دانلود فیلم The Outrage 1964 دوبله فارسی بدون سانسور

مسافران منطقه جنوب غربی در دهه 1870 درباره دادگاه یک قتل بحث کرده و هر کدام داستان متفاوتی در مورد این اتفاق بازگو می کنند...

مسافران در دهه 1870 در جنوب غربی درباره یک محاکمه قتل اخیر صحبت می کنند که در آن همه مدیران داستان های متفاوتی در مورد وقایع بیان کردند.

دانلود فیلم The Outrage 1964 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

اسکار وایلد یکی از مغزهای خارق‌العاده عصر خود بود، اما ظاهراً تمایلی به تصاحب شوخ طبعی‌های دیگران نداشت. بیان می شود که پس از اینکه همراه و حریفش جیمز ویسلر اظهار نظر ویژه ای را ارائه کرد، وایلد ناله کرد و گفت: "کاش این را گفته بودم!". پاسخ ویسلر این بود: «تو می‌خواهی، اسکار، تو می‌خواهی». دنیای سرگرمی آمریکا ذهنیتی مقایسه ای با فیلم های دیگران با ذهنیتی دارد که وایلد برای بحث دیگران به آن نیاز داشت. در زمانی که صنعت کشورهای دیگر فیلمی به خصوص قابل احترام می سازد، هالیوود نفس عمیقی می کشد و می گوید: «کاش آن را ساخته بودیم!» شما، هالیوود، خواهید کرد!

این تمایل برای کپی کردن تصاویر متحرک ناآشنا، بیش از آن چیزی است که بتوان حدس زد. "Gaslight" انگلیسی از سال 1940 توسط یک بازسازی آمریکایی چهار سال پس از این واقعیت دنبال شد. در دهه شصت هالیوود فیلم ژاپنی را پیدا کرد که به طور خاص توسط آکیرا کوروساوا ساخته شده بود. در سال 1960 "هفت سامورایی" او به عنوان "هفت شگفت انگیز" تغییر یافت و پس از چهار سال نوبت به "راشومون" رسید. "خشم" نتیجه بود. مانند "هفت شگفت انگیز" اولین را به وسترن تبدیل می کند. علیرغم این واقعیت که تا سال 1964 تنوع در حال تبدیل شدن به انتخاب پیش‌فرض فیلم‌های آمریکایی بود، این یکی به وضوح مانند «راشومون» است.

سه مسافر در یک طوفان باران در ایستگاه راه‌آهن قطع شده با هم ملاقات می‌کنند. در جنوب غربی آمریکا آنها یک وزیر، یک معدنچی طلا و یک نماینده فروش موبایل استثمارگر هستند. دو نفر اولیه ناظران مقدماتی جدید خوان کاراسکو، یک جنایتکار مکزیکی بودند، که به دلیل کشتن یک مرد جنوبی همکلامش، سرهنگ ویکفیلد، و تعرض به نیمه بهترش، نینا، محکوم و به دار آویخته شد. مانند «راشومون»، چند گروه سوابق غیرمرتبط از موقعیت‌هایی را ارائه می‌کنند که راه را برای مقدماتی کارراسکو هموار می‌کنند. خود کاراسکو کشتن ویکفیلد را پذیرفت، اما تضمین می‌کند که در یک دوئل این کار را انجام داده است. سوابق او، در هر صورت، توسط خود نینا و ناظر دیگری، یک شمن قدیمی هندی، که ادعا می‌کند به ویکفیلد در حال نابودی خطاب کرده است، مخالف است. اتفاقاً ناظر چهارمی وجود داشت که احتمالاً می‌توانست این حادثه را روشن کند.

The Outrage توسط مارتین ریت و ستاره‌های پل نیومن هماهنگ شده است. سال قبل، ریت و نیومن نیز در «هود»، یکی از بهترین فیلم‌های وسترن - مطمئناً، یکی از بهترین فیلم‌های دهه شصت، همکاری کردند، اما «خشم» در کلاس مشابهی قرار ندارد. به نظر می رسد نیومن در نقش کاراسکو اشتباه گرفته شود. با گفتن اینکه من (شبیه به برخی از مفسران در این هیئت) تحت تأثیر هرگونه تعمق در مورد حساسیت اجتماعی هستم، زیرا هرگز پیرو این دیدگاه نبوده ام که شخصیت ها باید توسط سرگرم کننده ای با ملیت مشابه بازی شوند. مفسرانی که به این دلایل به طرح نیومن اعتراض می‌کنند، به نظر می‌رسد که روشی را نادیده می‌گیرند که لورنس هاروی، یک اهل آفریقای جنوبی لیتوانیایی، روشن‌ترین تصمیم برای ایفای نقش یک محلی کنتاکی نبود. ترجمه‌ی نیومن از این کار، در هر صورت، تعمیم‌یافته و تک‌لایه است، و کاراسکو را تا حد زیادی به یک آدم بد کودکانه تبدیل می‌کند که در مقابل شخصی در یک نمایش احتمالاً جدی قرار دارد. این موضوع با توجه به این واقعیت مهم است که کمتر از دو سابقه از تجربه او با ویکفیلدها نشان می دهد که او ممکن است بازمانده یک کار عادلانه ناموفق بوده باشد. با وجود این، شخصیت نیومن برای ما بسیار ناخوشایند است که واقعاً به آن اهمیت بدهیم.

از دیگر نمایشگاه‌های بازیگری، احتمالاً بهترین آنها مربوط به ادوارد جی. رابینسون به عنوان تاجر نادرست داروهای ثبت اختراع است. نقش وزیر توسط ویلیام شتنر پیش از «پیشتازان فضا» در نقش شخصیتی شکاک، ناامید و پرتنش است که اعتماد به نفس شدید خود را از دست می‌دهد و همین امر باعث می‌شود که انگار چیزی خارج از اینگمار برگمان به نظر برسد. (به نظر می‌رسد که آن دهانه غم‌انگیز و پاک‌شده بارندگی، یک لمس برگمانسکی است).

بازسازی یک فیلم، حتی فیلمی که با فرهنگ کاملاً متفاوت شروع می‌شود، به خودی خود چیزی وحشتناک نیست و طبیعتاً هم نیست. یک تکرار نرخ دوم را درخواست کنید. به عنوان مثال، «هفت عالی» امروزه به عنوان نمونه ای از نوع غربی تلقی می شود، علیرغم این واقعیت که در ابتدا چیزی جز یک دستاورد اساسی یا تجاری فوق العاده بود. با وجود این، من می‌پرسم که آیا «خشم» در هر نقطه‌ای به وضعیتی مثال زدنی دست خواهد یافت. ریت و بازیگرانش (شاید از نیومن جدا شده اند) تلاش خوبی انجام می دهند، اما هرگز با توجه به برانگیختن علاقه زیادی به هر یک از انواع داستان یا اینکه ما را وادار به اهمیت دادن به اینکه کدام داستان واقعی است، غالب نمی شوند. از آخرین باری که «راشومون» را دیدم مدت زیادی می گذرد، اما از آنجایی که به یاد دارم در مقایسه با این به طور قابل توجهی بهتر بود. 6/10.

دانلود فیلم The Outrage 1964 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

پل نیومن در «خشم» (مارتین ریت، 1964) چنان متقاعدکننده ای نقش یک جنایتکار مکزیکی را بازی می کند که درک نیومن به هر وسیله ای بسیار چالش برانگیز است. "شخصیت" پل نیومن با فاصله زیادی تا یک وسیله نقلیه ستاره دار، اصلاً در اینجا به چشم نمی آید. باید اعتراف کنم که برای مدت طولانی به این فکر می‌کردم که نیومن بالاخره قصد داشت روی صفحه ظاهر شود، قبل از اینکه متوجه شوم که نیومن دارد کلاهبردار بازی می‌کند. من نمایشگاه تند و تیز، بدنی و پر جنب و جوش او را به این دلیل که شخصیت نسبتاً کلیشه ای از یک شرور مکزیکی است، باشکوه نمی دانم. در هر صورت، نیومن خود را چنان قاطعانه در جایی استتار می کند که «پل نیومن» عملاً غیرقابل تشخیص است، که نمایشگاه او به سادگی اهمیت می یابد.

به طور کلی، تغییر غربی مارتین ریت در نقطه عطف آکیرا کوروساوا و «راشومون» شگفت‌انگیز (کوروساوا، 1950) بدون در نظر گرفتن چند نقص واضح، شایستگی دیدن را دارد. ریت هیچ چیز جدیدی به تمرکز شناخته شده کوروساوا در حقیقت عاطفی و سوگیری دیدگاه اضافه نمی کند، و گاهی اوقات، "خشم"، که به همین ترتیب از یک نمایشنامه اواخر برادوی آن زمان گرفته شده بود، به نظر یک قطعه و تکرار شده است. مطمئناً، گاهی اوقات به نظر می‌رسد که ریت از داستانی که از کوروساوا و برادوی تکرار می‌کند خسته می‌شود و در بازنویسی مستقیم خود مشتاق تقلید و تقلید است. با وجود این، آن لحن های انتخابی هرگز به طور کامل تکامل نمی یابند و بنابرThe Outrage از داشتن یک اثر منحصر به فرد غافل می شود. همان سال، در اسپانیا، سرجیو لئونه، رئیس ایتالیایی، «یوجیمبو» (1961) نمونه سامورایی کوروساوا را به عنوان یک وسترن تغییر داد، با این حال او این کار را با نتایج دورانی انجام داد، عموماً به این دلیل که سبک بصری کاملاً متفاوتی را به ارمغان آورد (یک بیمار). ، تعادل موسیقایی بین صحنه تکان دهنده و کلوزآپ های ظالمانه) و تمایل اجرایی (گزارشی مایع در شک و تردید اپرا و عجیب بودن) به داستان کوروساوا. در مجموع، لئونه یک فیلم کوروساوا را تغییر داد و با انجام این کار، آن را به چیز دیگری تغییر داد. در «خشم»، ریت از انجام ترفند مشابه غفلت می‌کند.

با این حال، چند دیدگاه وجود دارد که «خشم» را به تماشاگر پیشنهاد می‌کند و اعدام آفتاب‌پرست نیومن تنها یکی از آنهاست. . نام‌های تجاری شگفت‌انگیز اجرایی Ritt همه در اینجا به وضوح دیده می‌شوند: مبهم بودن او. عینیت او؛ امتناع او از خم شدن در مقابل جمعیت؛ ابهام اخلاقی که او احضار می کند. رد بی زحمتی اخلاقی تیره یا سفید. تحلیل اجتماعی قطعی و بدون تنش او (برای این وضعیت که حول تثلیث مقدس نژاد، طبقه، و جهت گیری، همچنین منطقه گرایی می چرخد)؛ بصری اضافی و نامطلوب او. قدم زدن متفکرانه او شاید ضروری‌ترین فیلم سینمایی بسیار متضاد جیمز ونگ هاو باشد، که درخشش نامناسبی را منعکس می‌کند و به جای تعالی غربی، معقولیت فاجعه‌آمیز پیشگوئی را به نمایش می‌گذارد. به جای مناظر کلان کیهانی، سازمان‌های هاو به دلیل محدودیت‌های سطح پایین و سطح چشم، احساس تنگناهراسی، آشفتگی اخلاقی و حقیقت احساسی می‌کنند. صحنه وسترن از طریق کار دوربین او نه یک حومه صمیمانه یا یک مزرعه در فضای باز، بلکه به یک بوته زار گیرا تبدیل می شود که در آن شرافت و اصالت در تنگه ای وحشتناک فرو می ریزد. قابل توجه‌ترین عکس‌های بی‌نظیر، متلاطم و انکارکننده یک ایستگاه راه‌آهن در طول طوفان بیابانی است. در اینجاست که سه تماشاگر (که یکی از آنها را ادوارد جی. رابینسون همیشه حیاتی بازی می کند) در مورد انواع مختلف حقیقت صحبت می کنند و در عین حال از توضیح عواقب آن برای جمعیت خودداری می کنند. ریت، در کمال تعجب هیچ کس، به تماشاگر قدرت می دهد که خودش فکر کند. علاوه بر این، آنچه ریت آشکار می‌کند انگیزه‌های انسانی است: غرور، غرور، تحقیر، مسئولیت، رسوایی، شک، میل، ضعف، سیری ناپذیری، بقا که اندیشه حقیقت را متنوع می‌کند و در نهایت آن را احساس می‌کند. به‌طور غم‌انگیزی، به‌عنوان یک بازسازی مستقیم، نمایش «خشم» از این سوژه‌ها بیش از حد سطحی و بی‌دقت است که جلوه‌ای جدید را کنار بگذارد. در هر صورت، فیلم قانع‌کننده و کنجکاو است و به‌عنوان یک وسترن تخیلی، هوشیار و تاریک‌ترین آواره‌ای است که پل نیومن در هر نقطه‌ای در آن حضور داشته است.

دانلود فیلم The Outrage 1964 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

"خشم" بازسازی مجدد "راشومون" نمونه آکیرا کوروساوا است. این یک دگرگونی بسیار استوار است، اما اولی را بهبود نمی بخشد. بهتر بود آنطور که به نظر می رسید فداکار نبودم. برای مثال فیلمبرداری «راشومون» قابل توجه و فوق العاده است. انجام مجدد مارتین ریت در حال حاضر ظریف‌تر و هر چند بدتر است. «خشم» در غرب قدیم اتفاق می‌افتد، جایی که اولین فیلم در ژاپن بدوی اتفاق می‌افتد. چهار سال قبل از «خشم»، رئیس جان استرجز «هفت سامورایی» کوروساوا را به «هفت با شکوه» تغییر داد. هر دو اثر هنری هستند. زخم ریت در کوروساوا (فیلمی تا حدودی تثبیت شده) در شن و ماسه تاریخ فیلم پاک شده است و کمتر به یاد می آید. این بدون توجه به بازیگران نخبه ای که شامل ادوارد جی. رابینسون، لارنس هاروی، ویلیام شاتنر، و پل نیومن به عنوان یک راهزن مکزیکی است.

مطالب منبع «هفت باشکوه» یک داستان و محتوایی است که برای فیلم ساخته شده است. منبع منبع «خشم» در واقع داستان کوتاهی است که در اواسط 100 سال بیستم توسط ریونوسکه آکوتاگاوا به نام «در بیشه» نوشته شده است، که «راشومون» نیز از آن تنظیم شده است. به طرز عجیبی، «راشومون» یک داستان دیگر است که توسط خالق مشابهی منتشر شده است. ورودی راشومون بزرگترین دسترسی به کیوتو، پایتخت آن زمان ژاپن، محصور شده است. کوروساوا پس از انتخاب این زمینه برای بازگویی داستان فیلم، در حالی که سه روح از طوفان در زیر این ورودی جالوت پناه گرفته‌اند، کوروساوا نام فیلم را به نام آن تغییر داد. ریت به جای بازگشت به منبع اول، فیلم کوروساوا را بازسازی می کند. با انجام این کار، ریت به دامی می‌افتد که بسیاری از تهیه‌کنندگان فیلم انجام می‌دهند و در عین حال تلاش می‌کنند تا یک اثر بسیار ارزشمند را به‌طور قابل اعتمادی اصلاح کنند. به نظر می رسد که بازسازی یک فیلم نشان می دهد که فیلم اول به چیزی نیاز دارد یا به نوعی ناقص بوده است. واضح است که "راشومون" نباید دوباره ساخته شود. در هر صورت، زمانی که انتخاب برای ساخت نوع دیگری انجام شد، چه ریت درگیر فیلم باشد یا داستان آکوتاگاوا به عنوان منبع، این یک سناریوی ناامیدکننده است. صرف نظر از اینکه آیا او آن را با توجه به داستان اول جمع آوری می کرد یا خیر، او سرمایه گذاری قابل توجه خود را با انجام هر کاری که برای ساختن یک نوع دیگر از «راشومون» لازم است، سرمایه گذاری می کرد.

دقایق خنده‌داری در این دو فیلم وجود دارد. در بسیاری از موارد، من نتوانستم بین آنچه در «خشم» به طور عمدی یا غیرمنتظره سرگرم کننده بود، تفاوت قائل شوم. یکی از پیشرفت‌های بالقوه‌ای که با این تغییر ایجاد می‌شود این است که چهارمین و آخرین بازخوانی مقدماتی توسط هوسران، خود را به طور قابل‌توجهی بیشتر از سخنان اصلی، توسط کلاهبردار جدا می‌کند. به طرز خنده‌داری از بین می‌رود، که من قبول دارم در نوع کوروساوا برنامه‌ریزی شده بود، اما خیلی به هم نمی‌خورد. این گروه بندی که بدون کمک هیچ کس دیگری گرفته شده است، امتیاز بالای «خشم» است.

با در نظر گرفتن همه چیز، «خشم» تقریباً اتلاف وقت است. برای کسانی که به این فکر می کنند که چگونه می توان یک فیلم دیگر از کوروساوا را ارتقا داد و به یک وسترن تبدیل کرد، عجیب است. من حدس می زنم که این فکر این بود که داستانی مشابه به آمریکا، با محیطی قابل تشخیص تر، به زبان انگلیسی حمل کنیم. شاید بعضی وقت‌ها سران از تلاش برای بازسازی فیلم‌هایی که در حال حاضر آثار بزرگی هستند، دست از تلاش بردارند. اگر واقعاً احساس کردید که می‌خواهید دوباره بسازید، یک فیلم وحشتناک را دنبال کنید و با وضعیت بهبود آن سازگار شوید (مدل: «بی‌خوابی» کریستوفر نولان). با «راشومون» جز پایین جایی برای رفتن نبود.

یک مورد خاص، «هفت باشکوه» است که قبلاً ذکر شد. با تایید خود کوروساوا، انگیزه "هفت سامورایی" او از نوع وسترن آمریکایی بود. در نتیجه این است که استرجز مجدداً عملکرد قابل تحسینی دارد.

دانلود فیلم The Outrage 1964 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من صاحب تعداد خارق العاده ای از فیلم های آکیرا کوروساوا هستم. محبوب ترین من "درسو اوزالا" است نه "راشومون". به هر حال من از راشومون قدردانی کردم. و من بدون شک از "خشم" خوشحال شدم. به دلایل ناشناخته، The Shock تمام انرژی خود را صرف می کند در حالی که راشومون به وضعیتی مثال زدنی ارتقا می یابد. من فرض می‌کنم با فرض اینکه یکی شایستگی آن متفاوت باشد، به همین ترتیب. به نظر من بخشی از این موضوع این است که کوروساوا مورد احترام تعداد بیشتری از مردم است و فرهنگ ژاپنی نمایش داده شده در راشومون برای یک فیلم خلاقانه "درست" است. وسترن ها نباید فیلم های خلاقانه و مفهومی بسازند. کلینت ایستوود نقشه می کشد، بله. طرح های زیبایی شناختی شماره غیر از شوک، نمی‌توانم وسترن واقعاً زیبایی‌شناختی دیگری را تصور کنم.

راشومون و شوک هر دو فیلم‌های خلاقانه‌ای هستند. راشومون چند چیز با خود دارد که من آن‌ها را عمیقاً درک نمی‌کنم. قهقهه دیوانه وار توشیرو میفونه در طول مسابقات مقدماتی، بدون توضیح عالی، برای من مضحک و یک قاتل خلق و خوی واقعی بود. من این قهقهه های احمقانه را اغلب در فیلم The Outrage های کوروساوا، به ویژه فیلم های سامارایی می بینم. چیزی که من عمیقاً با The Shock در مورد راشومون قدردانی می کنم، زبانی است که به زبان انگلیسی به صورت شفاهی بیان می شود. من صاحب ده فیلم آکیرا کوروساوا هستم (تاکنون آنها را شمردم) بنابراین زیرنویس هایی که انتظار می رود مطالعه شوند برای من کافی نیست که در فیلم The Outrage ها شرکت نکنم. با این وجود، مطمئناً متوجه می‌شوم که مطالعه مداوم خط تفسیر، فیلم را از بین می‌برد. شما باید به جای تمرکز بر کلمه بازیگر روی صفحه، روی کلمه ترکیب شده تمرکز کنید.

اسپوایلر خفیف: The Shock بازسازی نزدیکی از Rashomon است. برخی چیزها یک قطعه منحصر به فرد هستند. صحنه درگیری با اسلحه بین لارنس هاروی و پل نیومن بسیار سرگرم کننده است، که در واقع یک سرگرمی بزرگ در راشومون است. راستش را بخواهید، من واقعاً طنز زیادی را در راشومون به خاطر نمی آورم، به جز قهقهه های دیوانه وار که قبلاً مورد بحث قرار گرفت. بنابراین، چرخش خفیف طنز منحصر به فرد است، و من به یاد نمی آورم که شخصیت لارنس هاروی در راشومون با تیغ خودکشی کرده باشد. و، من می‌توانم در اینجا بی‌پایه باشم، با این حال، به‌همین صورت به او فکر نمی‌کنم که واقعاً تصادفاً روی چاقو افتاده است. تصویر پل نیومن از قانون شکن مکزیکی تا حدی درست بود که من می دیدم. آقای نیومن از نظر شخصیتی مانند پل نیومن قابل توجه نبود. برخی افراد گفته اند که او خیلی اغراق کرده است، من اینطور فکر نمی کنم. و با فرض اینکه شما آن را با تصویری که توشیرو میفونه از کلاهبردار ژاپنی به تصویر می کشد، مقایسه کنید، مثبت نیست. من فکر می‌کنم برخی از بازیگران ژاپنی باید به مدرسه خندیدن می‌رفتند، زیرا این امر در فیلم The Outrage‌هایشان منطقی نیست.

در پایان: هر دو فیلم‌های خارق‌العاده‌ای هستند. شوک را نباید به عنوان یک اصلاح متوسط ​​نسبت به اولی در نظر گرفت. به طور مداوم فکر می‌کردم که قسمتی که کودک در انتها وجود دارد، یک قطعه عجیب و منطقی است. در مجموع، آیا می‌توانید یک بچه را در یک ساختار مجزا رها کنید که تنها با چند شکست، تقریباً در آنجا وجود داشته باشد؟ آیا نمی‌توانید جایی را برای فرزندتان رها کنید که می‌تواند مظنونی درخشان‌تر از سازه‌ای کنار ورودی شهر یا ایستگاه قطار داشته باشد؟