دانلود فیلم Postcards from the Edge 1990 دوبله فارسی بدون سانسور

"سوزانه ویل" بازیگری است که به مواد مخدر اعتیاد دارد. شرکت فیلمسازی اش به عنوان یکی از شرایط ادامه همکاری با او، اصرار می کند او با مادر خود "دوریس مان" که روزگاری ستاره مشهوری بوده اما اکنون به الکل روی آورده است زندگی کند. اما این برای "سوزانه" که سالها تلاش می کرد از مادر خود دوری کند، خبر بدی است و...

یک بازیگر زن معتاد سعی می کند به جنبه های روشن نگاه کند ، حتی زمانی که مجبور می شود برای جلوگیری از بیکاری به خانه مادرش برود.

دانلود فیلم Postcards from the Edge 1990 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

مریل استریپ در نقش کری فیشر بازی می کند، که برای کری فیشر تا حدودی جذاب است. با وجود اینکه من جنگ ستارگان را دیدم، کری نتوانست به من کمک کند. سن جوان تر، من آن را دریافت، فکر کردم که او بسیار آوردن. در برنامه Network Companions، ریچل مانند او به عنوان پرنسس لایا ظاهر شد تا زیمر را تقویت کند... بنابراین به احتمال زیاد روی او تمرکز کرده بودم، چون او نکات برجسته دلپذیری دارد، تا حدودی یک ین می گرفتم. در هر صورت، ویژگی اصلی او، که در حال حاضر نشان می‌دهد، توانایی او برای تبادل نظر است (او همچنین نمایشنامه را به همراه کتاب ساخته است). مبادله کتاب را ساخت و جوهره فیلم است.

من حدس می زنم چند کلمه در مورد مریل استریپ همه با هم باشند زیرا او یکی از سرگرم کننده های خارق العاده عصر ماست. من به طور کلی او را بی عیب می دانستم، اما او بیش از این است. او به سادگی دوربین را درخواست می کند، و او این توانایی را دارد. در فینال، او یک لحن ملت و وسترن (از طریق کارلی سیمون، تصادفاً موسیقی) می خواند و می تواند گپ بزند. در هر صورت، او در واحد پلیسی که در آن رفت و آمد می کند، عملاً مضحک است (تاثیرگذاری در فیلم Postcards from the Edge درون فیلم). او تاثیر کمدی چندانی از خود نشان نمی دهد و به سادگی از دیوانگی طفره می رود. اما وقتی دوربین تمام می شود، ما به او اعتماد می کنیم، همانطور که معمولاً به مریل استریپ اعتماد داریم.

استریپ به طور مداوم از توانایی خود استفاده کرده است. او نیاز داشت. چشماش دقیقا عالی نیست همچنین، بینی او بیش از حد ضعیف است. او هیکلی ندارد با این حال، دهان او عالی است، و هنگامی که او پوزخند خود را خط می زند، آن نقطه را روشن می کند. علاوه بر این، او هرگز فریب را رها نمی کند. صحنه ابتدایی که به خوبی توسط مایک نیکولز هماهنگ شده بود، بسیار گویا بود. من پرتگاه های PV و نماهای دریا را در زیر آن دیدم و مطمئن شدم که صحنه SoCal باز خواهد شد، فقط مکزیک بود، و فکر کردم خب، به نظر می رسد این یک مجموعه کات متوسط ​​است، و همچنان که مریل کشیده می شود، فریب می خوردم. از آداب و رسوم توسط رسوم رسمی و سیلی زد. آن را درست زمانی که آنها به "برش!" و فیلم داخل فیلم آشکار می شود که من دلیل متواضع به نظر رسیدن مجموعه را فهمیدم. (از آنجا که باید!) مریل صحنه را در داخل صحنه فروخت، و ناهماهنگی، او باید با توجه به اتکا به دارو، نمایش وحشتناکی از خود نشان دهد. به هر نحوی صحنه ای که مریل استریپ در آن حضور دارد هرگز نمی کشد. شاید او بلبرینگ و تغییر را هدایت می کند. به عنوان مثال، با یادآوری (این اولین فیلمی است که او را بعد از مدت ها دیدم) به تصمیم سوفی (1982 اسکار بهترین بازیگر و تمایزات مختلف) او تغییر چندانی نکرده است، به استثنای اینکه تا حدودی شل تر است، و با در نظر گرفتن اینکه تثبیت او هنوز کامل شده است، انتقاد کمتری در ارائه او وجود دارد. من شنیده ام که افراد در مورد ویژگی های خاص او غر می زنند، که سر به پهلو می رود تا لبه دهانش بالا می رود، کمی پوزخند محافظ، و پس از آن برق چشمان، زنگ را به صدا در می آورد، و برخی دیگر، هر چند متضاد باشند و می گویند، داستین هافمن یا جان وین (نفرت‌انگیز)، او به اندازه اولیویه بی‌تقلب است.

شرلی مک‌لین، بدون توجه به این‌که، در اینجا به‌عنوان مادر کری فیشر، به‌طور خیره‌کننده‌ای بهتر است، یک بخش الکلی، یک بخش مادر صحنه، و یک بخش، یک سرگرمی گیج. به جوانی و توانایی دخترش حسادت می‌کرد، همه بخش‌ها سلطه‌گر بودند. من شرلی مک‌لین را به‌عنوان یک بانوی جوان بررسی می‌کنم. من می توانم او را در Can (1960) ببینم که آن پاهای عالی را به رخ می کشد (او پاهایش را در اینجا نیز نشان می دهد، هر چند من به خود پریدم). او به عنوان یک سرگرم کننده جوان زیبا، خوش اندام بود و اندامش را درآورده بود، و من او را دوست داشتم، با این حال او هرگز از یک مجری معروف زیاده روی نکرد. سپس چندین سال پس از این واقعیت، نام مستعار (1983) آمد.

شرلی مک‌لین تصویری مثال زدنی از هنرمندی است که به راستی رفتار مناسب را در حین پیشرفت، تشخیص داد و از بتی دیویس که فردی باصفا بود، بیزار بود. سرگرم کننده در هر مرحله و با رشد او بهتر شد. شرلی مک‌لین (خواهر وارن بیتی، یکی از نقدها) یک چهره زیباتر با توانایی‌هایی بود. او برای The Condo (1960) یک موسسه کمک هزینه دریافت کرد، اما نامناسب بود. من صحنه کلینیک پزشکی اینجا را تا آخرش دوست داشتم، مادر و دختری که پیوندهایشان را دوباره شارژ می کنند، شرلی بدون آرایش مو و بدون آرایش. خوب، در حال حاضر او یک سرگرم کننده جدی است که به خودش اجازه می دهد برای دوربین وحشتناک به نظر برسد!

چند جملات خارق العاده: "عجله اندولفین". (استریپ با این جمله اصلاح می‌کند، "منظورت آندروفین است.") "شما بوی کاتالینا می‌دهید." (من را وادار می کند که آیه لحن «بوی جنس و آب نبات را می دهم» در نظر بگیرم. (زندگی کری در حال حاضر بدون تأثیر خفه کننده داروها.) زمان بندی استریپ در خط ".. و تو هیچ شورت نپوشیدی" عالی بود (بحث در مورد شرم مادرش که در گذشته در یک مهمانی پاهایش را گچ شده نشان می داد).

(توجه: شمال 500 مورد از نظرسنجی های فیلم من در حال حاضر در کتاب من "Cut to the Chaise Parlor or I Can't Accept I Gulped the Remote!" در آمازون موجود است!)

دانلود فیلم Postcards from the Edge 1990 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

سرمقاله بسیار اصیل و بسیار سرگرم‌کننده کری فیشر با تماشای این طنز 1990 ارزش شنیدن را دارد، به ویژه از آنجایی که او فیلمنامه را با توجه به خاطره‌انگیزترین رمانش ساخته است، که نوبت به زندگی او به عنوان یک سرگرم کننده فیلم وابسته به دارو بستگی دارد. برای دختر دبی رینولدز و ادی فیشر اتفاق می افتد. با سرپرستی مایک نیکولز مطمئن، این تصویر در نگاه درونی خود از هالیوود درخشان و غالباً خودپسند است، با این حال علاوه بر این، به دلیل تعامل بسیار ادراکی بین مریل استریپ و شرلی مک‌لین به عنوان مادر و دختر، دارای کیفیتی صمیمانه طنین انداز است. استریپ نقش سوزان ویل را بازی می‌کند، سرگرمی‌کننده‌ای که به اندازه کافی برای بازی در یک فیلم فعالیت‌های آشفته بازی می‌کند، هر چند که با تمایل او به داروها مارپیچ وحشیانه باشد. در واقع، او به سختی فیلمی را برای رئیس کهنه کار لوول کورشاک (یک هکمن باکیفیت در ابتدا بی‌نقص) تمام می‌کند که او را سر صحنه فیلمبرداری در مورد افزایش اعتیاد به برنامه مالی‌اش سرزنش می‌کند.

در میانه یک فیلم سوزان با نگاهی مبهم به برخورد جنسی گاه به گاه، از افراط بی‌احساس می‌شود و به کلینیک اورژانس منتقل می‌شود که در آنجا توسط یک متخصص آسیب دیده (یک توله‌سگ ریچارد دریفوس) شکمش را سیفون می‌کند. او بهبود می یابد و می تواند عکس بعدی خود را از بین ببرد به شرط اینکه با مادر مشهورش دوریس مان زندگی کند تا آژانس بیمه را آرام کند. در حالی که بقیه فیلم در اطراف خیابان ناهموار سوزان به سمت بهبودی متمرکز می شود، داستان وقتی به رابطه خاردار و شکسته ای که او با دوریس دارد، شخصیت فوق العاده ای که به عنوان یک مادر نیت خوبی دارد، اما نمی تواند به آن کمک کند، واقعاً پرواز می کند. انتقادی و جدی مک‌لین چه با پیانویی که با کمربند پیانوی «من هنوز اینجا هستم» سوندهایم را به رخ بکشد و چه سر متأسفانه کوتاه‌شده‌اش را بعد از تصادف ماشینی کشف کند، این کار واقعاً در میان نمایشگاه‌های معاصرش پس از مسیر دیدنی شفق قطبی در «شرایط» عالی است. از Endearment".

استریپ که از لهجه‌ها و گروه‌های دورهمی خود رهایی یافته است، در ابتدا به نظر می‌رسد که در بازی در نقش یک سرگرم‌کننده کمتر از حد متوسط ​​موفق بوده است، با این حال او سوزان آشفته‌شده را به طور قابل قبولی ناقص می‌کند. او همچنین با دو یا سه شماره کانتری وسترن صدای قابل توجهی را به نمایش می گذارد. دنیس کواید که گذشته از هکمن و دریفوس، واقعاً نقش یک عزیز متعصب را بازی می‌کند، و آنت بنینگ به عنوان یک سرگرمی ورشکسته، گری مورتون در نقش متخصص سوزان، رابین بارتلت در نقش همسر مسخره سوزان در دوران نقاهت، و یک CCH Pounder ظاهر نزدیکی دارد. مربی ریکاوری و سیمون ایمچر به عنوان یک رئیس غیرقابل اعتماد. در صحنه های استودیو، لوت راینر، الیور پلات، مایکل اونتکین و جی دی ساوتر قطعات بسیار ساده تری ارائه می دهند. کاش فیشر پس از سخنرانی انگیزشی محافظتی از کورشاک و آخرین عکس لحظه ای از ضعف دوریس، بهبودی سوزان را بررسی می کرد. تحلیل گذشته فیشر، دی وی دی 2001 حاوی فیلم شناسی کسری برای پخش کننده های مرکزی و چند تریلر بی اهمیت است.

دانلود فیلم Postcards from the Edge 1990 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

در زمانی که من در ابتدا Postcards from the Edge را دیدم، تاثیر اولیه ای که از خود به جای گذاشتم این بود: الف) اساساً هیچ کاری روی کره زمین وجود ندارد که مریل استریپ نتواند انجام دهد، (با احتساب SING! چه کسی می دانست؟)، ب) اینکه شرلی مک لین انجام خواهد داد. در سن نود سالگی، بدون در نظر گرفتن این امکان، این امکان را دارید که اکثر ستارگان امروزی را مستقیماً خارج از صفحه نمایش بازی کنید، و ج) که مایک نیکولز، رئیس خارق‌العاده آثار هنری معاصری مانند فارغ‌التحصیلان و روابط جنسی راضی نبود که به سادگی در اطراف بچرخد. و به وضعیت موجود بسنده کنید و برای آن خدا را شکر کنید! با توجه به رمان نیمه تاریخی هوشمندانه و خورنده اثر تینسلتاون «شاهزاده خانم» کری فیشر، POSTCARDS به استریپ نقشی به عنوان یک سرگرم کننده با شخصیتی عادت‌آفرین می‌دهد که برای یافتن حس آرامش با عادت مداوم خود به مواد مخدر و حرفه ستایش‌کننده‌اش مبارزه می‌کند. و مک‌لین به‌عنوان مادر مشهور و شگفت‌انگیز او که به‌عنوان «سلطنت قدیمی هالیوود» شناخته می‌شود و به اندازه چمدان‌های ذهنی خود (و مرتبط با مشروب) است.

با محتوای فوق‌العاده فیشر از کتاب خودش. ، تمام کاری که نیکول ها به معنای واقعی باید انجام دهند این است که دوربین ها را در مسیر صحیح قرار دهند و به آنها اجازه دهند تا کارهایی را که در آن تخصص دارند انجام دهند. علاوه بر این، کاری که آنها انجام می دهند نوعی جادوگری است که می توانید از سرگرمی هایی بگیرید که عاشق شغل خود هستند و عاشق هستند. روشی که آنها اختیار نامحدودی دارند تا هر طور که می خواهند با آنها بازی کنند.

نباید به این اشاره کرد که قهقهه های اینجا در همه موارد واقعاً به دست آمده است، هرگز به جمعیت برای تلاش برای هجوم ساده دل نمی پردازند. غرش می کند. علاوه بر این، با انجام دو سرنخ که چنین کارهای خارق‌العاده‌ای را انجام می‌دهند، نتیجه باید ویروسی باشد که به سرعت از طریق بازیگران پشتیبان توانمندی که معادل آزمون هماهنگی نمایشگاه‌ها با این دو افسانه صفحه نمایش هستند، طرفداران آن را دوست دارند.

و ما در اینجا چه هدایایی داریم: دنیس کواید، به عنوان یک انسان فرومایه مسحورکننده (آیا هر نوع دیگری را بازی می کند؟) که علاوه بر اجباری که سوزان استریپ در زندگی روزمره خود دارد، به یکی دیگر از اجبارهای نه چندان محکم می پردازد. نوبت های عالی توسط سایمون پوریل، آنت بنینگ، آنتونی هیلد، کوالیتی هکمن، ریچارد دریفوس، رابین بارتلت، مایکل اونتکین، مری ویکس، کنراد بین و سی سی سی پاوندر! درصورتی که فقط به این دلیل، این درام استثنایی را برای آنچه که «اولین نمایش جهانی» خودم بود، تماشا کنید، شنیدن مریل در حال مرتب کردن خطوطش در «You Don't Know Me» و «Heartbreak Hotel» - نه اجرای الویس، بلکه بیشتر چیزی که در حافظه شما منتظر می ماند، و در هنگام بازبینی به اندازه بقیه فیلم، پوزخندی به لبان شما می آورد.

اوه، و به سادگی می توانید مکنده را خریداری کنید. مشاهده Rehash به سرعت نزدیک خواهد شد، در حالی که شاید با اشتیاق پیشنهاد نشده باشد.

دانلود فیلم Postcards from the Edge 1990 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

کارت پستال از لبه یکی از انتخاب های برتر من است. این یک فیلم واقعاً عادت‌آفرین است که به‌طور مداوم سرگرم‌کننده است و صرف نظر از اینکه چقدر آن را می‌بینم. بخشی از تحلیل هایی که خوانده ام به طور مداوم تا حدودی نادرست به نظر می رسد، به خصوص آنهایی که می گویند استریپ هرگز به نظر نمی رسد شخصیت او را معنا کند - او به سادگی به طرز هوشمندانه ای خسته عمل می کند. خوب من فکر می کنم این نکته است، اینطور نیست؟ استریپ چون فیشر نمی‌داند به چه چیزی نیاز دارد یا هویتش چیست، و با در نظر داشتن این که تلاش برای یافتن این چیزها، باید با اتکا به دارو مبارزه کند، علیرغم همه چیز و اعتماد، حرفه‌اش را بازسازی کند، و همچنین تلاش کند تا رابطه‌اش را تطبیق دهد. با مادر ظالم تکان دهنده اش، که اتفاقاً معلوم می شود ستاره ای باورنکردنی با مسائل مربوط به خودش است. در این شرایط، "frazzled" به نظر بهترین رویکرد برای رفتن به نظر می رسد.

در هر صورت، افرادی که به شدت به فیلم اشاره کرده اند، عموماً به نمایشگاه های فوق العاده (و همچنین کری فیشر) اشاره کرده اند. فیلمنامه درخشان)، و همانطور که باید باشد، زیرا این یکی از فیلم‌های متحرکی است که با دقت عمل کرده (و زیباترین ترکیب‌بندی شده) را در هر نقطه‌ای خواهید دید. با این حال، غیرعادی به نظر می رسد که به ندرت به دوره استثنایی مایک نیکولز اشاره شود. به یاد می‌آورم یکی از مراسم اسکار را زمانی که سازنده‌ای که فیلمش اخیراً برنده بهترین فیلم شده بود و بدون شک همه افتخارات مهم را از آن خود کرد - به استثنای بهترین رئیس - گفت: «ظاهراً بنیاد معتقد است که هنرمندان خود را هماهنگ کرده‌اند. " ظاهراً تعداد زیادی از تماشاگران Cards From The Edge دقیقاً همین فکر را می کنند. همانطور که می‌خواهم فکر کنم، نیکولز برای نحوه حرکت ثابت Postcards from the Edge یا تازگی زمان‌بندی کمیک به اندازه کافی تحسین نمی‌کند. در هر مرحله از راه، او بهترین‌ها را در بین هنرمندانش به‌ویژه در صحنه‌های قدرتمندی از جمله استریپ و مک‌لین بیرون می‌کشد. من به همین ترتیب عاشق روشی هستم که او از طریق تأثیرات متحرک بنیاد، نحوه ساخت فریب‌های فیلم را نشان می‌دهد، و هدف او نشان دادن این است که چگونه ما اغلب الهامات واقعی خود را پنهان می‌کنیم. (تصویر خارق‌العاده آن در صحنه‌ای است که در آن استریپ و دنیس کوید در تلاش بود تا او را متقاعد کند که همیشه در محبت‌هایش به او صادق بوده است - و شاید آنها باید تلاش کنند و ازدواج کنند. سپس، در آن زمان نقطه، به طور غیرمنتظره پایه، یک خانه و جلوی مقوایی دیوار سفید، توسط خدمه آفرینش جابه جا می شود.)

Postcards from the Edge فوق العاده جذابی است، با بازی و آهنگسازی عالی و در واقع هماهنگی فوق العاده ای.