دانلود فیلم Modern Times 1936 (عصر جدید) دوبله فارسی بدون سانسور

در آخرین فیلم صامت چاپلین، او در مقابل جامعه ی مدرن، عصر ماشین ها و پیشرفت بر می خیزد. در ابتدا او را می بینیم که دیوانه وار تلاش می کند تا با خط تولید سفت کردن پیچ و مهره ها همراه شود. او برای آزمایش با یک دستگاه تغذیه ی اتوماتیک انتخاب شده است اما اتفاقات ناگواری که پیش می آید باعث می شود تا رئیسش تصور کند که او دیوانه شده است و چارلی به یک بیمارستان روانی منتقل می شود…

« چارلى » ( چاپلین ) ، کارگرى ساده و حلقه‏اى از زنجیر خط تولید کارخانه‏اى پیش رفته است. سفت کردن همیشگى تنها یک نوع پیچ ، کارش را به جنون مى‏ کشاند و اورا روانه‏ ى تیمارستان مى‏ کند...

ولگردی تلاش می کند تا با کمک زن جوان بی خانمانی در جامعه صنعتی زندگی کند ...

چارلی چاپلین در مقابل جامعه مدرن، عصر ماشین‌ها و پیشرفت بر می‌خیزه. در ابتدا تلاش می‌کنه تا با خط تولید سفت کردن پیچ و مهره‌ها همراه بشه اما...

آخرین فیلم "خاموش" چاپلین ، پر از جلوه های صوتی ، هنگامی ساخته شد که همه افراد در حال صحبت کردن بودند. چارلی در برابر جامعه مدرن ، عصر ماشین ، (استفاده از صدا در فیلم Modern Timesها) و پیشرفت پیش می رود. اولا ، او را می بینیم که با کراهت سعی در ادامه خط تولید دارد و پیچ و مهره ها را محکم می کند. او برای آزمایش با یک دستگاه تغذیه خودکار انتخاب شده است ، اما اشتباهات مختلف رئیس خود را به این باور سوق می دهد که دیوانه شده است ، و چارلی به بیمارستان روانی اعزام می شود - وقتی بیرون می آید ، در حالی که می پرچم پرچم قرمز می خورد ، با کمونیست اشتباه می گیرد. ، به زندان فرستاده می شود ، فرار از زندان فرار می کند ، و دوباره آزاد می شود

ولگرد برای زندگی در جامعه صنعتی مدرن با کمک یک زن جوان بی سرپناه تلاش می کند.

دانلود فیلم Modern Times 1936 (عصر جدید) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

مدرن تایمز (1936) چارلی چاپلین آخرین فیلمی است که به آسانی قابل شناسایی ترین بازیگر / کارگردان / نویسنده بزرگ است: ولگرد. در اینجا شخصیتی وجود دارد که چنان در آگاهی جمعی مخاطبان فیلم مدرن عجین شده است که بسیاری او را می شناسند علی رغم اینکه حتی یک فیلم چاپلین را ندیده اند. در واقع ، چندین مطالعه نمادین The Tramp (با کلاه فرسوده ، سبیل مشخص ، لباس گرد و غبار ، عصا و مارک تجاری) را به عنوان تنها تصویر خیالی قابل شناسایی در تاریخ عنوان کرده است.

هنوز هم فیلم شاید بیشترین تأثیر را در ایجاد و تحقق موضوعی مدرن تایمز داشته باشد ، اما حتی یک سکوت نبود. خواننده جاز ، که در سال 1927 ، پنج سال قبل از شروع تولید مدرن تایمز ، برای اولین بار شروع به کار کرد ، شاید مهمترین فیلم آبخیز تاریخ یکصد ساله این صنعت باشد. در عصر جدید ، شخصیت بزرگ طنز آل جولسون در مقابل تماشاگران ایستاده و ... آواز می خواند. و همانطور که میلارد میچل در Singin 'in the Rain گفت ، مردم ناگهان برای "صحبت کردن تصاویر! صحبت کردن تصاویر!" متأسفانه ، با ظهور صدا و گفتگوی همزمان ، دنیای فیلم سازی صامت با مخاطب و استودیوهایی که اکنون آن را منسوخ و نامطلوب می دانند ، به مبهم می رود. با این وجود ، چاپلین با خلق چراغ های شهر (1931) ، که بسیاری از منتقدان و دانشگاهیان آن را یکی از بزرگترین فیلم های ساخته شده می دانند ، علاقه خود را به این هنر ظریف ادامه داد ، اما تا زمان انتشار مدرن تایمز ، چاپلین یکی از آخرین کارگردانانی بود که باقی مانده بود برای یک هنر در حال مرگ.

مدرن تایمز یک فیلم کاملاً بی صدا نیست (قطعه های گفتگو و جلوه های صوتی وجود دارد) ، اما اگر خوب دقت کنید ، هر شخصیتی که گفتگو دارد (به استثنای خود چاپلین) مورد تمسخر قرار می گیرد . حتی وقتی The Tramp دهان خود را باز می کند (تنها باری که در یک فیلم چنین کاری کرده است) ، این کلمات مزخرف هستند و از کنوانسیون در حال رشد که گفتگو برای مواد ، سرگرمی و کیفیت اجباری است ، سرپیچی می کنند.

با وجود وضعیت فیلم به عنوان یکی از بزرگترین کمدی های تاریخ ، نادیده گرفتن م theلفه سیاسی کار سختی است. چاپلین در فیلم Modern Times های خود ، اغلب بی اعتمادی زیادی نسبت به اقتدار و پیشرفت نشان می داد ، که اغلب از طریق نخبگان اجتماعی ، پلیس و کارآفرینان ثروتمند تجسم می یافت. کنایه از عنوان فیلم ، پس دو برابر است. این امر با احساسات تلخ خود چاپلین در مورد شکل هنری وخیم او ارتباط برقرار می کند ، اما همچنین به اوضاع و احوال طبقات کارگر در دوران رکود بزرگ اشاره دارد (ساعات طولانی کار با امنیت شغلی کم و حقوق ناچیز ، در حالی که طبقات بالا ثروتمند هستند و اوقات بیکاری خود را می گذرانند) ) جهان به سرعت در حال تغییر بود و چاپلین پیش بینی می کرد که بسیاری از این تغییرات به هیچ وجه مفید نیستند.

همانطور که مبارزه ولگرد را در دنیای مکانیزه و مدرن مشاهده می کنیم ، از سخاوتهای او و پوچ بودن او می خندیم. نتایج آنها ، اما ما همچنین می توانیم احساس درد و ترحم کنیم. او به وضوح مردی است که تعلق ندارد. در حقیقت ، تقریباً می توان Tramp را بدبینی تصور کرد که از واقعیتی متناوب از غشایی عبور کرده و ناخواسته به دنیای آشنای ما افتاده است (توجه داشته باشید که او هیچ نام و نام خانوادگی ندارد و تا آنجا که ما می دانیم ، او هیچ دوست ، خانواده ، سرمایه و سابقه ای ندارد.

او خطوط مونتاژ ، ماشین های تغذیه ، فروشگاه های بزرگ ، پلیس و سایر جنبه های توده محور دیگر جهان صنعتی را به خود اختصاص می دهد ( و یکسان بودن و مطابقت را نشان می دهد) ، اما به نظر نمی رسد ولگرد (و نماد نمادین وی ، شخص) هرگز متناسب نیست.

به همین دلیل ، به همین دلیل است که Modern Times نیز یکی از تلخ ترین داستان های عاشقانه است فیلم قرار دادن تنها شخصیتی که در همان سطح با ولگرد قرار دارد ، یک زن جوان و بی خانمان است که از او با عنوان "گامین" یاد می شود و همسر وقت چاپلین ، پالتت گدار ، او را بازی می کند. این دو با هم جمع شده اند و تقریباً چیزی به جز اراده برای زندگی و ادامه حرکت ندارند ، علی رغم سختی ها. هر دو بی نام هستند ، هیچ کدام خانه ای ندارند و هرکدام از آنها هیچ پول و دارایی مادی ندارند.

در اینجا است که چاپلین تلخ ترین و ناراحت کننده ترین جمله خود را درباره زندگی مدرن بیان می کند. Tramp و The Gamin تنها شخصیت هایی هستند که فردیت و آرمان گرایی از خود نشان می دهند ، اما در عین حال شخصیت های زنجیره غذایی اجتماعی و اقتصادی نیز از کمترین شخصیت ها هستند. نتیجه گیری عصر جدید ، که به احتمال زیاد احساسات خود چاپلین را منعکس می کند ، غمگین است ، اما همچنین یک امیدواری طولانی مدت دارد که امروز مانند بیش از شصت سال پیش با صدای بلند و واضح طنین انداز می شود.

سپس البته کمدی وجود دارد که موضوعاتی از وضعیت افسانه ای است. برخی از به یادماندنی ترین تصاویر کمیک تاریخ فیلم در Modern Times یافت می شوند. از جمله این موارد می توان به مبارزات The Tramp با خط مونتاژ (و انقباضات ناشی از آن) ، برخورد ناخوشایند او با "پودر بینی" ، لحظه ای اشاره کرد که او به معنای واقعی کلمه در چرخ های صنعت دندانه دار می شود و مبارزه حماسی او برای آوردن اردک کباب یک مشتری عصبانی.

به نظر من ، دو لحظه برجسته صحنه ای در یک فروشگاه بزرگ است که شامل یک چشم بند و برخی از غلتک ها (نفیس ترین لحظه کمدی در فیلم Modern Times) و سکانسی است که در آن Tramp به هوی و هوس دیوانه وار ماشین تغذیه خارج از کنترل (پرحاشیه ترین لحظه فیلم) تسلیم می شود.

این تنها تعداد انگشت شماری از لحظات است که Modern Times را به شاهکاری ماندگار تبدیل می کند که این است. در سطح شخصی ، جنبه ای از فیلم که بیشترین تأثیر را در من دارد جذابیت آن در مورد ناسازگاری ایده آلیست در همه ما است. در قلب ما ، بسیاری از ما آرزوی سادگی و سرزندگی را داریم که The Tramp و The Gamin با آن زندگی می کنند (با توجه به موارد ضروری و عدم نیاز به مادیات و تله های مدرن).

همانطور که چاپلین بسیار ماهرانه نشان می دهد ، با این حال ، دوران مدرن ما این سبک زندگی را به یک رویای کم رنگ تبدیل کرده ، گله گوسفند مانند مردان و زنانی که در یک کلانشهر مدرن مشغول گردش بودند و فقط فریتز لنگ می تواند تاریک تر و فاقد انسانیت واقعی باشد ، گم شده است. با این وجود ، تصویر نهایی Modern Times از پایان دادن به فیلم با نت منحصراً تراژیک امتناع می ورزد و نشان می دهد که این فرد هنوز زنده است و ممکن است هنوز راهی در جهانی در حال تغییر پیدا کند.

دانلود فیلم Modern Times 1936 (عصر جدید) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

بررسی عینی فیلم های چاپلین دشوار است زیرا از زمان جوانی بسیاری از ما آنها را دیده ایم یا حداقل درباره آنها چیزی شنیده ایم. آنها بخشی از پیش زمینه عاطفی و فرهنگی ما شده اند.

بدون شک Chaplin تنها کارگردان کامل است: در بیشتر تصاویر او ، او همچنین تولید ، بازیگری ، نوشتن فیلمنامه ، ساخت موسیقی ، انجام مانع ها و ویرایش های خودش. استعداد و شهرت وی موفقیت های تجاری بسیاری را به وجود آورد ، حتی زمانی که بعد از زمان آنها کارگردانی فیلم های صامت را ادامه داد. "Talkies" تنها فیلم های تولید شده پس از سال 1927 بود ، پس از آن چند تلاش صامت ناکام بود. اما چاپلین یک استثنا بود: "چراغ های شهر" در 1931 و "مدرن تایمز" در 1936 احساساتی در سراسر جهان بودند (صدای آخر شامل چند صدا است اما حاشیه ای هستند). این نکته قابل توجه است زیرا نه سال در بازه زمانی سینما یک ابدیت است. فقط در سال 1940 چاپلین یک مکالمه را کارگردانی کرد. آیا عصر جدید کمدی است؟ تا حدودی: تراژی-کمدی علامت تجاری چاپلین است. به نظر من ، سه سطح شوخ طبعی وجود دارد.

1. سرگرمی خالص ، گاهی اوقات مثل ضربه چوب دستی: ولگرد هرچه می تواند برای فرستادن به زندان بخورد و حتی وقتی با پلیس است بیشتر خرید می کند. او در زندان مواد مخدر است. ولگرد و گام زندگی خود را در یک خانه ایده آل تصور می کنند. غلتک های اسکیت ولگرد نزدیک لبه فروشگاه بزرگ (شیرین کاری خارق العاده). او در پایان یک پیشخدمت بدقواره اما یک بازیگر عالی می سازد. باز هم ، من مطمئن نیستم که چه مقدار سرگرمی از خاطرات کودکی ناشی می شود و یا اینکه وقتی فیلم را تماشا می کنیم احساس جوانی می کنیم. برای لذت کامل از آن ، باید برخی از حس انتقادی بزرگسالان خود را ، به ویژه نسبت به سینمای قدیمی ، کنار بگذاریم.

2. بدون شوخ طبعی ، فقط درام: پدر گمین می میرد. خواهرانش را می برند ولگرد راه خود را از طریق جمعیت برای بدست آوردن شغل تصادف می کند (تصویری کارآمد از رقابت بی رحمانه).

3. سرگرمی با یک پیچ و تاب چشمگیر: این ها بیشترین صحنه ها و احتمالاً بهترین صحنه ها هستند. پوزخند می زنیم حتی وقتی می خندیم. عصر جدید بر روی گوسفندهایی حرکت می کند که به صورت گروهی (که یک نفر سیاه: کنایه از ولگرد؟) است و کارگرانی که از مترو بیرون می آیند کم رنگ می شوند. این باید برای مخاطبان در دوران رکود بزرگ شوک آور باشد. مثال دیگر یکی از مشهورترین صحنه های چاپلین است: ولگرد ماشین غذا خوردن را امتحان می کند. در عین حال خنده دار است (چاپلین واقعاً همه چیز خودش را اینجا می دهد) و رقت انگیز است: استعاره ای از پیشرفت بد تصور ، ظلم به انسان توسط ماشین و شرایط کارگرانی که موظف به پذیرش درخواست های عجیب و غریب هستند.
> صحنه های دیگر عبارتند از: کل قسمت اول در کارخانه ، از جمله هنگامی که ولگرد در دستگاه گیر کرده است (داخل شات ، که نمادین شد) ، که بعدا برای یک همکار نیز اتفاق می افتد (شات خارج). ولگرد به اشتباه یک کشتی ناتمام را به دریا پرتاب می کند ، با فیلم یک کشتی واقعی که احتمالاً به دلیل رکود فرو رفته است. ولگرد و گام بیشتر کلبه شلخته خود را تشکیل می دهد.

فیلم به طور کارآمد این سه سطح طنز و همچنین ریتم آن را متناوب می کند. این معروف به عنوان یک گردباد با سرعت و موسیقی پویا شروع می شود. و این مانند یک غلتک کوتاه پایان می یابد: موزیکال خنده دار (ولگرد آواز می خواند) ، احساسی (او را استخدام می کنند) ، نمایشی (پلیس گامین را دستگیر می کند) ، هیجان انگیز (آنها با اجرای موسیقی آب و هوایی فرار می کنند) ، مالیخولیایی (آنها در حال اجرا هستند) جاده ، آزاد اما نامشخص). آخرین تصویر به درستی دو لبه است: ولگرد و آهسته با آرامش از آنجا دور می شوند ، با این وجود کوههای جلو راه آنها را می بندند. او مانند یک خانم زیبا ظاهر می شود ، او با راه رفتن خنده دار و کفش های بزرگش کمی شبیه دلقک است. ما نمی دانیم آنها کجا می روند و آنها نیز نمی دانند. از این رو بلندپروازی چاپلین چیزی بیش از انحراف بود. موضوعاتی که هشتاد سال پیش به تصویر کشیده شده اند هنوز مدرن هستند:

• بحران ، تعدیل نیرو ، اعتصاب ، نابرابری ، ناآرامی های اجتماعی.
• شرایط کار در کارخانه ها ، حتی اگر با شوخ طبعی و نمادها اغراق شده باشند: بهره وری ، کنترل ، سوختن.
• فناوری غیر انسانی: کار با زنجیره ، ماشین غذا خوردن ، نظارت تصویری (یک عنصر علمی-تخیلی در آن زمان). نکته قابل توجه اینکه ، تنها صداهای فیلم از دستگاه ها ناشی می شود ، نه انسان: صفحه نمایش ، گرامافون ، رادیو.
• موفقیت در استعداد ، کار و برخی شانس ها.
• قانون. موضوع برجسته است (پلیس در همه جا حضور دارد) و مبهم است. آیا می توان برای زنده ماندن غذا را بدزد؟ چاپلین به نظر می رسد این رفتار را بهانه کرده است. ولگرد در هر دو طرف قانون است: او غذا را می دزد اما به پلیس کمک می کند اشرار را در زندان دستگیر کند. و نقش پلیس پیچیده است. به ویژه ، آنها به یک مرد غیرمسلح تیراندازی می کنند ، و سپس کارت طعنه آمیز: "قانون مسئولیت ایتام را بر عهده می گیرد".
• خشونت و مواد مخدر در زندان.

بعد جهانی فیلم با این واقعیت نشان می دهد که شخصیت های اصلی هیچ نامی ندارند: ولگرد ، گام. چاپلین به دلیل موضوعات اجتماعی خود در دوران مک کارتی ، در میان سایر نارضایتی ها ، مقصر شناخته خواهد شد و وی مجبور به تبعید خواهد شد. با توجه به این مسئله ، این مسخره به نظر می رسد زیرا پیام فیلم کمونیستی نیست: ولگرد و شراره همه چیز را می خواهد ، اما جامعه را تغییر می دهد. آنها به دنبال کار ، خانه و احترام می گردند. به پرتره لینکلن در سلول ولگرد نیز توجه کنید: او یک وطن پرست است.

فیلم جبهه نمی گیرد:

• کارگران می توانند دوستانه یا خشن باشند.
• پلیس می تواند دوستانه باشد (مثلاً در زندان) یا خشونت آمیز باشد (شخص بی هدف ولگرد را به بیرون کارخانه هل می دهد).
• زندانیان زندان می توانند صادق (ولگرد) یا اشرار باشند.
• جذاب (gamin) یا نه (در واقع بقیه).

این دو طرفه بودن افراد را نیز از هم جدا می کند:

• بیل بیگ داشت از ولگرد اذیت می کرد در کارخانه ، اما بعدا با او همدردی می کند.
• گام می دزد و سپس حل و فصل می شود.
• ولگرد هر کاری برای محافظت از کسانی که دوست دارد انجام می دهد (گامین ، کودکان) ، اما می تواند برای رسیدن به آن تقریباً از دیگران سو abuse استفاده کند: یک ویژگی تکراری در تصاویر چاپلین.

به نظر می رسد پیام اصلی این است: افراد خوب یا بد نیستند ، این عمدتا به شرایط آنها بستگی دارد. یک موضوع مدرن دیگر.

دانلود فیلم Modern Times 1936 (عصر جدید) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

ما دوست داریم فکر کنیم کمدی از زمان فیلم صامت تکامل یافته است. ما دوست داریم فکر کنیم که با ظهور صدا و تزریق تکنولوژی مدرن در تمام جنبه های تولید فیلم تقریبا همه چیز بهتر شده است. در واقع، سخت است استدلال کنیم که بسیاری از سرگرمی‌ها و مسخره‌های امروزی نمی‌توانند بدون یک میکسر صدا و چند میکروفون بوم وجود داشته باشند. از خود بپرسید، اگر The 40-Year-Old Virgin (2005) یا The Hangover (2009) را در حالت بی صدا قرار دهید، آیا واقعاً چیزی از آن نتیجه خواهید گرفت؟ صنعت فیلم با طوفان در واقع، اگر به لحظه‌ای که آل جولسون در The Jazz Singer (1927) گفت: «هنوز چیزی نشنیده‌ای» به دقت گوش کنید، ممکن است شغل بسیاری را به طور جدی شنیده باشید. هرگز پیش از آن و یا از آن زمان، هیچ فناوری به این شکل یکپارچه با یک صنعت سازگار نبوده است. نام بردن از تعداد فیلم‌های قابل توجهی که پس از سال 1929 ساخته شده‌اند و صامت ساخته شده‌اند، شاید نام ده‌ها فیلم باشد. اندازه دست و پا گیر ماشین های صدا بر روی دیسک Photokinema و اجزای آن به این معنی بود که دوربین ها باید بسته بمانند. بازیگران مجبور نبودند خیلی دور از میکروفون تعجب کنند یا بدتر از آن، راهی برای پوشیدن چندین پوند میکروفون حجیم زیر لباس خود پیدا کنند. آنچه زمانی رویاها بود، با ویرایش برش‌هایی که به هم پیوند خورده بودند، به تقلیدی کم رنگ از نمایشنامه‌های صحنه تبدیل شدند. گرامر فیلم اساساً دو قدم به عقب برداشت.

با دیدن این موضوع، چارلی چاپلین، فوق ستاره عصر صامت، تصمیم گرفت جلوی موج را بگیرد. در سال 1931 او کارگردانی، تهیه‌کنندگی و بازی در «چراغ‌های شهر» را بر عهده گرفت، شاهکاری رمانتیک از هنر صحنه و پانتومیم که تا به امروز یکی از بهترین نمونه‌های زیبایی است که ما از دست داده‌ایم. چاپلین با دیدن نوشته‌های روی دیوار در سال 1936، تصمیم گرفت قبل از بازنشستگی شخصیت، آخرین عجله را به ولگرد بدهد. آخرین تعظیم در برابر پیچک های تکنولوژی، حرفه او را به سایه ای از خود سابق خود تبدیل می کند.

زمان مدرن در آن واحد آخرین تعظیم، آخرین نگاه به معصومیت از دست رفته و شاهکار باشکوه سینماست. در آن، ولگرد دوست‌داشتنی چارلی تلاش می‌کند تا خود را با عصر فن‌آوری مدرن وفق دهد، در حالی که هر کجا که می‌رود باعث ایجاد ضرب و جرح بی‌رحمانه می‌شود. در طول فیلم او سعی می کند با کار به عنوان نگهبان، کارگر درازکش، کارگر کارخانه، مکانیک و غیره مطابقت داشته باشد، اما ویژگی خاص او مانع از حضور طولانی مدت او در محل کار می شود. او در طول مبارزات خود با زنی به نام الن (گودارد) دوست می شود که به او در تلاش برای انجام کار کمک می کند. آنها مطمئناً به شیوه ای پاکیزه و معصومانه که زوج ها در فیلم Modern Times های آن زمان انجام می دادند، عاشق می شوند.

مدرن تاز بدنام است، در میان چیزهای دیگر، موسیقی متنی که شامل کرم گوش «لبخند» ساخته شده است. توسط خود چاپلین معروف ترین جلد توسط نات کینگ کول که صدای قابض او زخم های بد پوشیده شده ای از زندگی سختی را در خود داشت ساخته شد. "لبخند" به دوران مدرن عالی است. هم به عنوان یک سرود تلخ و هم به عنوان یک کتاب ترانه آمریکایی. این موناشوپسی ناخوشایند ولگرد را در حالی که به امیدی پرشور برای یافتن هدف آویزان است، کاملاً به تصویر می کشد. گاهی اوقات غم انگیز است، گاهی پیروزمندانه اما همیشه زندگی را تایید می کند.

مدرن تاز همچنین به خاطر مجموعه های کمیک بزرگ، منحصر به فرد و پر از جزئیات شناخته می شود که با وجود هشتاد سال حضور در اطراف، هنوز خنده را تحریک می کند. این لحظات یکی پس از دیگری، پوچ های زندگی صنعتی را به تصویر می کشند که هیچ فیلم دیگری انجام نمی دهد. خواه چاپلین باشد که بر روی تسمه نقاله ای از ویجت ها زحمت می کشد یا به معنای واقعی کلمه توسط یک پدر مکانیکی غرق شده است، او همیشه بیان کاملی برای تأیید مجدد انسانیت خود در غیرانسانی ترین موقعیت ها دارد. این یک پانتومیم فوق‌العاده است که توسط یک استاد واقعی کار انجام شده است.

البته، از آنجایی که فیلمی که به عنوان «آن ولگرد صحبت می‌کند» تبلیغ می‌شود، مدرن تایمز تسلیم تهاجم صدا می‌شود. و بر خلاف فیلم City Lights، چاپلین تصمیم می گیرد آن را به عنوان بخشی از یک تم بزرگ به جای هدف تمسخر تزریق کند. عصر جدید با دو لحظه صدا به پایان می رسد، اولین لحظه این است که رئیس کارخانه او از طریق یک صفحه نمایش بزرگ بر سر او فریاد می زند. "بازگشت به کار!" او فریاد می زند در حالی که ولگرد تلاش می کند تا لحظه ای استراحت پیدا کند. گنجاندن صدا به عنوان یک ستمگر، حتی به صورت شخصی شده، وسیله ای مؤثر برای شناسایی است. کسانی که عبارت "اگر وقت برای تکیه دادن دارید، وقت تمیز کردن دارید" را شنیده‌اند، بدون شک با شخصیت چاپلین در آن لحظه خاص احساس همدردی می‌کنند.

صدای بار دوم استفاده می‌شود، این است که ولگرد چاپلین را به عنوان فردی منحصر به فرد در میان انبوه تماشاچیان تأیید کند. در اواخر فیلم، الن برای ولگرد در یک رستوران شغلی به عنوان پیشخدمت خواننده پیدا می کند. درست قبل از اولین حضورش، او در تلاش است تا کلمات آهنگی را که قرار است بخواند به خاطر بیاورد. او تصمیم می گیرد شعر را روی سرآستین های جداشدنی اش بگذارد. دائماً دست‌بندها را باز می‌کند و به سرعت فکر می‌کند و شروع می‌کند به آواز خواندن. این یک شوخی است که تماشاگرانی را که سر و صدا می کنند برای اینکه ولگرد بالاخره روی صفحه نمایش صحبت کند، به راه انداخته است، اما این یک شوخی است که آنقدر چاپلین نامتجانس است که نمی توان آن را تحسین کرد.

با چاپلین که در تمام جنبه های آن نقش دارد. در تولید این فیلم، می‌توان یک کتاب کامل را به خاطر سوء استفاده‌های یک نابغه نوشت، بنابراین جلوتر از زمان او، هنوز تأثیر او را احساس می‌کنیم. Modern Times آن نبوغ را به نمایش می گذارد و سلولوئید را با زیبایی، ترحم، شوخ طبعی و انسانیت پر می کند. سال‌ها پس از اینکه اکثر کمدی‌های معاصر امروز در ابهام محو شدند، آن قرن‌ها هنوز چارلی و ولگرد دوست‌داشتنی‌اش را با علاقه به یاد خواهند آورد. من آن را تضمین می کنم.

دانلود فیلم Modern Times 1936 (عصر جدید) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

در واقع می خواستم عصر جدید را به طور کامل بنویسم تا اینکه در واقع متوجه نبوغی شدم که در ساخت آن نقش داشت. به نحوی که هالیوود دیگر چنین فیلمی نمی سازد، به خصوص در جایی که نابغه خلاق چارلی چاپلین نویسنده، کارگردان و ستاره نمایش است. مطمئناً، چاپلین یکی از آن بازیگرانی است که من درباره‌اش زیاد شنیده‌ام - او یکی از بزرگان سال‌های اولیه هالیوود است - اما هرگز توجه زیادی به او نکردم که فکر کنم تنها فیلم‌های شایسته دوران صامت از آن بیرون آمده است. آلمان (و تا حدی روسیه). با این حال، یکی از دوستان در محل کار درباره فیلمی به نام دیکتاتور صحبت می کرد و بخشی از من به این نتیجه رسید که شاید وقت آن رسیده است که بنشینم و ببینم چارلی چاپلین در مورد چیست. خب، باید اعتراف کنم که خوشحالم که این کار را انجام دادم.

فیلم به خودی خود داستانی ندارد، بلکه در مورد مبارزات دو نفر در افسردگی شدید و عصری است که تکنولوژی همه مشاغل را می گیرد با این حال، چاپلین نابغه ای است که چگونه همه چیز را درباره زندگی مدرن از اتوماسیون، اختراعات دیوانه کننده، جنبش اتحادیه و حتی کمونیسم طنز می کنیم. در یک سطح به نظر می‌رسد که چیزی بیش از اهمال کاری نیست، اگرچه این یکی از آن فیلم‌هایی است که باید یک گام به عقب برگردید و به آنچه گفته می‌شود فکر کنید تا واقعاً طنز واقعی را که Modern Times واقعاً به نوعی است درک کنید. این در دو سطح کار می‌کند، هجو برای کمترین مخرج مشترک، و طنز کسانی که واقعاً مایلند بنشینند و به آنچه در حال رخ دادن است فکر کنند. حتی در این صورت، خود چوب دستی واقعاً هوشمندانه است - من نمی‌خواهم صحنه‌ای را فراموش کنم که او سینی را به رستوران می‌برد تا همه ناگهان روی زمین رقص انباشته شوند و سپس با جمعیت همراه شوند.

چیزی که واقعاً مرا تحت تأثیر قرار داد این بود که آنها در ساخت فیلم های صامت چقدر همه کاره بودند. مطمئناً، در این زمان آنها شروع به تولید فیلم های ناطق کرده بودند، و می توان گفت که عصر جدید یک آهنگ صوتی دارد (و چاپلین حتی می خواند)، اما واضح است که شما در واقع به صدا یا حتی کلمات زیادی نیاز ندارید. ، تا بتواند عملی را که در حال انجام است ببیند و به آنچه گفته می شود با وجود اینکه هیچ کلمه ای از دهان بازیگر خارج نمی شود - فقط لب های آنها حرکت می کند ، کار کنند. به نحوی که این نوع فیلم در واقع بسیار بسیار برتر از بسیاری از فیلم‌هایی است که امروزه با تمام جلوه‌های ویژه کامپیوتری عالی و بدلکاری‌های هوشمندانه می‌بینیم. در واقع همه بدلکاری های عصر جدید توسط چاپلین بدون هیچ گونه جلوه های ویژه ای اجرا می شد. به نوعی ما به دوران پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ خود نگاه می کنیم و دنیایی را می بینیم که در آن همه شغلی دارند، و اینکه شما می توانید در سال دهم مدرسه را رها کنید و مستقیماً وارد یک حرفه شوید. همچنین دنیایی بود که در آن مردم پول داشتند و اوضاع بسیار آرام‌تر بود. با این حال، Modern Times نگاهی متفاوت به افسردگی بزرگ به ما می دهد، جایی که اتوماسیون همه کارها را در بر می گرفت، و اینکه اگر ماهر نبودید نمی توانید شغلی پیدا کنید. همچنین توجه کنید که چگونه افراد صرفاً به خاطر دزدیدن یک قرص نان به زندان فرستاده می شوند، اما نه تنها این، بلکه مردم در واقع به تعقیب شخصی می پردازند که فقط سعی می کند خود را سیر کند. با این حال، ما همچنین رویای مالکیت خانه را داریم - و به نوعی نشان داده شده است که داشتن یک خانه نشانه ثروت است، نشانه دستیابی به رویای آمریکایی - و پایان آن از این جهت جالب است که این ایده را ارائه می دهد که مهم نیست کجا رویای شما هنوز زنده است.

داشتن شغل کلید زندگی در رویا است - همانطور که در مورد قهرمان می بینیم. وقتی چاپلین برای بار سوم از زندان بیرون می‌آید (به نظر می‌رسد که او همیشه در زندان فرود می‌آید – گویی پایان یافتن در آنجا فقط بخشی از زندگی است، اما این نیز فقط یک ناراحتی جزئی در مسیر زندگی در رویا است) او برای خود شغلی پیدا کرده است و اکنون لباس خوبی به تن دارد و دارایی هایی دارد. به شکلی که من را به یاد زمانی که اولین کارم را گرفتم - ناگهان پولی پیدا کردم که می توانستم خرج کنم، و می توانستم به مغازه بروم و یک تی شرت Iron Maiden بخرم. با این حال، یک گرفتاری وجود دارد، چیزی که در فیلم Modern Times به آن اشاره نشده است، و آن دامی است که جامعه مدرن ایجاد می کند - برای زنده ماندن باید کار کرد، اما وقتی شروع به کار کردی ناگهان به اعتبار، و چه اعتباری، یا بیشتر از آن بدهی، این است که شما را در چرخه روزانه برای همیشه سر کار بودن گرفتار می کند.

با این حال، ما همچنین ایده سرمایه داری برای همیشه تولید بیشتر و کارآمدتر شدن را داریم. روسای کارخانه به دنبال راه هایی برای کاهش زمان استراحت هستند، بنابراین یک دستگاه تغذیه خودکار ایجاد می کنند (که اساسا کار نمی کند). سپس خط مونتاژ را سریع‌تر، سریع‌تر و سریع‌تر پیش می‌بریم، تا اینکه چاپلین پیر بیچاره دچار یک فروپاشی عصبی می‌شود و در نهایت پیچ‌ها را همه جا می‌بیند که باید بچرخند. با این حال، امروز هم این وضعیت وجود دارد، جایی که کارفرمایان به دنبال راه‌های بیشتر و بهتری برای کارآمدتر شدن، بهره‌برداری بیشتر از کارگران و در نهایت افزایش سود هستند. این بیشتر به این دلیل است که، مانند زمان چاپلین، پس از رکود بزرگ وارد دوره‌ای از یک وضعیت عادی جدید شده‌ایم.

دانلود فیلم Modern Times 1936 (عصر جدید) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

یکی از مشهورترین تصاویر عصر جدید - چاپلین در حال لغزش درون چرخ دنده‌ها و چرخ‌دنده‌های یک ماشین هیولایی - بصری مفیدی را ارائه می‌دهد تا با نظر من در مورد فیلم به طور کلی همراه شود: چرخ‌هایی وجود دارند که به یاد می‌آورم درخشان هستند، اما وقتی کنار هم قرار می‌گیرند، ماشینی کاملاً رضایت‌بخش نمی‌سازند.

برخلاف «چراغ‌های شهر» یا «عجله طلا» قبل، یا «دیکتاتور بزرگ» بعد از آن، من درگیر نشدم. در روایت «زمان مدرن»، و احساس کردم فاصله‌های طولانی‌تری بین قسمت‌های خنده‌دار وجود دارد. با این حال، برخی از مجموعه‌های عصر جدید خنده‌دار هستند، به ویژه صحنه‌ای که چاپلین خود را در یک دستگاه تغذیه خودکار می‌بیند که از کوره در می‌رود. و صحنه ای زیرک روی اسکیت های غلتکی که ورزشکاری او را به نمایش می گذارد.

متأسفانه، «زمان مدرن» استعاره ای بسیار کاربردی برای جایگاه چاپلین در صنعت فیلم بود. فن‌آوری‌های جدید شروع به منسوخ شدن هنر او کرده بودند و غم و اندوه آن در نما پایانی فیلم قابل لمس است.

من «زمان مدرن» را توصیه می‌کنم زیرا فیلم بسیار خوبی است. فقط فکر نمی کردم به خوبی برخی از پروژه های معروف چاپلین باشد.

دانلود فیلم Modern Times 1936 (عصر جدید) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

در دهه 1930، فناوری سریعتر از آنچه مردم 30 سال پیش تصور می کردند در حال افزایش بود و کارخانه ها در این مرحله به سادگی عادی می شدند. دنیا سریع‌تر از همیشه پیش می‌رفت، و من مطمئن هستم که کارگران کارخانه‌ها نمی‌توانستند احساس کنند که فقط به عنوان یک چرخ دنده دیگر در ماشین استفاده می‌شوند. «بهره‌وری» مهم‌تر از رفاه کارگران شد و به نظر می‌رسید که روسای شرکت‌های بزرگ - و همچنین خود ماشین‌ها - کارگران را کنترل می‌کنند. به نظر می‌رسید که ماشین‌ها کار را از انسان‌های واقعی می‌گیرند و این احساس کاملاً در «زمان مدرن» بزرگ چارلی چاپلین منتقل شده است.

برای اشاره به آن نیازی به تحلیل عمیق نیست. بخش هایی از فیلم که این نکات را بیان می کند، اما تاثیرگذارترین جنبه عصر جدید این است که در حین بیان این نکته چقدر واقعاً خنده دار است. از دستگاه ناهار و فروپاشی ذهنی ولگرد گرفته تا کل صحنه زندان، این خنده دارترین فیلم چاپلینی است که تا به حال دیده ام و یکی از خنده دارترین فیلم های صامتی است که دیده ام.

صحبت کردن در مورد ماشین ناهار، نکته اصلی فیلم شاید در این صحنه با وضوح و شادی بیشتری نسبت به هر صحنه دیگری در فیلم Modern Times به تصویر کشیده شود و آن نکته این است: انسان ها ماشین نیستند و ماشین ها کامل نیستند و هیچ کدام باید با آن‌ها چنین رفتار کرد.

همچنین به‌علاوه آن مقداری از تفسیر، داستان شیرینی دارد که شامل یک دختر جوان بی‌خانمان و ولگرد می‌شود و یک پایان خوش‌بینانه که در آن آنها به معنای واقعی کلمه به غروب آفتاب می‌روند. ممکن است پیش پا افتاده به نظر برسد، اما در این داستان نمی توان گفت که آیا آنها خوب می شوند یا خیر، نکته مهم این است که آنها معتقدند که این کار را انجام می دهند و نباید دست از تلاش بردارند، و به نظر می رسد که این مهمترین چیز برای چارلی چاپلین است، که او به نظر می رسد در هر فیلمی که می سازد، این پیام را به نوعی منتقل می کند.