دانلود فیلم WUSA 1970 دوبله فارسی بدون سانسور

یک ایستگاه رادیویی در جنوب عمیق به نقطه کانونی یک توطئه جناح راست تبدیل می شود.

دانلود فیلم WUSA 1970 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

در حالی که توضیح می‌دهم که از مقدار زیادی از WUSA لذت بردم، اما مشخصاً مقدار قابل توجهی از آن را بد خلق کرده‌ام و به طرز وحشتناکی درهم و برهم ساخته شده‌ام.

این یک درام سیاسی آماده است که آشکارا اثبات شده است. از علایق و ناامیدی هایی که از سال 1968 پدیدار شد و تا دهه 1970 مدت ها منتظر ماند. فکر نمی کنم بتوانم موارد زیادی را با دیدگاه مفسر گذشته مطرح کنم که فیلم با استفاده از دیدگاه چپ-لیبرالی خاص تولید شده است. با این حال، یک موضع چپ-لیبرال معتدل، و به طور ضمنی. صرف نظر از این که بگوییم، شخصیت آنتونی پرکینز - که به روش های متعدد تعمیم "لیبرال" محصور شده است - به طور خاص متفکرانه ساخته نشده است. خوش اخلاق، در بالا، مضطرب و خفه‌کننده، با مفسر Break موافق هستم که مشتاق - اگر بی‌معنی - به نمایش بگذارد. به نظر می رسد پرکینز در صورتی است که شخصیت نورمن بیتس او به کلان شهر آمریکای اواخر دهه شصت مهاجرت کرده باشد و به طور مؤثر با وجدان سیاسی مشارکت داشته باشد.

پل نیومن، که شاید چند صحنه را به دشمنش منتقل می کند. پرکینز نیز تا حدودی عالی است، به عنوان یک ولگرد با یک تماس خاص از خود، که عملاً به یک "ارتباط دهنده" زنده برای پخش رادیویی WUSA تبدیل می شود - که با معاملات نادرست و موعظه های راست افراطی درگیر است. نیومن در هر اینچ روزنامه مهارت دارد. او می تواند تضمین کند که برنامه ای ندارد و "فقط یک کار را انجام می دهد". دیدگاه های سیاسی او نامشخص است. آخرین گفتمان او مطمئناً پیشنهاد می کند که او هیچ اعتماد واقعی به "راست جدید" ندارد. اندازه گیری دقیق آنچه برای فرد مهم است، به جز انتقاد نامشخص، دشوار است. او اساساً به همان اندازه پرکینز معیوب و قابل توجه است، هر چند کاملاً معکوس، با نادیده گرفتن کیفیت اخلاقی پویا: رفتار او طرحی برای خودیاری ساده ارائه می دهد. او در نهایت به جای ایدئولوگ واقعی چپ یا راست، بازمانده توانمندی است، اما هیچ حس کنترلی ندارد، و حتی در پایان فیلم تا حدی آشفته و متحیر می شود.

سپس جوآن وودوارد وجود دارد. اولین فیلمی که او را در آن دیدم، و یکی از آنها را با نیومن جمع کردم. شخصیت او یک چیز پیش پاافتاده ناکافی است، در حال حاضر، مثل یک مهره شطرنج، برای ترسیم آرزوهای لغزنده راینهارت برای مدتی، و ارائه یک سایت "معمولی" تر از جمعیت، که بال راست یا چپ ندارد. مسائل قانون گذاری، و دارای ویژگی های جذاب اضافی: اساسا در تضاد و راینهارت. وودوارد در نقش این بانوی غمگین نقش بسیار مهمی دارد و شخصیتی پژمرده و محو می‌کند، خودش هم مانند نیومن در شروع فیلم زودگذر. در صورتی که او به عنوان یک شخصیت «واقع‌گرا» متقاعد شود، اگرچه به‌طور قابل تأییدی برای محکوم کردن فراوانی بیش از حد راست جدید و مسائل قانون‌گذاری شدید آن زمان استفاده می‌شود. غم و اندوه او را در نزدیکی اطرافیان از بین برد، و این واقعیت که او فرد اصلی در لابی وحشی است که به پوچ ترین جمله نیومن توجه می کند "ما خوب هستیم!" ناسازگاری، یک "فرد معمولی" تحسین شده را پیشنهاد می کند که با مناسبت های سیاسی ناامن احاطه شده است. این همه نسبتاً بی‌وقار و اغراق‌آمیز است تا نشان‌دهنده کسی باشد که قرار است این چیزهای خرج‌شده را به شکلی جدی ببیند، و به سادگی برخی از نوع بشر راینهارت را برای پایان به تصویر بکشد.

نیومن با راینهارت با بخشی از آن همکاری می‌کند. جذابیت استاندارد او، با این حال این تا حد زیادی یک جبهه است و واقعاً نشان داده شده است. وودوارد، به اصطلاح کلی، با این جذابیت کم عمق جذب می شود، و او هم به خاطر رفتار متضاد و بی فکر نیومن و هم به دلیل شکسته شدن عموم مردم که به تصویر کشیده شده، شکسته می شود.

فیلم با تعداد قابل توجهی از سوژه‌هایش به اندازه‌ی کافی پیش نمی‌رود، و من در بخش‌های احساسی و کمیک بیشتر پیش‌بینی می‌کردم - به احتمال زیاد درام کارساز خواهد بود، یا به قدرت بزرگ یا یک خط احساسی در مضحک نیاز دارد. کل نیاز به طنز دارد: در آخرین بخش از زمان دهه شصت وارد دنیای یک استقرار «جدی» با اکراه در ذهنیت موضوعات دولتی ایالات متحده شد. در این مورد، توجه داشته باشید که لارنس هاروی به شدت مورد استفاده قرار نمی گیرد. و او یکی از نمایش‌دهنده‌های عمیقاً مهم و عجیب یک سرد کننده ستون فقرات سیاسی، «نامزد منچوری»... علاوه بر این، ما هرگز به اندازه کافی از معاملات و معاشرت‌های نیومن با شرکای سنت‌گرای خود نمی‌بینیم - در مقایسه با نحوه‌ای که هرگز پرکینز را نمی‌بینیم. در مجموعه گسترده تر مسائل قانونگذاری چپ. مطمئناً آخرین جزئیات در رابطه با شخصیت پرکینز نادیده گرفته شد.

من به طور کلی در این کار شرکت کردم، اما WUSA چیزی جز فیلمی به خصوص جذاب بود: متغیر در طرح، تبادل و لحن آن. نمونه ای از بالقوه کشف نشده؟ بدون شک. با این حال، شایسته توجه دقیق به آن نمایشگاه های کانونی است و برای هالیوود عصر آن ضروری است. در آن زمان به طور منحصربفردی نسبت به اکنون کمتر «ایمن» و متعارف بود.