کارآگاه «میچ پرستون» (رابرت دنیرو)، پلیسی است که به هیچ چیز جز شغلش اهمیت نمی دهد. بعد از رخ دادن اتفاقاتی غیر منتظره، او مجبور میشود به همراه یک افسر پلیس که کوچکترین شباهتی به او ندارد، در یک برنامه تلوزیونی پلیسی بازی کند.
جعلی از فیلم های پلیس دوست که در آن دو پلیس بسیار متفاوت مجبور می شوند در یک نمایش تلویزیونی جدید پلیس با یکدیگر همکاری کنند ، در حالی که تولید کننده و توزیع کننده یک سلاح گرم نیمه اتوماتیک غیرقانونی را دنبال می کنند.
دانلود فیلم Showtime 2002 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
اگر پیش پرده Showtime را دیده باشید ، تقریباً می دانید چه انتظاری داشته باشید ، زیرا آنچه در اینجا می بینید ، همان چیزی است که به دست می آورید. و حتی اگر پیش نمایش ها را ندیده باشید ، مدت طولانی طول می کشد تا آنچه را که در آن قرار دارید انتخاب کنید - به طور خاص ، یک وقت خوب و خنده های فراوان - از این طنز هوشمندانه "تلویزیون واقعیت" نمایش ها و فیلم های "Buddy Cop" ، "Showtime" ، به کارگردانی تام دی ، با بازی رابرت دنیرو و ادی مورفی.
میچ پرستون (دنیرو) یک کارآگاه با LAPD است و در مهارت آنچه او انجام می دهد اما یک شب در حال کار در یک پرونده ، ناگهان اوضاع به سمت جنوب پیش می رود که پلیس دیگری به نام Trey Sellars (مورفی) ناخواسته وارد عمل می شود ، یک گروه خبری تلویزیونی حاضر می شود و میچ خونسردی خود را از دست می دهد ، که منجر به دادخواست ایستگاه تلویزیونی می شود که هزینه آن زیاد است. چند دلار بزرگ به غیر از اینکه ممکن است بتوانند از پس آن برآیند ، به لطف Chase Renzi (رنه روسو) ، که در ایستگاه کار می کند و آنچه را در میچ می بیند دوست دارد - آنقدر که بتواند ایده ای را برای رئیس پلیس برای نمایش پلیس "Reality" ارائه دهد ، این ویژگی غیر از میچ پرستون است که چیس او را یک زندگی واقعی "هری کثیف" می داند.
رئیس او این ایده را دوست دارد و چراغ سبز را به چیس می دهد. اکنون تنها کاری که او باید انجام دهد این است که میچ را متقاعد کند تا شرکت کند ، که نباید خیلی سخت باشد ، زیرا ایستگاه توافق کرده است که در صورت اجرای نمایش ، از دادخواست منصرف شود. اما میچ یک پلیس است ، نه یک بازیگر ، و او نمی خواهد با هیچ یک از آنها کاری انجام دهد - این تا زمانی که او با رئیس خود ، کاپیتان وینپ (قلب و علاقه) (فرانکی فیسون) یک قلب صمیمانه داشته باشد ، که آینده میچ را مختصر می کند چشم انداز برای او و درست مثل آن ، نمایش در حال انجام است. اوه ، بله ، یک چیز دیگر وجود دارد. برای نمایش ، میچ به یک شریک زندگی احتیاج دارد. و شما تصور می کنید که آنها برای این کار چه کسی را پیدا می کنند؟ بیایید این را بیان کنیم: تری سلارس بیش از یکی از مظنونان معمول است.
این دومین فیلم دی به عنوان کارگردان است ، اولین فیلم "ظهر شانگهای" است - همچنین یک کمدی - و او قطعاً به ژانر علاقه نشان می دهد. او از قابهای ابتدایی آهنگی را ایجاد می کند که داستان را به درستی حرکت می دهد و به ستاره هایش اجازه می دهد تا از استعدادها و نقاط قوت شخصی خود ، از جمله زمان بندی بی عیب و نقص خود ، نهایت استفاده را ببرند. با وجود ستارگانی مانند دنیرو و مورفی ، البته دی برای شروع این پروژه پا برجا بود ، اما او کسی است که آن را در مسیر خود نگه می دارد ، نشان می دهد که می داند چه چیزی کار می کند ، فقط به ترکیب مناسب کمدی فیزیکی و اقدام ، و استفاده از ظرافتهای گفتگو به طور چشمگیر.
در این تجارت بازیگر طبیعی تری از دنیرو وجود ندارد و او مانند متولد شدن در پوست میچ قدم می گذارد. و پس از سالها درام سخت ، برش زنی (که در آن او یک اجرای قابل توجه را پس از دیگری انجام داد) ، با فیلم هایی مانند "آنالیز کن" ، "ملاقات با والدین" و اکنون این یکی ، او مهارت خود را برای همچنین انجام کمدی میچ شخصیتی پیچیده نیست. در واقع ، او چیزی شبیه یک "معمولی" است ، اما در اینجا چالش بازیگر نهفته است - اینکه او را باورپذیر سازد ، و او را مانند پسری جلوه دهد که می تواند همسایه شما باشد و فقط یکی دیگر از اعضای جامعه باشد. و از هر نظر ، دنیرو موفق می شود. او میچ ، پسری است که در فروشگاه های مواد غذایی یا بانک با او روبرو می شوید یا هنگام کار به او می گویید "صبح بخیر". که دوست دارد بازی را از تلویزیون تماشا کند و زندگی می کند ، دقیقاً مثل من و تو که اتفاقاً با پلیس بودن زندگی اش را می گذراند. این شخصیتی است که میچ برای ساختن Showtime باید باشد ، زیرا باعث می شود زاویه "مرد معمولی در شرایط فوق العاده" معتبر باشد. این یکی از آن نقش ها - و کارها - است که اغلب به اشتباه از کار خارج می شود ، زیرا بسیار آسان به نظر می رسد. و البته این همان چیزی است که دنیرو را بسیار استثنایی می کند - او این کار را آسان جلوه می دهد و آن را با سهولت انجام می دهد.
همانطور که Trey Sellars ، ادی مورفی یک عملکرد برنده را تجربه می کند ، خوب ، و این نقشی است که مانند دستکش ضرب المثلی برای او متناسب است. Trey یک پلیس است ، اما همچنین یک بازیگر مشتاق - و یک نفر بد - و به مورفی این فرصت را می دهد تا در جنب over بیش از حد شخصیت او بازی کند (با این وجود به اندازه کافی توسط دی سلطنت کرد ، تا او را از اوج گرفتن دور کند) -به بالای قلمرو جیم کری) ، که کاملاً برای این شخصیت و Showtime کار می کند. از برداشت ملودراماتیک وی در طی یک تست ممیزی ، تا بیرون انداختن او از یک خط - تحویل با نگاه مستقیم به دوربین (که تا آنجا که به او فکر می کند حتی آنجا نیست) هنگام فیلمبرداری نمایش "واقعیت" - مورفی یک شورش است. و او یک شیمی با دنیرو دارد که واقعاً کلیک می کند (این غیرمنتظره نیست ، زیرا این یکی دیگر از استعدادهای دنیرو است ؛ توانایی او در برقراری ارتباط و بیرون آوردن بهترین ها در همبازی هایش ، همه آنها - شواهد نشان می دهد پشتیبانی - بعد از کار با او در کار خود بهتر هستند ، از جمله افرادی مانند مریل استریپ ، کریستوفر واکن و اد هریس ، فقط به چند مورد). مهمتر از همه ، این بخشی است که به مورفی اجازه می دهد در کارهایی که به بهترین وجه انجام می دهد ، سرآمد باشد و مطمئناً از این کار نهایت استفاده را می کند.
روسو از نقش خود به عنوان چیس نیز بیشترین استفاده را می کند ، شخصیتی که از نظر هنری خیلی کشش ندارد ، اما او با یک عملکرد قوی و باورپذیر ، او را با لذت ارائه می دهد. و ویلیام شاتنر (در نقش خودش) به عنوان کارگردان نمایش کاملاً دو صحنه را می دزدد.
بازیگران نقش مکمل درنا دنیرو (آنی) ، پدرو دامیان (وارگاس) و جیمز رودای (مرد دوربین) هستند. ) "Showtime" که به خوبی ساخته شده و تحویل داده شده است ، کمدی است که دقیقاً همان چیزی است که قرار است باشد: سرگرمی خالصی که خنده های زیادی را ایجاد می کند و چند ساعت دلپذیر را برای شما رقم می زند که مدتی بعد از آن خنده خواهید گرفت. این جادوی فیلم هاست. 10/10.
دانلود فیلم Showtime 2002 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
رابرت دنیرو با بازی رابرت دی نیرو ادی مورفی رنه روسو و ویلیام شترن
در فیلم Showtime جدید پلیس شو تایم ، نقش میچ پرستون ، پلیس سخت نیویورک را بازی می کند که در تیتراژ ابتدایی به وضوح به وجود یک پلیس چیزی شبیه فیلم های به تصویر کشیده با کلیشه هایشان نیست. ادی مورفی در نقش Trey Sellers بازی می کند ، پلیس که آرزو دارد در فیلم Showtime ها بازی کند. بعد از شلیک دوربین میچ به یک صحنه تلویزیونی در صحنه جرم ، یک مدیر شبکه (رنه روسو) تصمیم می گیرد که آنها از اداره پلیس شکایت کنند ، مگر اینکه میچ موافقت کند که در برنامه پلیس جدید خود واقع شود. وقتی میچ مجبور می شود به بخشی از نمایش تبدیل شود ، سرانجام Trey Sellers را به عنوان یک شریک می کند. Trey چیزی شبیه میچ نیست. Trey مسخره است ، رویه های استاندارد پلیس را دنبال نمی کند و کارهای پلیس خود را جدی نمی گیرد. میچ کاملاً برعکس است. بنابراین ، در اینجا فیلم متوسط دوستان پلیس ظاهر می شود ، درست است؟ دو مخالف ، مجبور به همکاری با یکدیگر ، که در پایان همه چیز را وصله می کنند و بهترین دوست می شوند؟ دقیقاً نه.
چیزی که Showtime را با بقیه فیلم های پلیس-ژانر متفاوت می کند این است که وضعیت کلی متفاوت است و دقیقاً همان چیزی نیست که انتظار دارید. پیش از این هرگز یک فیلم پلیس و دوستان با افسران همراه نبوده است که با دوربین دنبال کنند. بنابراین با توجه به این موضوع ، Showtime ممکن است عالی باشد ، درست است؟ باز هم ، دقیقاً.
مشكل Showtime این است كه می توانست خیلی بهتر باشد. دوربین واقعا می توانست چیزهای بامزه ای بدست آورد. اما در Showtime ، به جای اینکه بیشتر به این مسئله بپردازیم که آنها دائماً در حال فیلمبرداری هستند ، بیشتر فیلم را نمی بینیم که مرد دوربینی آنها را دنبال می کند. ما آنها را در خانه می بینیم ، یا در مورد چیزهایی صحبت می کنند ، کارهایی انجام می دهند. ما هرگز مرد دوربین را با آنها نمی بینیم. تمرکز فیلم بیشتر بر روی این است که به جای استفاده از دوربین ، دوربین دنبال می شود. منظور من از این کار این است که به ما تصاویری از واکنش میچ و تری بعد از فیلمبرداری نشان داده شده است. این مثل یک بیو مشهور است. ما آنها را پشت دوربین ، زندگی عادی آنها و نحوه کنار آمدن با پاپاراتزی و کانون توجه می بینیم. با این حال ، در Showtime ، این چیزی نیست که ما می خواهیم ببینیم. ما می خواهیم ببینیم که دوربین در کل فیلم در حال تعقیب آنها است. ما می خواهیم واکنش میچ و تری را درجا ببینیم ، بعداً با دوربین آنجا و سپس برخورد می کنند. اگر ما فقط میچ و تری را ببینیم که کل زمان را در خیابان دنبال می کنند ، به جای آنچه Showtime به ما می دهد ، در موقعیت های خنده داری قرار می گیرد ، بسیار سرگرم کننده تر خواهد بود. نگاهی به نحوه برخورد میچ و تری با آن بعد از اینکه روز کاری آنها تمام شد و دوربین ها دیگر از کار در نمی آیند. اعتراف می کنم ، این چند بار در فیلم Showtime اتفاق افتاده است ، اما باید بیشتر هم می شد. کارگردان در اینجا واقعاً یک فیلم خنده دار را از دست داده است ، زیرا Showtime را به درستی به تصویر نمی کشد و آن را در مسیر درست نمی گیرد.
ما در Showtime داستان را پیدا می کنیم که واقعاً جدی گرفته نمی شود اصلاً هیچ کس واقعاً اهمیتی نمی دهد. در یک برهه از زمان ، میچ و تری به یک برتری بزرگ دست می یابند و دوربین به هیچ وجه واکنش آنها را نسبت به آن نشان نمی دهد. آنها فقط خاموش می شوند و ما می بینیم که آنها دوباره در حال رانندگی با ماشین در حال شوخی هستند.
بازی در Showtime خوب بود ، اما شیمی بین شخصیت ها خیلی خاص نبود. با دنیرو و مورفی هیچ چیز از من پرید. من شیمی بسیار بهتری را بین بازیگران دیده ام. این شیمی وحشتناکی نبود ، اما عالی هم نبود.
در کل ، آنچه Showtime می توانست باشد ، نیست. این کم و بیش فراموش می کند که دوربین ها در حال پیگیری این پلیس هستند و فقط ما را از مراقبت درباره هر اتفاقی دور می کند. Showtime مانند آمیزه ای است بین Lethal Weapon ، پلیس بورلی هیلز ، COPS و Turner and Hootch. به نظر می رسد این یک ترکیب کوچک است اما عجیب است. بعضی از Showtime ها / نمایش ها عالی هستند ، اما اگر آنها را به شیوه اشتباه و با سبک کارگردانی اشتباه و پیشرفت ترکیب کنید ، چه نتیجه ای می گیرید؟ زمان نمایش.
بنابراین ، آیا من Showtime را به شما توصیه می کنم؟ باور کنید یا نکنید ، بله ، باور دارم. چون گرچه عالی نبود و نیمی از آنچه می توانست باشد نبود ، اما هنوز هم لحظات خنده داری را پشت سر می گذارد ، و رابرت دنیرو مانند برخی دیگر از فیلم های خود ، تصویر پلیس سختگیر را به ما می دهد و ادی مورفی خود را تکرار می کند ، "همه قوانین / رویه ها را بشکن ، بی حریف و پیروز شو!" نگرش. بنابراین اگرچه Showtime عالی نیست ، اما یک بار مشاهده صدمه ای نخواهد دید. عبارات دنیرو در طول فیلم کمک زیادی می کند. به همین دلیل توصیه می کنم یک بار فیلم را اجاره کرده و مشاهده کنید. 3/5 ستاره ، لذت ببرید!
دانلود فیلم Showtime 2002 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
فرضیات می توانند بسیار فریبنده باشند. به عنوان مثال بهترین فیلم هایی را که در هر نقطه دیده اید در نظر بگیرید. آیا می توان گفت که آنها با توجه به نتیجه پیش بینی نشده خود بسیار مهمتر بودند؟ این چیزی است که می توان در فیلم Showtime Showtime' تجربه کرد. رابرت دنیرو و ادی مورفی در یک تقلید از فعالیت‌های سرگرم‌کننده تکان دهنده با هم همکاری می‌کنند که به احتمال زیاد بهتر از انتظارات عمل می‌کند.
پس از بررسی تبلیغات این فیلم، تا حدی متحیر شدم که مجری شماره یک من در حال کاهش است. خود را به زباله های کمیک روی پرده با ادی مورفی. علاوه بر این، با پخش تیتراژ پایانی، من عملاً رابرت دنیرو را به خاطر نقشش در «تعهدات خشن و گاو نر» بهانه کردم.
تام دی هماهنگ کننده Showtime پلیسی وحشتناک سرگرم کننده است که حاوی مواردی تکان دهنده است. توالی فعالیت های سنگین در حال حاضر قبل از اینکه همه احساس کنند که من به دلیل پیش‌فرض خصوصی به خاطر رابرت دنیرو، فیلم را تحسین می‌کنم، آنها در هم ریخته‌اند. من فیلم Bullwinkle' را توهین کردم و آماده بودم که همین کار را برای Showtime انجام دهم. با این حال Showtime در یک نمایش اولیه مانند طراحی است که مدتی است ندیده ایم. معتبر است، برای شخصیت های اصلی ما این که پلیس ها را در فیلم Showtime به تصویر بکشند، تازگی ندارد. هر دوی آنها بخش معقول خود را از مشاغل پلیسی داشته اند. دنیرو Flawless'، '15 Minutes' و Copland' را دارد در حالی که مورفی دارای Metro'، '48 Hours' و Beverly Slopes Cop است، و با در نظر گرفتن این که این افراد سرگرم کننده همان مولفه هایی را دارند که شخصیت های معمولی آنها را می سازد. رئیس تام دی به هر طریقی می‌فهمد که چگونه می‌تواند یک تفسیر واضح و جدید از ایده تخلیه شده دستور غذای پلیس را حذف کند. Showtime نواقص خود را دارد، حتی در آن هیچ شکی وجود ندارد. چند گشایش طرح وزین و همچنین یک ایده مبتنی بر معادله وجود دارد. با این حال، برای آنچه ارزش دارد، این بی نظمی ها اساساً هیچ معنایی ندارند وقتی که به عنوان یک تماشاگر، در حال قهقهه زدن و شرکت در فیلم Showtime برای چیزی که باید سرگرمی بی دقت باشد، شرکت می کنید.
رابرت دنیرو نقش میچ را بازی می کند. پرستون، یک تحلیلگر فوق‌العاده سخت که دوربین بسیار ترسو است. رنه روسو نقش یک سازنده تلویزیون را بازی می‌کند که باید یک برنامه پلیسی مبتنی بر واقعیت بسازد و پرستون را در اولویت اصلی قرار می‌دهد. برای اینکه سریال واقعاً جذاب باشد، او عکس دقیق پرستون را نشان می دهد. اینجا وارد مورفی میشود که Showtime را (هرچند ترجیح می‌دهم نگویم) در کل فیلم‌های مختلفش بازی می‌کند. او نقش بازرگانان سه اشاره گر را بازی می کند، پلیسی که آرزوی تبدیل شدن به یک سرگرم کننده خبره را دارد. از آنجایی که آنها برای سریال متحد هستند، هیچ سوالی جز سرها ندارند. در هر صورت غفلت کرده اید؟ این یک محتوای استاندارد است، به این ترتیب در حالی که دو مرد بد ما به دنبال زندگی معمولی ناآشنا با تلفظ غلیظ انگلیسی هستند، آنها امنیت دارند، واقعاً روی یکدیگر تمرکز می کنند و حتی در هر فرصتی زندگی یکدیگر را نجات می دهند. این در حالی است که از تیراندازی های غول پیکر دور می شوند و باعث تخریب در شهر منصفانه آنها می شوند. رئیس تام دی (شانگای اوایل بعدازظهر) فیلم بعدی خود را هماهنگ می کند و با این طنز ساده و منحصر به فرد، بسیاری را شوکه می کند. او به سرعت شخصیت هایش را نمایش می دهد و فشار غیرمعمول زیادی را بین دو شخصیت ما جاسازی می کند. علاوه بر این، صحنه‌های فعالیت، در حالی که افراطی‌ترین و به سختی چیده شده‌اند، هنوز هم بسیار قدرتمند هستند و ثبات لازم را برای نشان دادن شرارت افراد نابالغ مذموم جلب می‌کنند. کم و بیش، Showtime درباره درگیری بزرگ با شر نیست، بلکه بر اساس تضاد شخصی بین این دو شخصیت و تلاش های دوباره آنها برای به هم زدن اعصاب یکدیگر است. و با در نظر گرفتن اینکه آنها به دنبال این زندگی پست و به ندرت قابل تشخیص هستند، سازمان استاندارد را به یاد می آورد که به نوعی به نظر می رسد در Showtime کار می کند. ناظر با بصیرت می تواند امتدادهای کم، خیانت ها و پیوندهای قلبی را ببیند که فقط پیش رو هستند. ویژگی های فیلم به احتمال زیاد مکان های گفتگوی بی فکر بین دنیرو و مورفی و تبادل آنها خواهد بود. قابل تشخیص ترین کیفیت داخل فیلم؛ همانطور که من می بینم، رئیس دی به این دو افسانه صفحه نمایش اجازه می دهد تا عملکردشان را انجام دهند. همانطور که قبلاً ذکر شد، مشاغل دنیرو و مورفی به هیچ وجه، شکل یا شکلی ندارند. همچنین در Showtime از آنجایی که دنیرو دنیرو معمولی است کار می کند. دست‌ها روی هم قرار گرفته‌اند، غمگینی که علامت می‌دهد، فردی نامحسوس و تهدیدکننده که او برای همیشه هست. در این میان، مورفی عموماً شخصیتی است که تا ابد باقی مانده است. همچنین، محتوا خواستار صحنه هایی بین این دو شخصیت است که به سادگی یکدیگر را بازی می کنند. شاید دی اساساً دوربین را سوار می‌کند و اجازه می‌دهد عمل محسوس خودانگیختگی شروع شود. علاوه بر این، همه چیز به نوعی کار می کند. از آنجایی که نحوه عملکرد فیلم به طور غیرقابل انکاری آشکار شده است، این مفسر فیلم را در آن تحلیل نمی کند. اکثر عوامل هنری در نهایت نمی خواهم در مورد کیفیت ها و ارتقاءهای مورد نیاز داخل فیلم صحبت کنم. کاری که من انجام خواهم داد این است که اطمینان داشته باشم که دی وی دی تحویل داده می شود تا بتوانم آن را بخرم و در هر نقطه ای که فکر می کنم مهم می خندم.
دانلود فیلم Showtime 2002 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
همانطور که معمولاً گفته ام، دنیرو سرگرمی مطلق مورد علاقه من است و ادی مورفی معمولاً از نظر طنز قابل اعتماد است، بنابراین من Showtime را پیش بینی می کردم. دیدن یک مجری جدی که با یک مجری طنز کنار هم جمع شده اند، پیوسته جذاب است. دنیرو و مورفی گروهی غیرمحتمل می‌سازند، و طنز روح گمشده و رها شده‌ای را به وجود می‌آورد، با این حال چیزی که قبلاً در هزاران یا چند فیلم پلیسی قبلی ندیده‌ایم. این دو سرگرم کننده ماهر تمام تلاش خود را با آن انجام می دهند و من نمی توانم کیفیت متوسط فیلم را روی آنها بگذارم ... اما می توانم از فیلمنامه نویسان ایراد بگیرم.
اول از همه، تلویزیون بدون فیلمنامه آنچنان به یکی از اصلی‌ترین بخش‌های جامعه تبدیل شده است که بسیار جذاب است. من از «شوی ترومن» لذت بردم، در «اد تی وی» از خنده غرش کردم، (هر دوی آن فیلم‌ها تا حدودی رادیکال بودند) اما «Showtime» تقریباً نیم سال بعد از نقطه‌ای بی‌بازگشت پخش شد. من هرگز تلویزیون بدون فیلمنامه را دوست نداشتم، با این حال پس از دیدن جوندگانی که در سریال "بازمانده" خوردند و توپ های گاو نر در "Fear Factor" خوردند، یک درام تلویزیونی بدون فیلمنامه حول محور دو پلیس واقعی آنقدر خلاقانه به نظر نمی رسد. .
چیزی که من را آزار داد این بود که نسبت به شخصیت دنیرو احساس شفقت بیش از حد داشتم، پلیسی سرراست که در شغل خاص خود فوق العاده است و اساساً نیازی به آزردگی بسیاری از فیلمبردارانی که او را دنبال می کنند ندارند. پس از اینکه او به طور موثری یک داروی پزشکی را تکمیل کرد. بنابراین وقتی رهبران سازمان با این درام تلویزیونی بدون فیلمنامه جدید به سمت او حرکت کردند، من به این فکر نمی کردم که "بیا، بابی. راحت باش!" داشتم به این فکر می کردم که "افراد را به حال خود رها کنید. او سعی می کند کار خود را انجام دهد." بدیهی است که معمولاً مورفی - پلیس احمق‌تر - با استفاده از هوشمندی جاده‌ای ادعایی‌اش به پایان می‌رسد و نسبت به دنیرو که بیش از حد مشتاق است کمک بیشتری به حل این پرونده می‌کند، با این حال این فقط یک ابزار داستانی است. در هر صورت، من احساس کردم که اوج بسیار منحصر به فرد و به طور قابل توجهی پرانرژی تر از فیلمبرداری استاندارد و وسیله نقلیه است که در طول فیلم دنبال می شود.
چند دقیقه سرگرم کننده وجود دارد، اما هیچ کدام باعث خنده من نشد. با این حال، من مقدار مناسبی از خنده را دریافت کردم. ای کاش شاتنر می توانست زمان بیشتری را روی صفحه نمایش داشته باشد. او در «خانم همدلی» نقش آفرینی کرد و من می خواستم یک نمایشگاه طنز خوب دیگر ببینم. در هر صورت، او فقط یک حضور سه دقیقه ای فراموش شدنی دارد که در آن خودش را به عنوان یک پلیس تلویزیونی قبلی تقلید می کند. تمام شوخی‌های سرگرم‌کننده او - مانند سر خوردن شاتنر از روی کاپوت ماشین تیم و غلتیدن روی زمین - در بررسی‌ها ارائه شد. علاوه بر این، من اساساً می توانم این را در مورد اکثریت قریب به اتفاق گیج های سرگرم کننده بیان کنم - اگر قله های مخفیانه را دیده باشید، همه چیز را دیده اید! فیلم با یک گروه سه دقیقه‌ای آغاز میشود که در آن دنیرو ملاحظات خود را در مورد اشتباه و نظم و انضباط آموزش می‌دهد، و پس از آن انتظار می‌رود وقتی آنها به کلاس اول کلاس می‌روند، بخندیم. این یک تنظیم خارق‌العاده بود، با این حال ما قطعاً خط پانچ را می‌دانیم!
این قطعاً یک تقلید مسخره‌آمیز، ناخوشایند یا افتضاح نیست و آرام است. علاوه بر مجموعه معقولی از کلمات توهین آمیز PG-13، خانواده ها باید یک حس اطمینان قوی برای بردن فرزندان خود به دیدن Showtime داشته باشند. با این حال، آهنگسازی کسل کننده و نیمه کاره است. به نظر می رسد که محتوا در 60 دقیقه نوشته شده است، حتی بدون فکر اصلاح. گگ ها اساساً مواد کمدی کمدی هستند و Showtime برای نمایشگر کوچک واجد شرایط تر بود. با این حال، چیزی که باید تحسین کنم، ظاهر جانی کاکرین است. احساس می کنم این صحنه اصلی بود که در آن واقعاً قهقهه زدم.
می‌توانید تا زمانی که «Showtime» غوغایی در اطراف قفسه‌های شهر ایجاد کند، دست نگه دارید.
دانلود فیلم Showtime 2002 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
یکباره؛ فیلم‌های متحرک مدیریت فیلم‌ها را بر عهده داشتند. به نظر می‌رسید که هر یک از اجراهای آخر بهاری از پلیس بورلی اسلوپز در سالن‌های تئاتر کشور ما سر می‌خورد. بیشتر نه. اخیراً این آبگیر خشک شده و به ندرت یک جویبار خشک شده است. فصل خشک با ورود Kickoff، فیلمی که واقعاً تصویری جالب و قابل اعتماد از این ژانر است، قطعه ای را تسهیل کرده است.
میچ پرستون یک پلیس متعهد است. او از نوع گریمی هری نیست که از هر وسیله ای استفاده می کند. او فقط یک متخصص فوق‌العاده متمرکز است که در مورد هر چیزی که مانع ارائه وظایفش میشود کاملاً تنگ نظر است، مثلاً یک فیلمبردار تلویزیون. میچ فیلمبردار را به شیوه‌ای اجتماعی ساده مدیریت می‌کند، بنابراین در چنگ Pursu Renzi قرار می‌گیرد، سازنده‌ای که در جستجوی دامی استثنایی برای «تلویزیون جهانی» خود است. نمایش پلیس او تصور می‌کند که میچ از او حمایت «هیجان‌انگیز» می‌کند که باید موفقیت‌آمیز باشد، اما احساس می‌کند که او نمی‌تواند کل برنامه را بدون کمک کسی دیگر منتقل کند. سه اشاره‌گر سلرز، یک گشت‌زن و سرگرم‌کننده که تعداد زیادی تکرار داستان پلیس را مشاهده کرده است، وارد شوید. بدیهی است که میچ و سه‌پوینتر مانند روغن و آب با هم ترکیب می‌شوند و هیاهوی بسیار شادی در راه است.
ما متوجه می‌شویم که میچ و سه‌پوینتر بدون شک در پایان فیلم به عزیزترین دوستان تبدیل خواهند شد. این راهی است که فیلم‌های پلیسی رفیق کار می‌کنند. در حقیقت، باید گفت که Kickoff به ندرت از پروزایسم های مورد احترام نوشته شده توسط Deadly Weapon و Tango & Money دور می شود. یک مک گافین پیشرفته برای اجرای این نمایش در جاده ها وجود دارد (برای این وضعیت یک تفنگ برنامه ریزی شده که تخلیه آن به اندازه کافی بزرگ است تا مخازن را متوقف کند.) یک بدی ناآشنا صاف با صدایی بی نظیر از شروع نامطمئن وجود دارد. تعقیب و گریز، تیراندازی و انفجار وجود دارد. ما به طور کلی می دانیم که این اتفاق می افتد و ما فکر می کنیم که چگونه همه چیز به پایان می رسد. حدس بزن چی شده؟ هیچ چیز بدی در این مورد وجود ندارد. در واقع، ما متوجه می‌شویم که با پایگاه‌های بسیار فرسوده تماس گرفته میشود، با این حال، هدف اصلی این سفر نیست. کیک آف برای منحصر به فرد بودن تلاش نمی کند. بلکه انرژی های آن به شخصیت ها و شرایط خنده دار آن هدایت می شود. متعاقباً، کیکف با گروه‌بندی‌های فعالیت نمایشی ماهرانه نشان می‌دهد، هرچند در کمدی خود می‌درخشد.
رابرت دنیرو در نقش میچ به شدت سرگرم‌کننده است. در گذشته من معتقد بودم که دنیرو یک سرگرم کننده سرد و غیرقابل بیان است که وقتی از او خواسته می شود طنز انجام دهد، به طرز وحشتناکی دست به سرقت می رود. با این حال، اخیراً او روی من رشد کرده است. او به هر حال انسان های بزرگتری را به مشاغل خود تزریق می کند. ادی مورفی در نقش سه نشانگر کمیک است. موثرترین راه برای به تصویر کشیدن ارائه او این است که اگر مورفی آنقدر با استعداد نبود و به جکپات نمی رسید، اگر مورفی به جکپات دست پیدا نمی کرد، سه امتیازی است. رنه روسو با بازی کردن کوسه‌های برادوی به دنبال رنزی خاطرات سرگرم‌کننده‌ای می‌سازد. او فیلم را دنبال می کند و به دنبال ارزیابی های بالای نیلسون با اطمینان هیجان انگیز است. او در شور و شوق خود زندگی میچ را دوباره به تصویر می کشد تا آن را با دوربین صمیمی تر کند. او حتی از خود تی جی فاحشه، ویلیام شاتنر، می خواهد تا به میچ نشان دهد که چگونه یک پلیس «معتبرتر» باشد. شاتنر سرگرم‌کننده است، همانطور که ما پیش‌بینی می‌کنیم که باید کاملاً بی‌خبر و تا حدودی نفرت‌انگیز باشد، به صراحت خودش را بازی می‌کند.
باید اعتراف کنم که واقعاً شروع را پیش‌بینی می‌کردم و ناامید نشدم. یک دهه قبل Showtime موفقیت قابل اعتمادی بود. امروز در حال انجام تجارت مستقیم، بهترین سناریو است. حیف که کیک آف انبوهی از حماقت است.
دانلود فیلم Showtime 2002 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
کف کردن درست در زیر لایه بیرونی Kickoff واقعا هوشمند است. در واقعیت، این بیشتر شبیه چند فکر است که دائماً برای تماشای صفحه نمایش می جنگند. Showtime به سادگی از هر دو جهت برخوردار نیست. کل نانوایی را در اختیار دارد.
کارآگاه میچ پرستون (رابرت دنیرو) با داروها و یک سرگرمی بی پروا و پلیسی به نام تری پوینتر سلرز (ادی مورفی) روبرو می شود. در زمانی که همدست پرستون تیراندازی میشود، او با عصبانیت دوربین را از دستان یک روزنامه‌نگار بداخلاق بیرون می‌آورد و این تفنگ او را در یک نمایش واقعی پلیسی دیگر که توسط پرسو رنزی (رنه روسو) ساخته شده است، می‌کشد. در اولین مورد از اشتباهات متعدد و ویژگی‌های عجیب فیلم، این همدست آسیب دیده در هیچ نقطه‌ای در آینده شنیده نمی‌شود یا تا پایان فیلم گفته نمی‌شود.
بهترین تقلب دنیرو، گفتمان او است. اتاقی از جوانان کوچک برای باز کردن تصویری در مورد اینکه چگونه پلیس های تلویزیون مانند پلیس واقعی رفتار نمی کنند. نکته سرگرم کننده این است که با پیشرفت فیلم، شخصیت او و مورفی به طور فزاینده ای شبیه به ضرب المثل هایی عمل می کنند که آشکارا به شدت با آنها در تضاد هستند. در یک فیلم درخشان تر، هنگ دنیرو ممکن است به عنوان یک اظهارنظر غیرمنتظره بازی کند. در اینجا، فقط نشان می‌دهد که چقدر فیلم Showtime واقعا ضعیف است. در حالی که تقلید یک نمایش پلیسی مبتنی بر واقعیت می‌تواند سرگرم‌کننده باشد، به نظر می‌رسد که گروه مقاله‌نویس و رئیس تام دی (که یکی دو سال قبل در اوایل بعدازظهر شانگهای را بی‌نهایت بهتر کرد؛ آن فیلم را در نظر بگیرید) تعادل نامشخصی دارند. و با فکر دوم در مورد ضربه زدن به تجارت رسانه ها، آنها واقعاً آنها را از نور خارج کردند (افراطی ترین چیزی که به نظر می رسد آماده هستند در مورد مدیران شبکه بگویند این است که دوست دارند در محل کار پینگ پنگ بازی کنند). شخصیت روسو درخشش وحشیانه ای دارد و از آن لذت می برد، با این حال گفتمان و فعالیت های او به ندرت با انرژی بازیگر زن مطابقت دارد.
با حداقل روی پرده برای حفظ توجه من، روانم شروع به پیچ و خم کرد، و این در فیلم Showtimeی با این تعداد افتتاحیه داستانی خطرناک است. مثلا؛ اگر کیکف (نامی که به سریال پلیسی داده شده است) علاقه خاصی دارد، چرا کسی به نظر نمی رسد که دنیرو و مورفی را وقتی سر کار هستند درک کند؟ علاوه بر این، با فرض اینکه بررسی آنها از فروشنده و به طور کلی فرد بدجنس وارگاس در حال پخش است، چرا در دنیا کسی به او اشاره نکرده است که دقیقاً بعد از او دنبال می کنند؟ از سوی دیگر، با توجه به فعالیت های این شرور، شاید نباید شوکه شوم. این جوکر مشابهی است که به شدت از شریکی به خاطر استفاده از سوپر تفنگ جدید خود بدون تایید، به خطر انداختن یک توافق، خشمگین است و پس از آن او را چگونه می فرستد؟ بدیهی است که با استفاده از حدود ده تا از سوپر تفنگ ها برای یکنواخت کردن کل خانه اش! این مانند خاموش کردن آتش با آتش بزرگتر است.
گاهی اوقات، کیک آف قهقهه می زند، اما برای مدت زمان تقریباً دو ساعته فیلم کافی نیست. وحشتناک‌تر این است که گیج‌های واقعاً زیرک توصیه می‌کنند که Showtime واقعاً به چیزی می‌رسید، اگر با کمی شانس در چند پیش‌نویس دیگر از محتوا قرار می‌دادند. مورفی هرچه سریع‌تر با نتایج ناچیز صحبت می‌کند، و ساعت‌های دنیرو کاملاً در اکثر موارد این کار را انجام می‌دهند. پس از یک مشت کاملاً اضافی بین پلیس و جنایتکاران (که به طرز شگفت انگیزی هیچ زخمی و دستگیری به همراه ندارد) شخصیت روسو فریاد می زند "این تلویزیون باورنکردنی است!" شاید تلویزیون فوق‌العاده‌ای باشد، اما با یک فیلم خارق‌العاده فاصله زیادی دارد.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر ابتدا وارد اکانت خود شوید.