویلیام شکسپیر آغاز کند، دستاوردی که حتی توسط خود رئیس ولز بسیار پیچیده تلقی می شود. با این حال، ریچارد ولز مصمم و همکار تزلزل ناپذیرش، سونجا "ملکه یخی" جونز (کلر دینز) را مبهوت می کند و به طور موثر بخشی از خلقت را اداره می کند. سونجا فقط به قدرت ستاره نیاز دارد، در حالی که تئاتر معتقد است که این خلقت باید طبق برنامه با کنترل ولز انجام شود. ریچارد دوباره باید خیالات خود را در اطراف ارضا کند تا بتواند بتواند.
یکی از بهترین ناظران در حافظه اخیر و کمتر ارزیابی شده، ریچارد لینکلیتر بی نظیر است. چیزی که این مرد را فوق‌العاده می‌کند، استراتژی او است که به فیلم‌ها اجازه می‌دهد با جمعیت صحبت کنند. اکثریت قریب به اتفاق گزارش‌های او مربوط به جوانان امیدواری است که به یک سفر سفر می‌روند تا برای تلاش‌هایشان کوبیده شوند، به هر حال نه به گونه‌ای که روحیه‌شان را پودر کند، اما در طول زندگی روزمره به آنها تصویر مهمی بدهد. ماهیت عالی فیلم هایی که لینکلیتر می سازد این است که احساس آرامش و گرمای درونی را برای شما فراهم می کند. فیلم‌های لینکلیتر به‌طور قابل‌اعتمادی هوشمندانه هستند، اما درک آن هرگز دشوار نیست و اغلب در داستان‌های او اعتماد به نفس تثبیت شده است.
از این فیلم، من چند برداشت بسیار جذاب را کشف کردم. من احساس می‌کنم لینکلیتر این گزینه را داشت که اورسون ولز را در یک دیدگاه بسیار بی‌طرفانه به‌طور مؤثر به تصویر بکشد. او هرگز او را به عنوان یک فرد خارق‌العاده کتمان نمی‌کرد، و او را به‌عنوان یک قربانی قدرت بیش از حد سلطه‌گر به تصویر نمی‌کشید. در واقع مطمئناً ولز مغرور بود (و مک‌کی تقریباً بی‌عیب این شخصیت را بازی می‌کند)، و با این حال، توانایی او هیچ بازدیدکننده‌ای برای عبور ندارد. علاوه بر این، با وجود این واقعیت که ولز در طول زندگی روزمره بسیار موفق بوده است، مانند هر فرد دیگری، او نیز ناامیدی های خود را داشت. لینکلیتر از بسیاری جهات بخشی از ما به عنوان یک عموم مردم است. بخش اعظم ما توسط دیگران نادیده گرفته می‌شویم، اگر قدرت بالایی داشته باشید، مانند حق حاکمیت با شما برخورد می‌شود، اگر زیر دست آنها باشید، در صورت هرگونه اطلاع‌رسانی به هیچ چیز نزدیک نخواهید شد. در هر صورت، لینکلیتر هرگز اجازه نمی دهد که زندگی او را اداره کند، با در نظر گرفتن همه چیز، او به سادگی آنچه را که در برنامه اش تنظیم شده است، انجام می دهد. اکثر فیلم‌های او این تصور را به شما می‌دهند که چقدر عشق در واقعیت ما دردسرساز است و هرگز از آن تمجید نمی‌کند.
بازه زمانی ساخت من و اورسن ولز نمی‌توانست دقیق‌تر از «من و اورسن ولز» باشد. در بحران اقتصادی اوایل دهه 20، جو ناامنی مالی افراد امروزی را ایجاد می کند. من و اورسن ولز نشان‌دهنده اهمیتی است که سرگرمی‌ها با شخصیت‌های پیچیده بازی می‌کنند و در سطوح مختلف غالب است.
من به شما پیشنهاد می کنم من و اورسن ولز را ببینید. شما فقط باید ارزش یک نمایش خارق العاده، نمایشگاه های خیره کننده توسط بازیگران آسمانی، و اشتیاق به کار تئاتر و آغاز جوانی اورسن ولز را ببینید. به طور کلی یک فیلم عالی که در همه سطوح غالب است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر ابتدا وارد اکانت خود شوید.