دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور

یک دختر جوان که برای پیدا کردن پدرش، در حال مهاجرت از روسیه به آمریکا است، عاشق یک اسب سوار کولی می شود...

یک پناهنده جوان که از روسیه به آمریکا می رود و در جستجوی پدر گمشده اش است ، سوار یک اسب سوار کولی می شود.

در این درام تاریخی با موسیقی ، یک خواننده با استعداد (اولگ یانکوفسکی) از یک دهکده یهودی در روسیه در سال 1927 به ایالات متحده سفر می کند و دختر کوچک خود فگله (کلودیا لندر-دوک) را پشت سر می گذارد. پدر به خانواده اش وعده داده است كه هرچه زودتر به دنبال فگله بفرستد ، اما مقامات زندگی را برای مردم یهود سخت می كنند و فگله مجبور می شود با بستگان به انگلیس فرار كند. فگله توسط یک خانواده بریتانیایی به فرزندخواندگی پذیرفته شده است ، که نام او را سوزی می گذارد و با اعتراف کم به میراث قومی او را بزرگ می کند. با بزرگ شدن ، سوزی (کریستینا ریچی) خواننده با استعدادی می شود و با آواز خواندن در یکی از مجالس نزدیک باشگاه در پاریس کار می کند. قبل از ترک انگلیس ، خانواده خوانده او تصویری از پدرش را که هنوز هم در آمریکا زندگی می کند

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

در زیر یوغ آزار و شکنجه، مردم - به صورت جمعی یا فردی - صدایی پیدا خواهند کرد، راهی برای انتقال وضعیت اسفناک خود به جهان، به هر کسی که گوش خواهد داد. گاهی تمام دنیا آن فریاد را می شنوند، اما اغلب به گوش می رسد. «مردی که گریه کرد» به نویسندگی و کارگردانی سالی پاتر، دقیقاً چنین داستانی از مردمی - یهودیان - است که به طور غیرقابل تصوری مورد آزار و اذیت قرار می گیرند و تلاش می کنند صدای خود را پیدا کنند، آن بیان رایج رنج و آشفتگی آنها. و همانطور که در موقعیت‌های شدید اتفاق می‌افتد، آن بیان خود را با عباراتی آشکار می‌کند که جهانی هستند و موانع زبان را به چالش می‌کشند. «مرد» در این داستان را می‌توان در انسانیت یافت، و فریاد او را در بیان رایج ترانه می‌توان یافت: در آریای اپرا، در آهنگ‌های کولی‌هایی که در حومه پاریس کمپ می‌کنند. یا با آهنگ‌های آکاپلا یک دختر جوان روسی، یک یهودی، در دنیایی از سردرگمی غیرقابل درک از خانه‌اش تبعید شده و سرگردان شده است.

داستان در روسیه، 1927 آغاز می‌شود. مردی (اولگ یانکوفسکی) مجبور می شود از کشور به مقصد آمریکا فرار کند و دختر خردسالش را پشت سر بگذارد، که امیدوار است بعداً پس از مستقر شدن او را برای او بفرستد. با این حال، خیلی زود، دختر پیش از نوجوانی نیز مجبور به ترک می‌شود و به تنهایی در انگلستان، در مدرسه‌ای به سر می‌برد، جایی که نام «سوزی» به او داده می‌شود، و از آنجایی که خارجی است، از طعنه‌های همسالانش رنج می‌برد. و از طریق همه اینها، چیزی که سوزی (کریستینا ریچی) را ادامه می‌دهد، این فکر است که روزی او می‌تواند به پدرش (که از زمان خروج او از روسیه خبری از او نداشت) در آمریکا بپیوندد. در این بین، سوزی در آواز خواندن آرامش می یابد، در حالی که اودیسه شخصی او در نهایت او را به پاریس می برد (در زمان نامناسب برای یک یهودی)، جایی که او با رقصنده ای به نام لولا (کیت بلانشت)، خواننده مشهور اپرا، دانته، درگیر می شود. دومینیو (جان تورتورو) و یک کولی مرموز، سزار (جانی دپ). اکنون یک زن جوان، رویاهای سوزی در مورد آمریکا تا حدودی کاهش یافته است، اما زمانی که ماشین جنگی نازی شروع به بریدن نواری در سراسر اروپا می کند، افکار او با شوری دوباره، در عین حال آمیخته با شک، دوباره به احتمال پیوستن به پدرش در آمریکا می پردازد.

سالی پاتر مانند تلاش قبلی خود، «اورلاندو» در سال 1993، دید مشخصی از نحوه نزدیک شدن و ارائه داستان خود داشت. متأسفانه، به نظر می رسد که او نمی تواند - یا نمی خواهد - این دیدگاه را با مخاطبان خود به اشتراک بگذارد. داستان به خودی خود جالب است، اگر نگوییم اصیل، اما روش های پراکنده و انتزاعی او برای ارائه آن، آن را بیش از حد مبهم می کند تا بتوان آن را پذیرفت. در ظاهر، آنچه که برخی ممکن است در ابتدا به عنوان یک رندر تخیلی از مطالب در نظر بگیرند، با بررسی دقیق‌تر حل می‌شود و ارائه هنری و انتزاعی به عنوان چیزی بیشتر و کمتر از تأثیرات گذارهای ناخوشایند آشکار می‌شود که همان دیدگاهی را که پاتر با مردی که گریست تلاش می‌کرد، شکست داد. . «انتقالات»، در واقع، که برای روایت داستان بسیار حیاتی هستند، در واقع آنقدر انتقال نیستند، بلکه جهش‌هایی هستند که به‌طور چشمگیری جریان فیلم را مخدوش می‌کنند. فقدان توسعه یا ترسیم شخصیت و همچنین ناتوانی پاتر در حفظ هر گونه تنش را به آن اضافه کنید، و نتیجه فیلمی است که از نظر احساسی درگیر نیست و در بهترین حالت از دیدگاه مخاطب غیرقابل دسترس است. از نظر بصری، لحظات خاص خود را دارد، مخصوصاً در مبادلات بی‌صدا بین سوزی و سزار، اما آن‌ها به سادگی برای حفظ هر علاقه‌ای بسیار کم هستند. و این مایه تاسف است، زیرا پاتر همه ابزارهایی را داشت که با آنها کار کند، اما نمی دانست با آنها چه کار کند.

اجراها نیز به سرنوشت ارائه فیلم دچار می شوند. ریچی خیره کننده به نظر می رسد - در واقع بسیار یادآور الیزابت تیلور جوان است - و بازی او نقطه برجسته فیلم است. سوزی، حداقل، قابل باور است. ریچی با مطالبی که به او داده می‌شود خوب عمل می‌کند - که زیاد نیست - و عدم دیالوگ و لحظات طولانی سکوت او ممکن است تا حدودی ابهام شخصیت را بپوشاند. با این حال، او به طرز شگفت انگیزی رسا است، که حداقل به سوزی، که به دلیل عدم توجه پاتر، آنقدر که باید شخصیتی دلسوز نیست، کمی رمز و راز اضافه می کند. ریچی در مردی که گریست حضور قدرتمندی در پرده سینما داشته است، اگرچه کاملاً آشکار است که در مردی که گریست بیکار است، و امیدوارم در پروژه بعدی خود کارگردانی داشته باشد که می داند چگونه از آن استفاده کند.

کیت بلانشت نیز مانند ریچی بهترین کار را انجام می دهد. او می تواند با مواد، اما تحت دست ناپایدار پاتر، لولا به نظر می رسد با محیط خود سازگار نیست، و با وجود بهترین تلاش بلانشت بیشتر به عنوان کاریکاتور شناخته می شود تا شخصیت. با این حال، او مطمئناً تلاش کرد و تلاش کرد تا از لولا بیشتر از آنچه که ممکن بود به دست آورد. یک کلیشه ضعیف نوشته شده بود، بلانشت هیچ کاری نمی توانست برای نجات خود یا شخصیت با این یکی انجام دهد.

جان تورتورو هم به همین سرنوشت دچار می‌شود، اما بیشتر. بدون راهنمایی های لازم، به نظر می رسد که او برای غوطه ور شدن در پوست دانته مشکل دارد. این تلاش خوبی است، اما تورتورو در نقش دانته مانند قرار دادن یک میخ مربع در یک سوراخ گرد است. او فقط مناسب نیست و صدای آوازی که برای او فراهم شده است، اعتبار را به چالش می کشد.

دپ نیز به نظر می‌رسد با شخصیت خود سزار مخالف است، اگرچه او به خوبی با نقش کولی ساکت و متفکر مناسب است. باز هم، این یک مورد است که همه لباس پوشیده اید و جایی برای رفتن ندارید. شخصیت نه آنقدر بد نوشته شده بود که خیلی مبهم بود. سزار برای موثر بودن (آنطور که می‌توانست و باید می‌بود)، به سادگی نیاز به کارگردانی داشت، و آن‌جا نبود.

بازیگران مکمل عبارتند از هری دین استانتون (پرلمن)، هانا ماریا پراودا (مادربزرگ) و کلودیا لندر-دوک در نقش سوزی جوان (بهترین بازیگر در فیلم The Man Who Cried؛ بسیار معتبر در نقش ریچی جوان). مثبت ترین چیزی که می توان در مورد «مردی که گریه کرد» گفت این است که چنین پتانسیلی داشت. افسوس که هرگز از آن بهره برداری نشد. و شما با فکر آنچه که می توانست باشد باقی مانده اید. من به این یکی 4/10 امتیاز دادم.

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

اگرچه من با کسانی که می گویند مردی که گریه می کرد سالی پاتر کاملاً مطابق با دو کار قبلی او نیست موافقم، اما فکر می کنم با این وجود هنوز فیلم بسیار خوبی است.

ظاهراً همه چیز به همین شکل است. کم کم برای مردی که گریه کرد بهتر می شود. حداقل در حال حاضر در چندین کشور اروپایی به غیر از ایتالیا (مانند انگلیس، آلمان و فرانسه) پخش شده است و سرانجام موسیقی و فیلمنامه آن توسط Amazon.co.uk به فروش می رسد. (امیدوارم VHS و DVD نیز به زودی در دسترس باشند.) من می‌خواهم با گفتن چیزهایی که فکر می‌کنم آن را خاص می‌کند و قطعا ارزش دیدن را دارد، به تولد دوباره مردی که گریست کمک کنم.

اولین چیزی که به ذهن من می رسد در مورد مردی که گریه کرد زیبایی بصری رسمی آن است. مردی که گریست فوق‌العاده خوب کارگردانی شده است و صحنه‌های زیادی وجود دارد که به نظر من یکی از زیباترین صحنه‌های فیلمبرداری شده است. استعداد خانم پاتر به عنوان یک کارگردان غیرقابل انکار است: سبک او آمیزه‌ای از ظرافت رقص و احساسات ظریف است. من هرگز ندیده‌ام که دوربین مثل عکس‌های او حرکت کند. در اورلاندو و مردی که به طور یکسان گریه می‌کرد، راهی برای تعقیب شخصیت‌ها در صحنه، بازی با آن‌ها، چرخیدن دور آن‌ها وجود دارد که باعث می‌شود به جای یک شی مکانیکی، یک موجود متحرک به نظر برسد. به معنای واقعی کلمه به نظر می رسد که دوربین با شخصیت هایی که به تصویر می کشد می رقصد! هیچ یک از فیلم‌های کارگردان‌های دیگری که تاکنون دیده‌ام، به همین «زبان» نوشته نشده‌اند. سهم شخصی خانم پاتر در تجدید «گرامر سینمایی» موجود را نباید دست کم گرفت.

دومین کیفیت قابل توجه مردی که گریه کرد، موسیقی موجود در آن است. کارگردان گفت: "قصد این بود که راهی برای روایت داستان پیدا کنیم که در آن موسیقی حقیقت عاطفی و معنوی را با قدرتی به اندازه تصاویر و شخصیت ها حمل کند." با تکرار مکرر مجموعه‌ای از قطعات بسیار قدرتمند، از نظر فرهنگی شیوا و خاطره‌انگیز - از جمله، مرثیه دیدو از پرسل، بیزه Je Crois Entender Encore و قطعات ابزاری از گولیوف - که به شخصیت‌ها یادآوری می‌کنند که چه کسانی هستند و از کجا آمده‌اند (علاوه بر ارائه دادن). انسجام فیلم)، او در این کار دشوار به طرز درخشانی موفق می شود. (و شجاعانه: من معتقدم کارگردانان زیادی جرات نمی کنند فیلمی با چهار قطعه اپرا بسازند که دائماً خوانده می شود!) ایده ای که مطرح می شود این است که وقتی مردم بدون هویت فرهنگی و/یا کرامت خود رها می شوند، موسیقی می تواند نجات دهد. آنها به خاطر فراموش کردن "خود"شان، آنها را از سکوت و عدم ارتباط نجات دهید.

در مورد شخصیت های مردی که گریه می کرد، فکر می کنم آنها بسیار خوب فکر شده و به طور موثر به تصویر کشیده شده اند. به ویژه قابل تحسین است که کارگردان تصمیم می گیرد به یک «قهرمان لال»، سوزی فگل، که تقریباً در کل فیلم چیزی نمی گوید، زندگی بدهد، اما با وجود این، خود را به طرز شگفت انگیزی خوب بیان می کند. او با نیرویی باورنکردنی این احساس بی کفایتی و ناراحتی را به بسیاری منتقل می کند که وقتی در دوران کودکی خود در محیطی خصمانه قرار می گیرند، تا آخر عمر دچار آن می شوند. کریستینا ریچی گاهی خجالت زده به نظر می رسد، و به درستی اینطور است، زیرا در مردی که گریست او نقش یک طرد شده را بازی می کند، و متأسفانه اغلب این احساسی است که یک طرد شده احساس می کند. اما در چشمانش قدرت و اراده وجود دارد، و بار دیگر، به درستی، زیرا با وجود تمام آن چه که سرنوشت به ناحق از او گرفته است، او آموخته است که ادامه دهد، مستقیم به جلو نگاه کند و هرگز تسلیم نشود، زندگی کند. و نگذارد خودش بمیرد کیت بلانشت یک هنرپیشه استثنایی است و در مردی که گریست فوق‌العاده بازی می‌کند: هم زیبایی و هم چشمان باهوش او هرگز به این شدت و گیرا نبودند. جانی دپ، مثل همیشه، بسیار با استعداد و بسیار خوش تیپ است.

همانطور که در ابتدای نقدم گفتم، مردی که گریست به خوبی اورلاندو و درس تانگو نیست (که در به نظر من، دو شاهکار مطلق). در حالی که آن دو فیلم از همان ابتدا تا انتها عالی بودند، مردی که گریه کرد شاید کمی ناهموار باشد، زیرا در کنار بسیاری از صحنه های نفس گیر و فوق العاده، مواردی وجود دارد که به نظر می رسد چیزی در آنها گم شده است (در کل من رتبه می دهم آن 9/10). همچنین، من شخصاً ترجیح می‌دهم که به همان اندازه چند زبانه باشد که چندفرهنگی بود (بعد، می‌دانم که احتمالاً این باعث می‌شد فیلم حتی محبوبیت کمتری داشته باشد). با این وجود، من فکر می کنم مردی که گریه کرد تمام ویژگی های یک محصول هنری خوب را دارد و من احساس می کنم شاید برخی آن را کاملاً قدردانی نکرده باشند، زیرا آنها آنطور که باید به «شعر» نگاه کنند، به آن نگاه نمی کردند، بلکه آن طور که معمولاً به نظر می رسد. در "نثر". چیزهای زیادی در آن وجود دارد که مانند شعر باید تفسیر شود. سالی پاتر احساسات خود را به رخ نمی‌کشد، اما آنها وجود دارند، و من تضمین می‌کنم که اگر فقط با شما همکاری کنید، می‌توانند شما را به شدت تحریک کنند. هر دقیقه مردی که گریه می‌کرد (که قبلاً سه بار دیده‌ام) چیز خاصی به من داد تا به آن فکر کنم و به یاد بیاورم، و فیلم‌ها اغلب این کار را با من انجام نمی‌دهند. در نتیجه فکر می‌کنم حیف است که مردم از مردی که گریست و کارگردان آن حمایت نکنند. من فکر می کنم سالی پاتر یکی از بهترین فیلمسازان اطراف است و امیدوارم حمایت و اشتیاق ما او را متقاعد کند که دفعه بعد حتی بهتر عمل کند!

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

The One Who Cried یک فیلم واقعاً خوب است، بهتر از بسیاری از فیلم هایی که هالیوود تولید می کند، با این حال فیلم دارای چند مسئله دشوار است. یا بیایید یک مسئله مهم را بگوییم: فیلمنامه.

شخصیت‌ها، به استثنای کسی که گریه می‌کرد، بسیار ترسیم شده‌اند و داستان به طور مؤثر در موقعیت‌های قابل تأیید قرار می‌گیرد. به هر حال آرزوی فیلم بسیار بیشتر از هر چیزی است که در نهایت وجود دارد. باید اعتراف کنم که عنوان دلنشین یک فیلم است، "مردی که گریه کرد"، اما وقتی به نقطه ای از فیلم رسیدم که این عنوان درخشان "توضیح" است، با خودم به اشتراک گذاشتم "هی، این نمی تواند باشد" ! خیلی کثیف!'. در واقع این مرد «فقط» گریه می‌کند، زیرا معشوقه‌اش باید برود و بخشی از بستگانش کشته شده‌اند (خوب، ارزش یک یا دو هق هق را دارد، اما نه وقتی چنین عنوان باورنکردنی دارید!). این صحنه حدود چند ثانیه طول کشید و این تمام چیزی بود که در آن وجود داشت. ما این مرد را در هیچ نقطه ای در آینده نمی بینیم. مرد حتی شخص اصلی فیلم نیست. یک عنوان برتر می‌توانست «خانمی که آواز می‌خواند» یا چیزی شبیه به آن باشد، زیرا این خواننده در جستجوی پدرش شخص اصلی است. با این حال، این هنوز فقط عنوان است و محکوم کردن کل فیلمنامه برای آن درست نیست. همانطور که گفتم شخصیت‌ها (به استثنای مرد ما...) و واقعیت‌های قابل تأیید همه‌جا به زیبایی ترکیب شده‌اند و داستان سطح عالی می‌دهد. با این حال فقط سطح. فیلم نسبت به طرح داستانی خود بسیار سریع پیش می رود. به سادگی تعداد زیادی شخصیت وجود دارد و چیزهایی که در 100 دقیقه بسیار به تصویر کشیده می شوند. کسی که گریه می کند یک نفر است که با این ریتم از دست می دهد، زمان نمایش او به اندازه کافی طولانی نیست و به ندرت صحبت می کند. می توان گفت او رازدار می ماند، اما در مردی که گریست آنقدر عجیب است که خالی به نظر می رسد.

با این وجود مردی که گریست بسیار عالی است و ارزش دو بار مشاهده را دارد. علیرغم این واقعیت که مقاله نویس و رئیس یک فرد مشابه هستند، سالی پاتر، هماهنگی واقعاً خوب است. دوربین خانم پاتر به طور مداوم در حال حرکت است، تقریباً با شخصیت هایی که می توان گفت به زمین رقص می رسد (پاتر یک هنرمند است و چند فیلم در مورد حرکت ساخته است، "درس تانگو" را به خاطر بیاورید). فیلمبرداری که پاتر از آن استفاده می‌کند، با انگیزه عکس‌های پاریس در دهه 1930، ظاهری «کلاسیک» دارد. با این حال، پاتر این را با لحن های جدی فعلی تثبیت می کند، لب های قرمز لولا پس از تماشای فیلم شما را عذاب می دهد. آهنگ ملودیک نیز عذاب‌آور است، من حدس می‌زنم که عموماً در مورد فیلم‌های پاتر چنین است. به عنوان یک رئیس سرگرمی، پاتر مبهم تر است. کیت بلانشت بهترین ارائه‌اش را که دیده‌ام بیان می‌کند و جان تورتورو همزمان باهوش، ترسناک و بدبخت و کاملاً ترسناک است، جانی دپ طبق معمول خوب است، با این حال او کسی است که گریه می‌کند بنابراین فیلمنامه عمق قابل تصور شخصیت او را خراب می‌کند، با این حال کریستینا ریچی ، که به طور کلی یک سرگرم کننده خوب است، به هر حال به هر حال در حال پخش خطوط پیام خود است، شاید این مورد نیاز بود، اما من فکر می کردم که وحشتناک است. تغییر نیز عالی بود.

حالا کمی بیشتر در مورد سرگرم کننده ها، زیرا آنها (و فیلمبرداری و موسیقی) عذاب آورترین فیلم هستند. کیت بلانشت کاملاً عالی است. بیان روسی/فرانسوی او تکان دهنده بود، لب های قرمزش عذاب آور بود، و او فقط به این لولا تبدیل شد. شخصیت او همان شخصیتی است که فیلمنامه به احتمال زیاد به بهترین شکل ترسیم کرد و او آن را به طرز شگفت انگیزی بهتر کرد. وقتی لولای بدبخت و در عین حال پرخاشگر، که پشت سر هم با هر یک از مردان ثروتمند قرار می‌گیرد (در فیلم The Man Who Cried فقط دو نفر از آن‌ها هستند)، پوزخند می‌زند، بدون شک، آرام می‌شود. جان تورتورو در نقش تنور ثروتمند و فریبکار ایتالیایی نیز در حال پر شدن است. شخصیت او که قمار کلیشه ای شدن را داشت، توسط تورتورو زنده می شود. او تاکید درستی را دریافت کرد (احتمالاً به این دلیل که ایتالیایی است) و چهره اش (این چشمان عظیم و دهان پیچ خورده) او را ترسناک می کند، اما لرزش و صدایش او را بدبخت می کند و تورتورو به طور مداوم شخصیت او را سرگرم کننده می کند. در عین حال به طور استثنایی به طور مداوم محجوب است. عالی. جانی دپ تمام تلاشش را می کند تا کسی را که گریه می کرد نجات دهد، با این حال مرد به اندازه کافی در فیلم The Man Who Cried طولانی نیست. دپ با چالش های معمولی خود روبرو می شود و فرد را به ایده آل ترین شکلی که می تواند جذب می کند. مانند هر مورد، او فقط جستجو برای این مرد را انجام داد. در حال حاضر ریچی در مردی که گریست خسته کننده بود. نمی‌دانم چرا، با این حال او به‌طور مداوم به نظر می‌رسد که به چیزی متفاوت فکر می‌کند و مبادله‌اش عادی به نظر نمی‌رسد. در بیشتر موارد دپ/ریچی عالی ظاهر می شود، اما در اینجا اینطور نیست، و این مسئله دپ نیست. من حدس می‌زنم فقط یک لغزش از ریچی است و من حدس می‌زنم در فیلم The Man Who Cried‌های بعدی‌اش او در آینده خوب بازی می‌کند، همانطور که ما از آن استفاده می‌کنیم.

به طور کلی، من مردی که گریست را پیشنهاد می‌کنم، اما فقط اینطور است. در مورد نیازهای فیلمنامه بدبخت است، زیرا مردی که گریست ممکن است با محتوایی برتر بسیار بهبود یافته باشد. آن را دو بار برای بلانشت/تورتورو، فیلمبرداری و دوربین متحرک و موسیقی تماشا کنید.

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

در روسیه، یک بچه کوچک می بیند که پدرش به دنبال زندگی برتر برای خانواده اش در آمریکا می رود. مدت کوتاهی پس از آن که او خود را یک طرد شده می‌بیند که هیچ یک از خانواده‌اش را همراهی نمی‌کند و راهی بریتانیا می‌شود. او که نام خود را به سوزی تغییر داد و با خانواده‌ای انگلیسی زندگی می‌کند، بانویی فوق‌العاده با صدای اجرای مناسبی بزرگ می‌شود، اما مشتاق است پدرش را به آمریکا دنبال کند. او با یافتن خط جدیدی از کار به عنوان یک هنرمند در پاریس، شروع به کنار گذاشتن پول نقد خود می کند تا در نهایت سفر را انجام دهد. با این حال، به نظر می رسد که این دور از ذهن باشد، زیرا سوزی واقعاً از راز سزار ولگرد غافل می شود.

این بازیگران بود که مرا به سمت مردی که گریست کشاند که مرتباً خوب است، اما این دام به تنهایی اگر هیچ چیز دیگری پیش نیاید، نمی‌توانم مرا به فیلمی نگاه کنم. با این حجم عظیم این فیلم، از روی مهارت چشمگیر فریاد زد، با این حال داستان و شخصیت ها هرگز به نظر نمی رسید که صفحه را جلو ببرند و راه رو به جلو را به فیلم نشان دهند. نقطه همگرایی سوزی باید فیلم را با احساسات و برخوردهای او منتقل کند، اما متاسفانه این آسیب پذیرترین قطعه فیلم است. با گستره‌های گسترده و بدون گفتمان، به نظر می‌رسد که بازیگران برایشان سخت است که بفهمند چه چیزی را یک بار دیگر از داستان رها کنند و محتوا برای پرورش شخصیت‌ها کافی نیست تا بتوانم اغلب درباره آنها فکر کنم، در واقع. هنوز به اندازه کافی جذاب است که آنهایی که پشتکار دارند با آن بمانند، اما من به این فکر کردم که آیا پاتر احساس می کند که موثرترین راه برای دستیابی به نوعی قدرت آسیب رسان در فیلم The Man Who Criedش این است که آن را به طور غیرقابل تصوری آهسته حرکت دهد.

این مایه شرمساری است که در هر صورت او آن را بسیار عالی جلوه داده است. بسیار خوب، بخشی از نماهای او تا حدودی تخیلی هستند و اشتیاق او برای یافتن مناطق شگفت‌انگیز در مواقعی از اصالت آن می‌کاهد، با این حال در بیشتر قسمت‌ها فیلم جذابی برای تماشا است. فضاها و دکورها به همان اندازه عالی به نظر می رسند و به طور کلی استفاده فیلم از موسیقی بسیار عذاب آور است. متأسفانه محتوا وجود ندارد که با این مورد تأیید شود. مفسران مختلف آن را "محور حسی به جای مناسبت" و موارد مقایسه ای دیگر نامیده اند، اما به نظر من این بهانه ای متأسفانه برای داستانی است که گم شده و به شدت سازماندهی شده است. بازیگران بعداً از خودشان نامطمئن هستند و تعداد کمی می توانند بفهمند که چگونه با کاراکترهای خود کارهای زیادی انجام دهند. ریچی قطعه ای محکم و متقاعدکننده است، ظاهراً برای درک اینکه چه کسی دارد بازی می کند و چه احساسی باید داشته باشد، مناسب نیست. تورتورو اشتباه فرافکنی شده است و علیرغم این واقعیت که تلاش قابل احترامی انجام می دهد، با شخصیت یا صدای اجرای نامش جور در نمی آید. دپ بدون اینکه کار زیادی با آن انجام دهد، فقط ظاهر بداخلاق خود را عوض می کند و تقریباً آن را از بین می برد. بلانشت بسیار عالی است و یک نمایشگاه آبرومندانه با یک شخص ساده ارائه می دهد. استانتون خط جدیدی از کار پیدا می‌کند، اما کار زیادی برای انجام دادن ندارد.

به طور کلی، در آن نقطه، یک فیلم واقعا کسل‌کننده است که عالی به نظر می‌رسد، اما در هر صورت حداقل کارایی آن را دارد. داستان دلهره‌آور است، بهترین سناریو، و محتوا از پرورش شخصیت‌هایش غفلت کرده است، و بازیگران را با یک کار دلهره‌آور برای انتقال یک داستان، غیرقابل انکار شخصیت‌های کمتر، واگذار کرده است.

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

مردی که گریست در خط داستانی متفاوت با دو تلاش قبلی سالی پاتر، رئیس مقاله‌نویس است: اورلاندو 1992، و نمونه تانگو در سال 1997. موضوع The One WHO CRIED مقدار بیشتری از موضوعات نمایش هالیوود است، با این حال پاتر با فیلم برخورد می‌کند. پاسخگویی معادل، منطقی تیز و مراقبت محبت آمیز در هر زمینه ای از خلقت: موسیقی (مثلاً از آن، از جمله ارائه های اپرایی وجود دارد). سینماتوگرافی (آزمایش با نماهای شلیک و آب مخلوط شده و صیدهای غوطه ور)؛ طراحی صحنه، لباس‌ها، دوره‌های کاردستی که کشور پوشیده از روسیه تا شهر جذاب پاریس را در بر می‌گیرد، برای سازماندهی موقعیت‌های خلقت به کمپینگ‌های واگابوند، و آسمان از آنجا محدود است. تزئینات، تجسم های خاص، جلوه های صوتی و ترفندها؛ یک گروه افسانه ای با همکاری بی نقص. در حال حاضر دو بار قبلاً با هم همکاری کرده‌اند، به نظر می‌رسد ریچی و دپ در کنار یکدیگر به‌عنوان یک زوج دل‌باز جنگ‌زده با پایه‌های متفاوت موافق هستند. در واقع، این یک احساس ایده آل هالیوود است، ترسیم تراژدی از یک داستان با آواز خواندن، حرکت و دقایق ماورایی، همچنین. پس از یک جشن بصری سه رومانی که روی سه پونی در حال اجرا هستند، جاده های پاریس احساس متفاوتی خواهند داشت!

عنوان فرانسوی فیلم «Les larmes d'un homme» = اشک های یک مرد است. کسی که پاره کرد به احتمال زیاد می تواند پدر فگله (نام روسی نوجوانی سوزی 1927) باشد، اما مطمئناً به همین ترتیب به معنای سزار همراه سینه رومی سوزی (ولگرد) است که توسط جانی دپ به تصویر کشیده شده است. طبق معمول، دپ نیازی به گفتن چیزهای زیادی نداشت، یک نگاه از چشمان او و چرخش سرش تعداد کافی از احساسات را منتقل می کند. سوزی توسط کریستینا ریچی با ظاهری باریک تر به ظرافت منتقل می شود - از همان ابتدا می توانید در صورتی که چهره لاغر آواز مال او باشد سؤال کنید. با داستان عاشقانه تاثیرگذار پاتر - این قطعاً یک کار توسعه یافته تر است که شامل صحنه های نزدیک می شود - ریچی در حال حاضر وندی دبیرستانی چاق و چاق از «طوفان یخ» 1997 نیست، او از ددی بی پروا در «معکوس جنسیت» خجالتی تر است. 1998. او که در پاریس یک هنرمند نقد و بررسی است، در فیلم The Man Who Cried The One WHO CRIED در کنار کیت بلانشت که لولا، همسر تخت سوزی و دوستش از یک گروه رقص مشابه است، واقعاً جذاب به نظر می رسد. اعدام بلانشت به من کمک می‌کند تا مریل استریپ را در «انتخاب سوفی» به یاد بیاورم، یک پیچیدگی و برجسته‌سازی حساس، کیت خودش را در حال انتقال لولای می‌داند که درخشش‌های شاد گذشته‌اش را شناسایی می‌کنیم و ناراحتی خفه‌شده‌اش را در درون احساس می‌کنیم. توتورو توتورو خواهد بود که در کارش دانته استاد مغرور ایتالیایی صریح است. با توجه به اعتبار کلودیا لندر-دوک به عنوان فگله بسیار جوان - پوزخند درخشان و چهره رسا و صدای اجراکننده او واقعاً جلب توجه می کند.

اگر احساس می کنید بخشی از نمایش نوستالژیک با نمایشگاه های عالی هستید، سعی کنید سالی پاتر را امتحان کنید. "مردی که گریه کرد."

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

مهمتر از همه، سعی کنید در صورت امکان قبل از تماشای فیلم از تریلر خودداری کنید. فیلم The One Who Cryed درباره یک بانوی جوان یهودی ساکن روسیه در اواخر دهه بیست است که باید از کشور اصلی خود فرار کند و در نهایت به عنوان یک جوان جوان و نه چندان طولانی قبل از شروع جنگ بزرگ دوم در پاریس زندگی می کند. او با یک دختر نمایشی در کلاب شام با بازی کیت بلانشت، خواننده ایتالیایی درام با بازی جان تورتورو و مردی ولگرد با بازی جانی دپ درگیر شد. به نظر من فیلم کند و در عین حال خسته کننده نیست. ناامیدی خاصی داشت، جایی که تقریباً همه چیز محدود و کم اهمیت بود. دقایق عاطفی وجود دارد اما درام بزرگی وجود ندارد که صادقانه آن را تا حدودی از دست داده باشم. با من تماس خاصی نگرفتند و گریه نکردم یا حتی ماتم گرفتم. مسافت پیموده شده شما ممکن است متفاوت باشد، اما من فکر نمی‌کنم اشک‌آور باشد.

در مردی که گریست موسیقی بسیار زیادی وجود دارد (که در بیشتر قسمت‌ها نمایش می‌دهد، اما به طور کلی نه از نوع عوامانه‌های فاخر) با دو آهنگ تکراری قابل توجه آنها بسیار دوست داشتنی هستند، به ویژه ملودی فرانسوی "Je crois entender encore" که به طور عجیبی با وجود اینکه زبان محلی من بود، فرانسوی آن را درک نمی کردم. ملودی ها از این جهت مهم هستند که اغلب احساسات احساس شده را به جای کلمات منتقل می کنند. واقعاً مهم نیست که کلمات را متوجه نشده اید. به‌عنوان یک نمایش قابل تأیید، معمولاً به مناسبت‌های بزرگ می‌پردازد، و در بیشتر موارد به تأثیر آن‌ها بر شخصیت‌های ما از قومیت‌های مختلف می‌پردازد. شما یک پایه قابل تایید ناچیز می خواهید تا متوجه شوید که چه اتفاقی دارد می افتد. تمام بخش اولیه با تبعید بانوی جوان واقعاً قابل درک بود. او بسیار کوچک و بی دفاع به نظر می رسید. چشم انداز قلبی دو چین بود. ارتباط بین کیت بلانشت و شخصیت های جان تورتورو بسیار جذاب بود، اما از صمیم قلب نبود. ارتباط بین کریستینا ریچی و شخصیت‌های جانی دپ کمتر جذاب و در عین حال عاشقانه‌تر بود.

جانی دپ چیز زیادی نمی‌گوید، اما حضور او احساس می‌شود. مقدر بود که او نقش مردان ولگرد داغ را بازی کند و من گمان می‌کنم که بیشتر خانم‌ها از او غافلگیر می‌شوند؛) نمایشگاه‌های مختلف با جدا بودن کیت بلانشت به عنوان یک هنرمند روسی تا حدی کم‌عمق که تلاش می‌کند با اسراف ازدواج کند، خوب بود. ملودی ها در بیشتر موارد با لب همگام بودند. فکر می‌کنم آن‌ها خیلی خوب انجام شده‌اند، اما تا حدودی تمایل من برای پذیرش برخی موقعیت‌های دور از ذهن را ناراحت کرد. در مجموع، من تماشای آن را دوست داشتم، این بخش بسیار قدرتمندی بود، زیرا با این حال ممکن بود بهتر باشد که داستان را بیشتر جلب کند. این برای من چندان قابل توجه یا ویژگی رزومه هیچ یک از این بازیگران نیست.

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

این یک فیلم ایده‌آل برای شب‌های مرطوب زمستانی است که می‌توانید آتش را شعله‌ور کنید، برای خودتان یک شکلات داغ درست کنید، نیمه‌ی بهتر خود را برای یک شب بیرون رفتن با دوستانش ببندید، و یک کیسه هنکی بیرون بیاورید. من از زمانی که جوآن کرافورد و سیلویا سیدنی استعفا دادند، چنین فستیوال گریه درمانی نداشتم.

در لحظه، مردی که گریست داستانی زیبا از یک بانوی جوان یهودی است که پس از پاکسازی شهر روسیه در یک قتل عام، از محل خارج شده و به بریتانیا تخلیه شده و توسط یک انگلیسی خوش اخلاق و در عین حال تندرو بزرگ شده است. زوج مسیحی او را در بریتانیا از مدرسه بیرون می آورند و مورد آزار و اذیت قرار می دهند تا اینکه یک معلم ولزی صدای اجرای بدیع او را می شنود (که آخرین جزئیات است زیرا به نظر می رسد وقتی بزرگ شد توانایی خود را از دست داده است). او به یک باشگاه شام ​​ملحق می شود و به موسیقی می پردازد، جایی که خانم های جوان دستمزد خود را با عزیزان ثروتمند تکمیل می کنند. در حالی که در پاریس بود، او به نحوی با یک سازمان نمایشی سرگردان تبادل نظر می کند. اینگونه است که فیلم واقعاً از مسیر خود خارج می شود. در جریان است، جریان بی پایانی از بدبختی ها تا زمانی که او در نهایت به آمریکا می رسد.

می‌توانستم به مردی که گریست یک 10 ایده‌آل بدهم، به استثنای این که به دلیل آخرین جزئیات از هم گسسته می‌شود و جانی دپ واقعاً باید از آن فیلم بداخلاق وگابوند استعفا می‌دهد - برای نیمه اصلی فیلم فیلمی که فکر می‌کردم او ساکت است - آیا کسی فهمید که ضبط «شکلات» تمام شده است یا این‌ها مواردی بود؟ به طرز غم انگیزی، نه جانی دپ و نه کریستینا ریچی برق نمی زدند - آنها مانند چند شورشی رفتار می کردند که در جفت شدن تلاش می کنند، زیرا هر فرد دیگری طبق همه حساب ها باعث این اتفاق می شود. آیا یک جوان نمی تواند به آمریکا برود تا پدرش را بیابد که واقعاً حوالی وقت عصر با دوچرخه در اطراف جاده های خالی پاریس به تعقیب سرگردانان در اطراف جاده های خالی پاریس برود؟

بازیگران مکمل فوق‌العاده هستند، کیت بلانشت در نقش هنرمند کلوپ شام که فعالیت‌های حرفه‌ای‌اش شامل ردیابی مردان ثروتمند است، و به‌ویژه جان تورتورو به‌عنوان خواننده شوی ایتالیایی که خود را جذب می‌کند و دائماً در هر برنامه‌ای است. رویداد، زمانی که برای جمعیتی از یک نفر باشد. من نمی گویم که کریستینا ریچی به اشتباه انتخاب شده است، فقط اینکه او و جانی دپ ممکن است از فیلم حذف شده باشند و احتمالاً نمی توانند از دست بدهند، با توجه به این واقعیت که آنها هیچ ارتباطی با مردی که گریست نداشتند. به استثنای نگاه کردن به یکدیگر. نویسندگان محتوا مطلقاً برای وضعیت خود از کلمه پول دریافت نمی کردند.

من به ویژه در نگاهی کوتاه به چند شخصیت سرگرم کننده خوب و شناخته شده، مانند میریام کارلین، شرکت کردم، با این حال، به طور کلی، فیلم در کانال پیوند احساسات، حال و هوای یک مینی سریال داشت. اجرای انگلیسی از جزیره الیس!

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

قرن بیستم مملو از داستان‌هایی از جابجایی، دلاوری، وارونگی ثروت، شجاعت، اطمینان، بی‌وفاداری، دوگانگی، بی‌رحمی، بدبختی و بسیاری از این قبیل بدبختی‌ها است. آنها با دنیایی که از جنگ و آشفتگی عذاب می‌کشد، بازی می‌کنند یا به راه می‌اندازند، هر ظاهری که انسان انتظار دارد از این نقطه به بعد هرگز نتواند آن را ببیند. «مردی که گریه می‌کرد» تعداد کمی از چنین بدبختی‌های قرن بیستمی را در یک دسته کوچک از شخصیت‌ها تثبیت می‌کند. خانم پاتر آهنگ ناامیدکننده و عذاب‌آور آریای نادر در صیاد مروارید بیزه را به‌عنوان یک موتیف ماندگار می‌گیرد... در هر صورت، وقتی به صورت چیزی متفاوت پوشیده می‌شود (مثلاً ملودی ییدیش در آغاز روسی). تسلیم ناپذیر در اطراف داستان رقت انگیز خود از بارهای متعدد می چرخد... گویی پشتیبان مواج در حال تکرار اندوه است که از دقایق بیانی زندگی ما در آهنگ بالا پشتیبانی می کند. این یک فیلم غیرمعمول است که شما را با تماشای آن به یاد احساسات خود می‌اندازد... بیشتر از نکات ساده یک داستان.

متأسفانه، 10 دقیقه اخیر فیلم واقعاً معیوب است: به نظر می رسد که فکر شده و عملاً تیزبین هستند. حیف است، زیرا بخشی از درخشش را از بین می برد.

مردی که گریست به طرز شگفت انگیزی با نمایشگاه های درجه یک از همه نمایش داده می شود. من باید جانی دپ را جدا کنم...... او قدرت درونی باورنکردنی را از طریق بازیگری متوسط ​​گسترش می دهد. همانطور که من می خواهم فکر کنم که این مرد احتمالاً یکی از اشتباه ترین سرگرم کننده های فیلم است. من اطمینان دارم که گروه کارهای او که همیشه منفرد و شناخته شده هستند، مدتی به طور کامل و رسمی مورد تایید قرار خواهند گرفت. کیت بلانشت شگفت‌انگیز است و لحن، احساسات و ویژگی‌های روسی او بر هیجان متناقض نقش او تأکید می‌کند. او فردی با چنان پیچیدگی را منتقل می کند که باعث می شود نیاز به دانستن بیشتر داشته باشید. (این عالی است که یک کیت خارق‌العاده دیگر را داشته باشید که یک بار دیگر در فیلم The Man Who Cried‌ها تشویق شود). تارکوفسکی قوی اولگ یانکوفسکی (اسپ)، کریستینا ریچی، جان تورتورو... همه در بهترین حالت خود هستند.

فیلمی که احتمالاً هرگز جمعیت زیادی نخواهد داشت و ما خوشحالیم که اینطور بوده است. ساخته شده است. در صورتی که پاسخگویی خاصی داشته باشید، با فرض اینکه برای ثروت نزدیک به خانه به دلیل هماهنگی یک فکر آهنگین با یک داستان مستقیم برای ایجاد یک کلیت جدید و غیرقابل تقسیم، ارزش قائل هستید، با شما باقی خواهد ماند.

می‌توانم ببینم که به این دی‌وی‌دی بازمی‌گردم.

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

صدای آرام و کوچک من به من اجازه نمی دهد که مردی که گریست را یک فیلم شایسته بنامم، هر چقدر که احساس اضطرار کنم تا از همه طرف های علاقه مند محافظت کنم. هر جایی که ایراد بگیری، گذاشتن همه چیز روی بازیگران غیرقابل توجیه خواهد بود. کریستینا ریچی واقعاً در خانه به خوبی عمل می کند: *مخالف جنسیت* و *بوفالو 66* را ببینید (به طرز غم انگیزی که سرگرم کننده ای که نقش جوان تر شخصیت او را در *مردی که گریه می کرد*، کلودیا لندر-دوک، بهبود یافته است). جانی دپ نباید نقش مکمل را بر عهده بگیرد. او واقعاً می‌خواهد زمان بیشتری روی صفحه داشته باشد تا ما از چهره جذاب و لب‌های فشرده‌اش فراتر برویم تا ببینیم که او یک سرگرم‌کننده واقعی است، همانطور که در *گیلبرت گریپ* و *مرد مرده*، به نام دو مورد (ج،) بهتر عمل کرد. دوشنبه، او در *21 Jumpstreet* بهتر بود!). جان تورتورو و کیت بلانشت تلاش شجاعانه‌ای را با محتوای ناگوار انجام دادند. من با در نظر گرفتن این که چگونه هر یک از این سرگرم کننده ها و سرگرمی های برجسته ترغیب به انجام مردی که گریست شدند، مانده ام. به نظر می‌رسد که گفتمان‌های پرمحتوا در مورد شرایط کنونی (لبه دوم درگیری جهانی) در صحنه‌های صمیمانه در حال حاضر محدود شده است. شکوه به یادماندنی فیلم از پیشرفت فرد چشم پوشی می کند و ما با ترکیبی از چندین فیلم دیگر دوره بهتر باقی مانده ایم. انگیزه همیشگی ما این است که سرگرم کننده ها را مقصر بدانیم، با توجه به این واقعیت که این همان کسانی هستند که ما را در معرض رفتارهای وحشتناک صحبت کردن و نمایش شخصیت های بیش از حد کلیشه ای و بازی چشمی فوق العاده احمقانه قرار می دهند (چنین بازی چشمی که تماشای آن وحشتناک است، شامل بازی های ریچی و دپ می شود. "دیالوگ" برای یک چهارم اصلی فیلم). با این حال، این واقعا بدیهی است، با فرض اینکه شما در جای دیگری به کار بازیگران مشابه دقت کنید، این ترکیب یا هماهنگی بالقوه مجرم است، و این امر سالی پاتر را سرزنش می کند، زیرا او هر دو را انجام داده است. هر چند که ممکن است، من هم مجبورم از او محافظت کنم، زیرا *اورلاندو* و او (هنوز نسبتاً آزاردهنده، هرچند بسیار متقاعدکننده تر) *درس تانگو* بهتر بودند. صرف نظر از این، فقط سرگرم کننده ها را مقصر ندانید، و بیایید اعتماد کنیم، همه افراد مورد بحث به رغم چند خط و دقیقه خوب، متوجه شده اند که (فرد ایتالیایی تورتورو از خدا درخواست می کند که به آلمانی ها اجازه دهد تا برنده شوند. برای حرفه اپرایی خود بهتر باشد)، مردی که گریست در کل حرفه آنها یک مرحله خارج از دوره است.

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

«مردی که گریه می‌کرد» فیلمی نسبتاً تنبل است که به تماشاگر صبور که از قطعات عالی دوره قدردانی می‌کند، جبران می‌کند. در طول دهه 1920 با گروهی از یهودیان بدبخت در روسیه شروع شد. پدر ملودی‌های نمایشی و سخت‌گیرانه می‌خواند، دختر کوچکش و او بسیار نزدیک هستند. او تصمیم می گیرد برای آوردن پول نقد به آمریکا برود اما عزیزانش را رها می کند. از آنجایی که معلوم می شود اشغال ناکسی واقعاً تضعیف کننده است، انتظار می رود که خانواده اضافی نقل مکان کنند. بچه کوچولو، حدوداً 5 ساله، از خواهر و برادرش جدا می شود و در یک مکان استثنایی ناآشنا قرار می گیرد. مردی که گریست در واقع داستان او است، زیرا او بزرگ می شود و در بریتانیا آموزش می بیند، اما به عنوان یک جوان جوان واقعاً نمی پذیرد که دیگر هرگز پدرش را نبیند.

SPOILERS . کریستینا ریچی در نقش سوزی، نامی که هنگام سقوط از قایق در بریتانیا به او داده شد، عالی است. او که در یک خانه پرورشی بزرگ شده بود، همه چیز را به جز اینکه پایه روسی خود را به یاد نمی آورد، و می توانست به زبان انگلیسی ارتباط برقرار کند. او در پاریس به پایان رسید، به عنوان یک خواننده و دختر شوی کار را پر کرد، و با لولا (کیت بلانشت) آماده تر، دختر نمایشی که ممکن است هر کاری انجام دهد تا یک مرد ثروتمند به او کمک کند. لولا قصد داشت به سوزی در رسیدن به آمریکا کمک کند.

یکی دیگر از افراد اساسی دانته دومینیو (جان تورتورو) است، یک خواننده نمایش که بسیار چالش برانگیز است و لولا را می پذیرد. به همین ترتیب بدخیم، نزدیک به پایان، سوزی را به عنوان یک یهودی کشف کرد، زیرا نازی‌ها فرماندهی پاریس را بر عهده می‌گیرند، و او مجبور به فرار می‌شود.

جانی دپ نقش سزار، فردی از گروهی از ولگردها را بازی می‌کند. در پاریس. او با سوزی دوست می شود، آنها رابطه داغی را شروع می کنند، اما در پایان او باید از او بگذرد و با قایق به آمریکا برود.

وقتی سوزی سرانجام به نیویورک می رسد و به یهودی نگاه می کند. گروه مردم، ردیابی پدرش کار ساده ای نیست. با تصویری که او از زمانی که او سال‌ها زودتر از خانه بیرون رفت، برخی به یاد می‌آورند که او با مرور اینکه نامش را تغییر داده و به هالیوود رفته است تا ثروتش را به دست بیاورد، فکر می‌کند که همه اقوام منحصربه‌فردش به سطل لگد زده‌اند. سوزی سرانجام او را که در کلینیک مریض است، ردیابی می کند و در حالی که اشک در چشمانش جاری می شود، دوباره به هم می پیوندند. اولگ یانکوفسکی نقش پدرش را بازی می کند.

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من فقط آن را منتشر می کنم، من مردی که گریست را دوست دارم. واقعاً، من احساس می‌کنم که این می‌تواند به این دلیل باشد که من یک شرور غمگین هستم و به جانی دپ علاقه دارم. منطقی است اگر جانی دپ به مردی که گریست فکر کند و بغض کند، اما در آن مرحله او مرا به عنوان کسی که از اشتباهات شغلی گذشته ابراز تاسف می کند تلقی نمی کند.

این قطعاً مطالب اسکار نیست. داستان بیش از حد پیچیده است، تصویر بسیار خوبی دارد، آنقدر درهم پیچیده است که حتی برای اکثر مردم جالب نیست. تقریباً به صورت طرح‌هایی با تمرکزهای کمی بین صحنه‌های مختلف جدا از داستان کلی روایت می‌شود. درک مکان داستان شبیه شنا کردن در میان گل غلیظ است. پیچیده و مبهم است.

اما چند فوکوس بالا نیز وجود دارد. نمادگرایی دوست‌داشتنی است و شخص واقعاً تحت تأثیر پویایی دپ/ریچی قرار می‌گیرد. یا اگر هیچ چیز دیگری نبودم. من به عنوان یک "هوادار رسمی جانی دپ" عاشق "اسلیپی هالو" هستم، اما در شکست دادن رابطه دپ و ریچی با مشکل مواجه شدم. این بار به اندازه چوبی نیست، گویی هر دو این بار به طور قابل توجهی برای کار با یکدیگر بازتر هستند. با این حال فیلمنامه "Sleepy Hollow" از آنها انتظار نداشت که عشق واقعی را نشان دهند و در مردی که گریست آنها نیاز دارند. ایراد بزرگ من در مورد این منطقه از فیلم، این است که این همه پیشرفت در این داستان وجود نداشت. به‌عنوان فردی با ذهن خلاق بیش از حد، بخش‌هایی از نقاط روشنی که توسط مقاله‌نویسان تغییر داده شده بود را پر کردم و در نتیجه در کنار دپ در پایان فیلم گریه کردم. با این حال، می‌توانم ببینم که بسیاری از افراد با این کار خیره نمی‌شوند.

کیت بلانشت وحشتناک نبود، با این حال من واقعاً از رفتار بال‌بازی که شخصیت او در طول فیلم تأثیر می‌گذارد متنفرم. آزاردهنده و نسبتاً کمیک است.

اما، از فیلم لذت بردم. من یک بار تماشا کردم و متوجه شدم که یک بار دیگر آن را تماشا خواهم کرد. در هر صورت تفاوت یکسان است.

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

چه کسی فکر می‌کرد فیلمی با حضور کریستینا ریچی، کیت بلانشت، جان تورتورو، جانی دپ و هری دیگنیتی استنتون می‌تواند تا این حد وحشتناک باشد، فیلم بسیار قوی شروع شد و آنها واقعاً تعیین می‌کنند که موضوع اصلی فیلم چیست. روز جاری در آن زمان، و به طور غیرمنتظره ای فیلم یا داستان نگرانی اصلی خود را با افزودن یک داستان عاشقانه بیهوده بیهوده از دست می دهند که در معنای واقعی 90٪ فیلم با شخصیت های غیرقابل قبولی بازی می شود که دوباره به طرز ظالمانه ای توسط همه بازیگران بازی می شود. کریستینا ریچی با برجستگی هولناک وحشتناکشان، ترسناک بود، کیت بلانشت که در هر صورت در فیلم The Man Who Cried گذشته‌اش قبل از این، فوق‌العاده بود، به نحوی بدیهی‌ترین و وحشتناک‌ترین نمایشگاه‌ها را برای او به ارمغان می‌آورد، جان تورتورو. وحشتناک بود، و جانی دپ نیز وحشتناک است، علاوه بر این به نظر می رسد که او در تمام طول فیلم خسته کننده است و واقعاً به نظر می رسد که او هیچ منی ندارد. علاقه ای به ایفای نقش در مردی که گریست دارند و پس از آن به طور ناگهانی در 10 دقیقه اخیر فیلم به هر طریقی به موضوع اصلی باز می گردند و فیلم را به همین شکل به پایان رسانده اند، واقعاً غیرقابل تصور است که مردی که گریست در واقع چگونه است. به طرز وحشتناکی تا آنجایی که یک نمایش ساخته شده است و حتی وحشتناک ترین آن که داستان است، بهترین ارائه در فیلم The Man Who Cried، عضو ارشد هری، استانتون است، با این حال شخصیت او به خوبی انجام نشده است، دیگری سوزی جوان در فیلم The Man Who Cried است. شروع فیلم، همان مورد به نظر نمی رسید که او خیلی زیاد باشد، و نکته مفید دیگر این است که مردی که گریست طولانی نیست، من وقتی تیتراژ می زند خیلی خوشحالم، خیلی خوشحالم که فیلم به این دلیل تمام شد که من دیگر نمی توانم تحمل کنم، کسی که گریه کرد فقط یک تصویر دیگر از فیلمی است که با بازیگران خارق العاده ای پر شده است و در عین حال روایت فیلم واقعی و مسیر وحشتناک است، سپس، در آن نقطه، فیلم از آب درآمد. کاملاً وحشتناک، بسیار وحشتناک، یک خرابه، و واقعا افتضاح است

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

این باید یکی از فیلم‌های متحرک بسیار احمقانه‌ای باشد که مدت‌هاست پیدا کرده‌ام. به خاطر اسامی بازیگران - تورتورو، دپ، بلانشت، به این موضوع دست یافتم. در هر صورت، من باید در مورد رئیس - پاتر - فکر می کردم! این نقص اوست، به هیچ وجه شکی نیست. داستان پوچ است. سوزی/فگل کوچولو بالاخره به آمریکا می‌رود تا پدرش را ردیابی کند (ظاهراً در یک روز) اما قایق او (چیست؟ لوزیتانیا؟) در تقاطع اقیانوس اطلس توسط چیزی شبیه به کامکازه ژاپنی منفجر شده است. در عرض چند دقیقه، او از ویرانی مصرف کننده صید می شود و به راه دائماً دلسرد خود ادامه می دهد. تورتورو به شغل بی‌احتیاطی درام ایتالیایی افراطی اتاق انباری تنزل داده است و با انجام آریاهای نمایشی خود با اخم‌های هدفمند صورت جان تورتورو، در عین حال تند و تیز و ضربه زدن به پاتر، حس اصلی واقعاً کمیک را در فیلم The Man Who Cried القا می‌کند. بلانشت یا به دلیل تفکر نادرست خود یا به دلیل خودپسندی پاتر، تلاش می‌کند تا یک اجرای مکمل مریل استریپ را انجام دهد، با این حال موفق می‌شود که چقدر رژلب زنگ خطر دهه 40 را که می‌تواند به زبان بیاورد، افزایش دهد. دپ به هر حال ساکت می‌ماند، زیرا مجبور شده است رفتار ناخوشایند سرگردان و صمیمانه‌ای را در همه جا ثابت کند و ریچی را در گفتمان احمقانه‌ای در مورد اینکه چگونه باید به مبارزه ادامه دهد (نه اینکه او به طور خاص این کار را انجام داده است) بکشد. او را در رختخواب نگه می دارد و گریه می کند. حدس بزنید که او «مردی است که» یا پدرش در آخرین صحنه که سرانجام به فگله کوچکش پیوست، زیرا معلوم شد که از تعداد موزیکال های هالیوودی که ساخته است به طرز مرگباری دلسرد شده است. سالی پاتر در نهایت به شانسی می رسد که او در همین راستا اتفاق می افتد.

دانلود فیلم The Man Who Cried 2000 (مردی که گریست) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من در سانفرانسیسکو بودم و برای دیدن یک فیلم هنری انتخاب شدم. من مجوزهای مردی که گریست را خریدم و بسیار خیره شدم، علیرغم این واقعیت که من عاشق فیلم های سینمایی مانند The Eliminator و Armageddon هستم. مردی که گریست در حدود سال 1927 اتفاق می‌افتد و بچه‌ای به نام فگلی با پدرش در مزرعه بازی می‌کند. خیلی زود او به خدمت سربازی می رود و خیلی زود او را به دنبال دختر کوچکش می فرستد. او سوار بر قایق غیرقابل قبولی می‌شود و در پاریس می‌پیچد و نام او را سوزی می‌گذارند. بچه کوچولو خیلی زود به کریستینا ریچی تبدیل می شود که با لولای درخشان و تحریک آمیز (کیت بلانشت) گرم می شود. آنها موقعیت هایی را به عنوان هنرمندان نمایش پیدا می کنند و هر دوی آنها محبت را دنبال می کنند. لولا با خواننده اصلی شو به نام دانته و سوزی با سرگردانی به نام سزار که با اسب‌ها سروکار دارد. دانته متوجه می شود که سوزی یهودی است و به افراد می گوید که به طور جدی او را به خطر می اندازد. بنابراین سوزی باید نتیجه بگیرد که آیا باید فرار کند و برای ردیابی پدرش به آمریکا برود یا با سزار بماند. من واقعا شوکه شدم که می توانم در چنین فیلمی شرکت کنم. بدیهی است که مردی که گریست چند قسمت کند دارد، اما کدام فیلم اینطور نیست؟ علاوه بر این، نمایشگاه ها واقعا قابل توجه بود. کیت بلانشت و جانی دپ غیرقابل تشخیص واقعاً در شخصیت های آنها بودند. با این حال، فیلم جایگاهی با کریستینا ریچی دارد. من او را دیده‌ام که در نقش یک استاد مواد منفجره ناراضی، یک دختر بچه 16 ساله مسحورکننده، یک دبیرستانی جوان شیطان صفت، یک مشاور حقوقی بداخلاق، یک خواهر خواهر شهوانی، یک صاحب تشک لباس بالستیک، چهارشنبه آدامز و غیره. علاوه بر این، در حال حاضر او در حال انجام یک کار آزمایشی دیگر به عنوان یک خواننده صلح آمیز درام با لحن انگلیسی است. مردی که گریست فوق‌العاده است و اصلی‌ترین فیلم صمیمانه دیگری که از آن لذت بردم تایتانیک بود. (***1/2 از ****)