دانلود فیلم Tea with Mussolini 1999 دوبله فارسی بدون سانسور

پسری یتیم ایتالیایی در میان تعدادی از زنان انگلیسی و آمریکایی ساکن در ایتالیا موسولینی قبل و در طول جنگ جهانی دوم بزرگ شده است...

فیلم شامل داستانی از زندگی کارگردان است که نگاهی به پسر نامشروع یک تاجر ایتالیایی می اندازد.مادر پسر از دنیا می رود و او توسط یک زن انگلیسی در ایتالیای فاشیستی پیش از جنگ جهانی دوم بزرگ می شود.با آغاز جنگ،زن زندانی می شود و...

یک پسر ایتالیایی یتیم در میان حلقه‌ای از زنان بریتانیایی و آمریکایی بزرگ می‌شود که قبل و در طول جنگ جهانی دوم در ایتالیای موسولینی زندگی می‌کردند.

دانلود فیلم Tea with Mussolini 1999 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

شاید واضح ترین مسئله در «چای با موسولینی» فرانکو زفیرلی، فقدان طرح یا تأکید واضح باشد. خوشحالم که در یکی از افراطی‌ترین فصول 100 سال بیستم پرسه می‌زنیم، و عموماً از جذب انرژی بسیار غافل می‌شویم - مثبت یا منفی.

اگر داستان احمقانه است، تأکید بر شخصیت‌ها مهم نیست که چه باشد، بسیار زیباتر است. شخصیت اصلی لوکا (بیرد والاس) است که یک چهره نیمه خودنمایی برای زفیرلی است. لوکا، فرزند بد تصور یک مدیر مالی بیهوده و بیهوده، با جمعی از زنان مغرور انگلیسی در حالی که دوران کودکی خود را در دهه 1930 و 40 در فلورانس تجربه می کرد، شناخته می شود. زمانی که جنگ بزرگ دوم آغاز می‌شود، همه در ایتالیا می‌مانند - بعضی‌ها برای رفتن مناسب نیستند، اما رئیس گروه با اطمینانی غیرمنطقی تسلیم نمی‌شود که از زمانی که او یک بار با موسولینی چای نوشیده است و دیگری که مهم‌ترین او مذاکره‌کننده بوده است. هیچ آسیبی نمی تواند به هیچ پیرزن انگلیسی وارد شود.

به روز رسانی فعالیت در هر مرحله، عکاسی فوق العاده توسط دیوید واتکین ("خارج از آفریقا") و بازآفرینی دوره ای عالی، در شرایط مطلوب است. طرح گروه fide و مناطق بسیار انتخاب شده. اغلب اوقات، آن فعالیت افتضاح نیست، فقط ترسناک است. در صورتی که فیلم - درخشان و بی‌ضرر - به‌عنوان تقلیدی برنامه‌ریزی می‌شد، شاید بیشتر از آن لذت می‌بردم، هرچند در نحوه ساخت آن و با سرعتی که داستان پیش می‌رود، به نظر می‌رسد که ثابت است. با شوخ طبعی نادر و تشنج آور نمایش دهید.

ذهن در برخی مواقع کار می کند - - بهترین ثانیه در فیلم Tea with Mussolini زمانی اتفاق می افتد که فردی یک شکوه و عظمت Knickerbocker را می بیند، فقط در مورد آمریکایی ها بگوییم: "این شگفت انگیز است. ... در واقع ممکن است بستنی را مبتذل کنند!" نمایش اولیه به خوبی بازی می کند، و همچنین با تماس با نماینده موقعیت های دشوار لوکا به عنوان یک جوان. با این وجود، به طور دوره ای، من به شدت عصبانی بودم. جهت دهی نادرست زفیرلی و خود محوری او دارای اعصاب واقعی است، به این دلیل که یک نکته کلیدی در طرح، همکاری پویای لوکا در توسعه انسداد است، زمانی که زفیرلی واقعی هرگز با چنین چیزی درگیر نبود. من به ویژه به عزیزان قدیمی اهمیت نمی دادم. مری، کسی که لوکای جوان را تشویق می‌کند، با ژرف‌اندیشی و تفکر ساخته شده است، اما جوآن پلورایت آن‌قدر غیرعادی و آزاردهنده بازی می‌کند که یک کار بزرگ دیگر را خراب می‌کند. شخصیت جودی دنچ یک آشفتگی پریشان است که دقایق کوتاه و آرام آن مدام با حملات بی امان گریه های دیوانه وار دنبال می شود. زن هستر (مگی اسمیت) به قدری حماقت و حماقت است که من او را فقط شیطان می‌دانم.

خارج از این دایره یک حضور زن به‌طور جدی احیاکننده، دختر بازی‌نمای آمریکایی استا است که در فیلم Tea with Mussolini ستودنی اسکار به تصویر کشیده شده است. طراحی توسط Cher. هر چند که ممکن است، او نیز توسط احمق های تشدید کننده احاطه شده است. یکی از آن ها، جورجی (لیلی تاملین) مبتذل است، که لزبینیسم او مدام برای توضیحی نه چندان واضح مطرح می شود، و لباسی شبیه هیچ فرد واقعی ای که من تا به حال ندیده ام، نمی پوشد. یکی دیگر، کانی (تسا پریچارد)، ستون نویس ناجوانمردانه، یک کیسه متحرک از کلمات پر سر و صدا از کمدی های اسکروبال دهه 30 است.

اکثر این خانم ها از نظر اخلاقی مدعیان ورشکستگی هستند که به عناصر محیطی خود توجهی ندارند، و این نشان داده می شود. بدون احساسات آشتی جویانه در نقطه‌ای که پیشنهاد دهندگان در خانه‌ای با هم یک تن غذای شگفت‌انگیز درست می‌کنند، یا وقتی متجاوزان «شب بخیر خانم‌ها» نمی‌گویند، فیلم به‌طور کلی طرف آن‌ها است و از جسارت احمقانه‌ای بی‌اطلاع هستند. زمانی که جنگجویان جسور انگلیسی از لبه خونین حرکت می کنند تا با شجاعت به خانم ها پناهگاهی بدهند، بسیار تهوع آور است و با بی احترامی نفرت انگیز مواجه می شوند. چند نفر از جمعیت با افتخار پوزخند زدند - - من در صندلی خود فرو رفتم و فهمیدم که جوانان نگون بخت در «نجات سرباز رایان» چقدر برای چنین پیشنهادی سپاسگزار بودند.

خیلی شبیه به «ارابه ها» نیست. از آتش» که باعث شد صمیمانه با افرادی ارتباط برقرار کنم که معمولاً یک مایل از آنها می دویدم، «چای با موسولینی» از اصلاح شخصیت های اسنوب خود غافل شد. علاوه بر این، فیلم زفیرلی که اصلاً شبیه قهرمان جدید اسکار «زندگی زیباست» نیست، نیروی زیادی در نشان دادن روشی که می‌توان در هر رویدادی که به نظر می‌رسد جهان در حال منفجر شدن است، حفظ کرد، منتقل نمی‌کند. من توجه دارم که چنین افرادی وجود دارند. نیازی نیست دو ساعت تماشای آنها را تحمل کنم.